آل پاچینو با دو فیلم در 71 مین جشنواره فیلم ونیز حضور دارد
جشنواره فیلم ونیز، قدیمی ترین جشنواره سینمایی جهان از 4شنبه 5 شهریور با نمایش فیلم “مرد پرنده ای” ساخته الخاندرو ایناریتو و با شرکت مایکل کیتون و ادوارد نورتون در بخش خارج از مسابقه آغاز به کار کرد. این جشنواره تا پانزده شهریور ادامه خواهد داشت.
جشنواره امسال شاهد یک سنت شکنی است. بعد از هفتاد و یک سال که همواره ریاست آن بر عهده یک کارگردان و یا که بازیگر بوده است، برای اولین بار این وظیفه و افتخار به یک آهنگساز تعلق گرفته است. الکساندر دسپلات فرانسوی. آهنگساز پر کار و موفقی که دامنه کاری اش از فیلم های تجاری مانند گودزیلا تا فیلم هایی با فضایی متفاوت مانند رنوار را در بر می گیرد.
دیگر اعضای هیات داوری عبارت‌اند از: جوان چن بازیگر- کارگردان از چین، فیلیپ گرونینگ کارگردان آلمانی، جومپا لاهیری فیلمنامه نویس آمریکایی، ساندی پاول طراح لباس و تیم راث بازیگر از انگلیس، الیا سلیمان کارگردان فلسطینی و کارلو وردون بازیگر – کارگردان ایتالیایی.
جدا از ریاست جشنواره، سینمای فرانسه حضور پررنگی در جشنواره امسال دارد. آخرین ضربه چکش از الکس دلاپورت وسه قلب از بنوا ژاکو با مثلث بازیگری بنوا پولورد، شارلوت گنزبورگ و شیارا ماسترویانی.
ایران حضور دوگانه ای در بخش مسابقه دارد. در فهرست کارگردانان حاضر به دو نام آشنا بر می خوریم. رامین بحرانی و رخشان بنی اعتماد. رامین بحرانی کارگردان ایرانی تباری است که در آمریکا متولد شده است و یکی از مستعد ترین کارگردان های نسل جدید سینمای مستقل آمریکا محسوب می گردد که با فیلم نود ونه خانه در جشنواره حاضر است.
قصه ها نام آخرین ساخته رخشان بنی اعتماد است که بعد از دو سال توقیف برای اولین بار در جشنواره فیلم فجر به اکران در آمد و واکنش های متفاوتی را در پی داشت.
از دیگر فیلم های بخش مسابقه می توان به پازولینی ساخته آبل فرارا و کات اثر فاتح آکین کارگردان آلمانی- ترک اشاره نمود که سینما دوستان بی صبرانه منتظر اکران شان هستند.
در بخش خارج از مسابقه می توان به دومین قسمت از فیلم نیمفومانیاک از لارس فون تریر و به خصوص فیلم چند کلمه ای با خدا اشاره کرد. ساخته مشترکی از کارگردانانی چون امیر کوستوریکا، میرا نایر و بهمن قبادی از ایران.
از مهم ترین نام هایی که درجشنواره امسال صحبت می شود آل پاچینو است. اسطوره بازگیری که بعد از سه سال از نمایش جک و ژیل که شکست سختی خورد و جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر نقش مکمل سال را برای او در پی داشت، با دو فیلم در جشنواره شرکت دارد.
”THE HUMBLING” ساخته باری لوینسون که به رابطه عاشقانه میان بازیگر کهن سالی با زنی جوان می پردازد و دیگر “MANGLEHORN” از گوردن گرین.
در کنار بخش اصلی مسابقه، بخش رقابتی دیگری نیز در جشنواره به نام افق ها وجود دارد که فیلم افتتاحیه امسال آن فیلم پرزیدنت است. آخرین ساخته محسن مخملباف. کارگردانی که می توان از او به عنوان یکی ازمهم ترین کارگردان سینمای بعد از انقلاب نام برد. روند تغییرات نگاه او و کارنامه هنری اش داستان یک انقلاب است. مخملباف بعد از ترک ایران هر بار به گوشه ای از دنیا برای ساخت فیلم رفت. قندهار در افغانستان، سکس و فلسفه در تاجیکستان، آواز مورچه ها در هند.
فیلم هایی که در ایران رنگ اکران را به خود ندیدند و بعد از رسیدن نسخه های ویدیویی به داخل کشور با برخورد سردی از طرف منتقدین داخلی مواجه شدند.
در پی انتخابات سال هشتاد وهشت و حوادث بعد از آن مخملباف موضع تندتری نسبت به جمهوری اسلامی و شخص آیت الله خامنه ای گرفت و حتی برای ساخت فیلم نیمه مستند باغبان در مورد بهاییت به اسراییل رفت.
این بار او برای ساختن پرزیدنت به گرجستان رفته است که خلاصه داستان آن در سایت خودش این گونه آمده: “فیلم پرزیدنت داستان فروپاشی یک دیکتاتوری و تراژدی های قبل و بعد از انقلاب است.”
با توجه به موضع گیرهای سیاسی اخیر او می توان انتظار داشت که حوادث به تصویر کشیده در این فیلم تمثیلی باشد از وضعیت فعلی ایران.
به روال این سال های اعضای خانواده او نقش مهمی در تیم فیلمسازی او دارند.همسرش مرضیه مشکینی در نگارش فیلمنامه و تدوین، حنا در تدوین و دستیار اولی و میثم در طراحی لباس.
مخملباف خود در مورد فیلم گفته است: “پرزیدنت فیلمی است در دفاع از انسان و در نقد خشونت. چه خشونت دیکتاتورها و چه خشونت انقلابیون. کافی نیست یک ماندلای قهرمان ضد خشونت داشته باشیم و جهانی پر از خشونت. اگر از نابودی تدریجی انسان به دست خشونت ها در رنجیم، باید با فرهنگ سازی کاری کنیم که همه چون ماندلا بیندیشند. پرزیدنت تلاشی است در این زمینه.”
