فیلمفارسی از نوع وحشت هم به مجموعه فرهنگی جمهوری اسلامی اضافه شد. بعد از پارک وی نوبت آرش معیریان می رسد که تحصیلات آکادمیک سینمای خود را در خدمت فیلم های بازاری گذاشته است… نمونه آخر: احضار شدگان که د رتهران برپرده است.
احضارشدگان
کارگردان وتدوینگر: آرش معیریان. نویسنده فیلمنامه: حجت قاسم زاده. مدیر فیلمبرداری: مجتبی رحیمی. طراح صحنه و لباس: مجید نیامراد. تهیه کننده: محمد خزاعی. بازیگران: شهرام حقیقت دوست، زیبا بروفه، مهدی سلوکی، فرهاد قائمیان، سحر ریحانی.
امید و عماد دو برادرند که در پی مرگ پدر و تقسیم ارث و میراث از یکدیگر فاصله گرفته و حال عماد که گرفتار مشکلاتی در شرکتش شده و در آستانه ورشکستگی است، می خواهد از امید کمک گیرد. عماد در خانه امید گرفتار توهم می شود و در پی این توهم دست به قتل تمام اعضای خانواده می زند و بعد پلیس او را دستگیر می کند تا اینکه متوجه می شویم همه افراد زنده اند و این قصه تنها توهم او در پی استفاده از قرص های روانگردان بوده است.
توهم کشتار
تماشاگران سینما، آرش معیریان را با فیلم های مثل کما، شارلاتان و چپ دست می شناسند. فیلم های که اگرچه رنگ و روی خوبی دارند و می توانند تماشاگر را به سالن های سینما بکشانند اما به سیاق فیلم های ایرانی یکی دو سال اخیر هیچ نشانی از تعریف درست سینما ندارند و تنها در حد فیلمفارسی باقی مانده و خیلی زود بعد از نمایش فراموش می شوند.
معیریان در زمینه سینما تحصیلات عالیه دارد و حتی مدتی نیز به عنوان رئیس گروه دانشکده سینمای دانشگاه هنر و استاد به تدریس مشغول بود. در آن زمان فیلم های کوتاهی می ساخت که این فیلم ها نه تنها در جشنواره های داخلی، که مورد تحسین فیلمسازان مستقل خارجی همچون ورنر هرتزوگ نیز واقع شده بود.
این کارگردان به ظاهر با استعداد پس از ورود به سینمای حرفه ای راهی یکسره متفاوت در پیش گرفت و با تدوین فیلم های سطحی کارگردانی این فیلم ها را نیز آغاز کرد. از همان ابتدا با اعتراض منتقدان مواجه شد و هرچه این انتقاد ها بیشتر اوج می گرفت کمتر در محافل مطبوعاتی دیده می شد و حاضر به پاسخگوی درباره این تغیر روش در سینما بود. او اخیرا با فیلم احضارشدگان که آن را فیلمی متفاوت در کارنامه اش می داند حاضر به صحبت درباره آن شده است.
احضار شدگان از زیر ژانرهای سینمای وحشت و نوعی Slasher محسوب می شود. پسری در اثر توهم دست به کشتار خانواده اش می زند. فیلم در بسیاری از لحظات می تواند موفق عمل کند و تماشاگر را با ژانر مطرح شده در اثر درگیر کند. صحنه های شب و نوع دکوپاژ معیریان، تدوین و فیلمبرداری به درک حس صحنه بسیار کمک می کند. اگرچه با تمام تلاش های کارگردان که گویا بد ندیده سراغ آرشیو ذهنی مطالب تئوریکی که درباره سینما آموخته برود و از آن در راستای خلق این فیلم سود بجوید، عدم جسارت در پرداخت صحنه های ترسناک فیلم ضربه نهای را به تماشاگر وارد نمی کند.
سینمای ایران چند سالی است که رویکرد مثبتی در راستای پرداختن به داستان های ترسناک از خود نشان می دهد. ارزش های داستانگوی این نوع سینما پس از سالیان متمادی تجربه آن در هالیوود به تازگی برای سینماگران ایرانی شناخته شده و چندین فیلم هم مراحل مختلف تولید را در این ژانر طی می کنند.
با تمام این اوصاف فیلم های سینماگرانی که سراغ ژانر وحشت رفته اند از نوعی محافظه کاری رنج می برد. گویا آنها آگاهانه از ترساندن تماشاگر طفره می روند. در پایان هم با سرهم بندی داستان سعی می کنند تماشاگر را فریب داده و عامل ترس فیلم را خنثی کنند.
فیلم احضارشدگان نیز از این قاعده کلی در رنج است. دائم توسط کارگردان به تماشاگر توجه دارده می شود که آنچه ما می بینیم توهمات عماد است. همین نگاه سبب می شود که تماشاگر با نوعی فاصله فیلم را نگاه کند و این با تعاریف ژانر وحشت در تعارض قرار می گیرد. در این نوع فیلم ها کارگردان باید فضای را ایجاد کند که مخاطب در فضای فیلم غرق شود اما معیریان آگاهانه از این مسئله فاصله می گیرد. زمانی که ما با خشونت عماد مواجه می شویم و صحنه های کشتار را می بینیم با توجه به جنس روابط ایرانی که در میان شخصیت های فیلم حضور دارد خود را برای یک پایان هولناک آماده می کنیم، اما جنس پایان فیلم گویا مخاطب خود را بازی داده و آن را با دروغی بزرگ مواجه می کند.
تنها نکته برجسته فیلم را می توان در این نکته جست و جو کرد که کارگردان به مدد استفاده شخصیت هایش از قرص های روانگردان توانسته به فضای دراماتیکی دست یابد که در این فضا قابلیت های دکوپاژ پلان های خود را به نمایش بگذارد و از ایجاد فضاهای تختی که تاکنون در فیلم های پیشین آن را دنبال کرده بود فاصله بگیرد.
شهرام حقیقت دوست نیزبا تیک های عصبی که دارد می تواند نمایشگر شخصیتی باشد که ابتدا راه نفوذ تماشاگر را به درون خود می بندد. او با نوع نگاه های مستقیمی که به دوربین دارد می کوشد تماشاگر را هم وارد بازی خود کرده و او را هم به نوعی با تهدید مواجه کند.