شیرین کریمی
اجلال قوامی، فعال حقوق بشر و از چهره های فرهنگی کردستان روز گذشته هنگام رفتن به محل کار دستگیر و به زندان منتقل شد.
نعمت احمدی، وکیل این فعال کرد ضمن اعلام این خبر به ایسنا گفت: “پیش از این موکلم به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق تجمع غیرقانونی، تبلیغ علیه نظام به نفع گروهک‌های مخالف و توهین به مقامات به سه سال حبس از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب محکوم شده بود که مطلع شدیم شعبه دوم دادگاه تجدیدنظر استان نیز این حکم را تایید کرده است.”
اما این حکم هنوز به وی ابلاغ نشده بود؛ به همین جهت نعمت احمدی می گوید: “حکم جلب موکلم و همچنین عدم ابلاغ رای دادگاه تجدیدنظر به وکلا خلاف قانون نیست اما خلاف روال جاری محاکم است و در بیشتر مواقع متهم برای اجرای حکم فراخوانده می‌شود و در صورت عدم مراجعه عدم حضور وی به کفیل ابلاغ می‌شود.”
بعد از محمد صدیق کبودوند که هفته گذشته دستگیر شد، این دومین دستگیری در چارچوب سازمان حقوق بشر کردستان است. اجلال قوامی که از طرفداران جدی فعالیت مدنی و جامعه مدنی است، بر این باور است که “جامعه مدنی نه تنها سپر و حفاظ دولت است، بلکه بیشتر از آن سپر و حفاظ افراد است. یک نظام حقوقی بنیادی وجود چنین حوزه‌ای را تضمین می‌کند. وجود حوزه عمومی یعنی حوزه‌ای که در آن گفتگوی عقلانی انتقادی صورت می‌گیرد، بزرگترین علامت وجود جامعه مدنی است”. [روز]
بر این اساس وی معتقد است که : “در حال حاضر ضروری می‌نماید که رسانه‌هایی مانند رادیو و تلوزیون از انحصار دولت و از محدوده ایدئولوژیکی بیرون آیند تا احزاب و سازمان‌های غیردولتی و بخش خصوصی نیز بتوانند در کنار ارایه برنامه‌های متنوع و مناسب، دیدگاه‌ها، پیشنهاد‌ها و راهکارهای خود را برای اصلاح امور در زمینه‌های مختلف از مجرای این رسانههای فراگیر با مردم و دولت‌مردان در میان بگذارند….اکنون نیاز جامعه ایران ایجاب می‌کند که رسانههای آزاد و مطبوعات مستقل که در واقع می‌توانند و می‌باید افکار عمومی و خواست لایه‌های اجتماعی گوناگون را بازتاب و به دولت انتقال دهند، در تنگنای تعطیلی و توقیف گرفتار نیایند. “
اقوامی تاکید دارد: “توسعه و تکامل و تبدیل مطبوعات به منتقدان معتدل موجب می‌شود تا قبل از انتقادهای سازنده آنها، نه تنها رفتار و عملکرد نظام حکومتی شفافیت بیشتری یابد، بلکه مطالبات مردم نیز به صورتی معتدل و منطقی مطرح شود. در مقابل، انسداد عرصه‌های فرهنگی و محدودیت فعالیت رسانه‌ها، نه تنها جریان اطلاع‌رسانی در حوزه‌های گونانون می شود، بلکه مشارکت غیرمستقیم مردم و نخبگان را نیز در فرآیند تصمیم‌گیری‌ها مختل می‌کند. از پیامدهای ناگزیر بسته شدن فضای فرهنگی و مسدود شدن جریان اطلاع‌رسانی، بی‌اعتمادی و بی‌اعتنایی جامعه نسبت به نظام حاکم و کم‌رنگ شدن مشروعیت، مقبولیت و کارآمدی آن خواهد بود”.