شلوارهای موهن و هوسرانان سیاسی

ابراهیم نبوی
ابراهیم نبوی

نشست شورای همکاری خلیج فارس (که در بیانیه‏‎ ‎پایانی خود به ایران هشدار داده است که “یا جزایر سه ‏‏‌گانه را به امارات‎ ‎متحده عربی باز پس دهد یا موضوع را به دادگاه بین‌المللی می‌ کشاند”) در حالی برگزار ‏شد که رسانه های دولتی ایران، حضور رئیس جمهور در آن را به عنوان یک “پیروزی بزرگ” مورد ستایش ‏قرار دادند. یکی از جنبه های حضور آقای احمدی نژاد در این نشست که مورد ستایش هواداران دولت قرار ‏گرفته، آغاز سخنان وی در نشست با دعا برای تعجیل در ظهور امام زمان بوده است. ‏

واضح است که هواداران دولت، تبلیغ برای امام دوازدهم را در میان رهبران سنی کشورهای عربی (که ‏اعتقاد به مفهوم امام غایب شیعیان را توهین به مذهب خود و نوعی “ارتداد” می دانند) نشانه شجاعت رئیس ‏جمهور در دفاع از ایدئولوژی رسمی نظام جمهوری اسلامی تلقی می کنند. این در شرایطی است که آقای ‏احمدی نژاد در دوحه، با کمال افتخار در شورایی حضور یافته که نامش یعنی “شورای همکاری کشورهای ‏خیلج عربی” نیز، همچون بیانیه پایانی آن، تمامیت ارضی ایران را نفی می کند. اما رئیس جمهور، در همان ‏حال که به دقت مواظب بوده تا مفهوم امام دوازدهم را در میان اعراب سنی مذهب تبلیغ کند، نامیده شدن ‏‏”خلیج فارس” تحت عنوان جعلی “خلیج عربی” را آنچنان بی اهمیت تلقی کرده که لازم ندانسته در سخنرانی ‏خود در جلسه ای که بالای آن نام “شورای همکاری کشورهای خلیج عربی” نقش بسته، حتی کلامی به نام ‏صحیح و ثبت شده این خلیج در سازمان ملل متحد اشاره کند… همان طور که هیات دولتی جمهوری اسلامی، ‏از کنار مضمون ضد ایرانی بیانیه پایانی نشست نیز، با تسامح محیرالعقولی عبور کرده است.‏

این رفتار‎ ‎بی تفاوت، مثالی واضح از نوع نگاه جریانی است که در قالب دولت آقای احمدی نژاد، بر کشور ‏ایران تسلط یافته است. نگاهی که بیش از آن که دغدغه منافع ملی را داشته باشد، نگران این است که به عنوان ‏مدافع سرسخت ایدئولوژی حامیانش شناخته شود.‏

برای درک تاثیر اتخاذ چنین مواضعی بر حامیان دولت، مفید خواهد بود اگر مروری بر تمجیدهای نومحافظه ‏کاران ایرانی از “تبلیغ امام زمان توسط رئیس جمهور” داشته باشیم. یک نمونه آموزنده در همین ارتباط، ‏رفتار خبرگزاری محافظه کار فارس است که برای موفق نشان دادن اقای احمدی نژاد، مواضع ضد ایرانی ‏مندرج در بیانیه پایانی نشست شورای همکاری خلیج فارس را سانسور کرده (به همین سادگی!) و در عوض، ‏به تفصیل از دعای رییس جمهور برای تعجیل فرج امام زمان خبر داده و شادمان است از آن که “پیش از این ‏نیز رئیس‌جمهوری در نشست اخیر مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سخنانی را‎ ‎درباره منجی موعود مطرح ‏کرده بود که توجه حضار را برانگیخت‎.‎‏”‏

احمدی‌نژاد بتازگی نیز در جمع‎ ‎مردم بیرجند تصریح کرده بود، پس از این سخنان وی در مجمع عمومی ‏سازمان ملل متحد،‎ ‎بسیاری از مخاطبان به وی مراجعه کرده و درباره موعود مورد نظر شیعیان از وی ‏سؤالاتی‎ ‎پرسیده بودند و “این توجهات و سؤالات طی سه سخنرانی وی در سه سال اخیر،‌ هر سال‏‎ ‎نسبت به ‏سال گذشته، افزایش یافته است”. وی از ابتدای روی کار آمدن خود، تشخیص داده که در “کارنامه” اش نزد ‏بنیادگرایان، تنها همین چیزهاست که اهمیت دارد، و تشخیصش هم از ابتدا درست بوده است. درواقع، پس از ‏همان نخستین سخنرانی احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل بود که بنیادگرایان همسو با وی، بردن نام ‏امام زمان در سازمان ملل را اثبات کننده‎ ‎‏”موفقیت های وی در عرصه خارجی” دانستند (نشریه “پرتو ‏سخن”، مبلغ رسمی دیدگاه های مصباح یزدی، 18 آبان 84)، یا اساسا نطق‎ ‎رییس دولت در نیویورک را از ‏‏”نشانه‌های پیش از ظهور امام زمان” معرفی کردند (جلسه هماهنگی انصار حزب‌الله، به نقل از رویداد، 3 ‏مهر 84)… و تعجبی ندارد که رییس جمهور محبوب این بنیادگرایان، اکنون چنان سرمست از تمجیدهای آنان ‏شده نه تنها که فکر وذکرش در جلسه شورای همکاری “خلیج عربی”، بیان مواضع خوشایند حامیان دولت در ‏مورد آخرالزمان است، که تاکید می کند کسانی که مواضعش در مورد امام غایب را درک نمی کنند، “به ‏اندازه بزغاله هم از دنیا فهم و شعور ندارند‎.“‎‏ (فارس، 20 آبان 86)‏

در همین راستاست که احتمالا، تمام کسانی که از بی تفاوتی “رییس دولت جمهوری اسلامی ایران” به ‏‏”عربی” نامیده شدن خلیج فارس و تاکید بر لزوم “پایان اشغال!” جزایر سه گانه ایرانی در نشست دوحه ‏خشمگین باشند، چهارپایانی توصیف خواهند شد که نمی فهمند مسائلی “جزئی” (از قبیل تمامیت ارضی) در ‏مقابل مسائل مهم تری چون ترویج عقاید شیعه در میان رهبران سنی منطقه چقدر کم اهمیت هستند.‏

برای آن که میزان “جزئی” بودن موضوعاتی چون مالکیت جزایر سه گانه را در نزد رسانه های وابسته به ‏دولت دریابیم، کافی است که به نسخه های روز سه شنبه رسانه های حامی دولت (از روزنامه های کیهان، ‏ایران، رسالت، … گرفته تا سایت های اینترنتی رنگارنگ) رجوع کنیم، تا ببینیم که چگونه به طور هماهنگ، ‏خونسردانه بیانیه ضدایرانی دولت های شورای همکاری خلیج فارس را سانسور کرده اند تا مبادا ‏خوانندگانشان، حتی باخبر شوند که آقای احمدی نژاد، حضور در چه نشستی را “پیروزی” بزرگ خود معرفی ‏می کند.‏

ای کاش هر آن کس که ده دقیقه وقت جستجوی اینترنتی دارد، سایت رسانه های دولتی را همین الآن جستجو ‏کند، تا با چشمان خود ببیند که به لطف دولت آقای احمدی نژاد، سرنوشت مردم ایران به دست چه جریانات ‏‏”وطن دوستی” افتاده است…‏