یکشنبه 26 سپتامبر به همت کمیته همبستگی با خواستهای دموکراتیک مردم ایران، کتابخانه مرکزی شهرک آرلینگتون [حاشیه واشنگتن پایتخت آمریکا] شاهد برگزاری مراسمی در یادبود کشتار سال 67 بود. این مراسم که با استقبال ایرانیان و غیر ایرانیان بسیاری مواجه شد به تبیین جنایت سال 67، عاملان آن و ضرورت پرداختن به این موضوع اختصاص یافت. الیز اورباخ، منیره برادران، رویا برومند و ایرج مصداقی سخنرانان مدعو در این مراسم بودند که به ایراد سخنرانی پرداختند.
در حاشیه این مراسم مستندی از کشتار سال 67، ساخته حسن سربخشیان به نمایش درآمد و هنرمند جوان نیما سلحشور به اجرای موسیقی پرداخت.همچنین حسام یوسفی شعری از مینا اسدی در گرامیداشت جانباختگان 67 را دکلمه نمود.
الیز اروباخ مسئول بخش ایران سازمان عفو بین الملل که روی بسیاری از موارد اعدام در ایران کار کرده است گفت: جهان هنوز باید در مورد اعدام های سال 67 سوال کند و پیگیر این اقدام ضد بشری باشد. اینک ایران دومین کشور در تعداد اعدام در جهان است. این در حالیست که چین رتبه نخست را به خود اختصاص داده اما با مقایسه جمعیت دو کشور به وضوح می توان اعلام کرد که ایران رتبه نخست اعدام در جهان را به خود اختصاص داده‌است. وی همچنین با بررسی اعدام های اخیر و احکام صادره، حکم خطرناک محاربه که باعث اعدام تعداد زیادی از کسانی شد که فقط در تظاهرات شرکت داشته اند و تصاویری از آنها پخش شده که در حال سنگ انداختن هستند.
سخنران بعدی مراسم منیره برادران زندانی سیاسی دهه شصت و نویسنده کتاب “حقیقت ساده” بود که با بررسی روزهای زندان و اعدام های سال 67 به بیان پاره هایی از خاطرات خود پرداخت. برادران ضمن برشمردن روزهای سخت زندان، فضای رعب و وحشت و اعدام ها گفت:آن روزها کیسه های سیاهی دوخته می شد و در کمال ناباوری به خانواده ها می دانند، این کیسه های سیاه چیزی نبود جز تمام بازمانده زندانی سیاسی. برادران ادامه داد: جمهوری اسلامی دختران و پسران جوانی را اعدام کرد که هرگز گناهی جز باور به اعتقادی خاص در وجودشان نبود. باید عاملین این قتل ها شناسایی شوند و در دادگاه صالحه حاضر. نباید این صفحات ازتاریخ این سرزمین به دست فراموشی سپرده شود.
رویا برومند موسس بنیاد عبدالرحمن برومند که چندین سال است در حال طبقه بندی و جمع آوری خاطرات و اسناد این کشتار بزرگ تاریخی است از گزارشی که چندی پیش بنیاد برومند منتشر کرد یاد کرد و گفت: جفری رابرتسون وکیل بلند پایه جهانی به دقت روی این مساله کار کرده است و ما توانستیم گزارشی جامع از این کشتار در سایت خود منتشر کنیم. زندانیانی که حکم داشتند و منتظر پایان دوران زندان خود بودند ناگاه به بهانه عملیات مرصاد به جوخه اعدام فرستاده شدند؛ بسیاری از آنها زنان و مردان جوانی بودند که حتی دست به هیچ اقدام مسلحانه نزده بودند.
وی با بیان نظرات مسئولین جمهوری اسلامی ایران و آیت الله خمینی که گفته بود کسانی که در زندان ها بر سر نفاق خود پافشاری کرده و می کنند محارب و محکوم به اعدام هستند گفت: آنها معتقد بودند نظام اسلامی در حال پرداخت هزینه هنگفتی برای نگهداری زندانیان است و این زندانیان کافر در حال استفاده از منابع مسلمانان هستند و باید کشته شوند.
ایرج مصداقی، زندانی سیاسی در دهه شصت که از اعدام نجات یافت، در ادامه مراسم به بیان چرایی روشن شدن عاملان کشتارهای دهه شصت برآمد و گفت: اگر امروز کهریزکی وجود دارد ادامه اوین و کشتارهای 67 است. اگر بخواهیم عدالت رعایت شود و حقیقت روشن گردد باید توجه کنیم که با فراموش کردن 67، نمی توان کاری از پیش برد
مصداقی ادامه داد: اینکه تاج زاده نامه می نویسد یک قدم بزرگ است. اینکه رهنورد از سال 67 می گوید خود بسیار خوب است اما خانم رهنورد می گویند واقعه 67 یک خطای بزرگ بود، این یک خطا نبود یک جنایت بود. ایشان و همسرش باید روشن کنند این راه طلایی امام که از آن سخن می گویند مگر پر از اعدام و حبس و زندان نبود؟ مگر حکم حکومتی ایشان منجر به این اعدام ها نشد؟
مصداقی گفت: روشن شدن هر چه بیشتر تصویر پرده 67 به نفع همگان و به نفع آزادی خواهی و دموکراسی است
آقای موسوی چطور می گویند از اعدام ها خبر نداشتند در حالی که وزیر اطلاعات ایشان و مسئول سپاه در هیات اجرایی اعدام ها در زندان اوین و دیگر زندان ها حضور داشتند ؟
آقای کروبی حتی با پسر آیت الله منتظری بر سر نامه ای که در سالگرد ماجرای 67 نوشته بود درگیر شدند، حالا چطور می خواهند به کهریزک رسیدگی شود در حالی که هنوز این بخش از تاریخ بی پاسخ مانده.
این مراسم که از ساعت 3 بعد ازظهر در جریان بود در ساعت هشت شب به پایان رسید.
