هدف: ایران ؟

نویسنده


معمولاً یک دولت، شش دهه بعد از تاسیس، نباید هنوز برای موجودیت خود بجنگد. باید حق تا حالا بدست آمده ‏باشد. بعد از جنگ های سال 1948، 1967و 1973، وسایر درگیری ها از جمله دو شورش (اواخر دهه 80 و ‏‏2000) خیلی از اسراییلی ها به مبارزات خود در بدست آوردن حق موجودیت افتخار می کنند، ولی تا کنون موفق ‏به تثبیت این حق نشده اند. امروز در شصتمین سال تولد اسراییل، این کشور مانند ماه های اول که شورای امنیت ‏سازمان ملل بر تقسیم فلسطین صحه گذاشت و کشورهای عرب به آن کشور نوپا حمله کردند، هنوز بحران ‏موجودیت دارد. ‏

می توان گفت خطر فعلی به مراتب بزرگتر از روزهای اول است. اسراییل می تواند به زودی درگیر بزرگترین ‏نبرد موجودیت در تاریخ نه چندان طولانی خود شود. رییس جمهور بعدی ایالات متحده هم- اعم از اینکه باراک ‏اوباما باشد یا جان مک کین- احتمالاً با بحرانی به مراتب بزرگتر از حملات یازدهم سپتامبر روبرو خواهد شد. در ‏حالیکه مقامات اسراییلی اصرار دارند که به دیپلماسی متعهد هستند، عواملی دست به دست هم می دهند تا احتمال ‏وقوع یک حمله اسراییلی علیه ایران را تا قبل از پایان سال 2008 امکانپذیر سازند:‏

‏- یک ارزیابی جدید و هولناک اسراییلی که نشان می دهد ایران تا سال 2009، قابلیت ساخت بمب هسته ای را ‏بدست خواهد آورد (گزارش های دیگر زودترین زمان برای اینکار را 2010 یا حتی پس از آن دانسته اند).‏

‏- تلاش های ایالات متحده و اروپا در اعمال فشار اقتصادی بر ایران و منزوی ساختن این کشور. نیکلاس برنز، ‏معاون وزارت امورخارجه آمریکا و مسئول امور ایران در دستگاه دیپلماسی بوش، به تازگی بازنشسته شده و ‏خلاء بزرگی را پشت سر خود به جا گذاشته است. خیلی از اسراییلی ها احساس فزاینده ای از بروز سرگردانی در ‏واشنگتن برای کنار آمدن با ایران هسته ای دارند. در همین حال، شرکت های اروپایی در حال سرمایه گذاری های ‏جدید چند میلیارد دلاری در بخش انرژی ایران هستند (از جمله شرکت او ام وی اتریش- ای جی ال سویس)‏

‏- تجدید ساختار مداوم موشکی حزب الله در کشور همسایه، لبنان، که هر چه اسراییل بیشتر دست روی دست ‏بگذارد، قدرت بیشتری به ایران برای معامله به مثل می دهد. ‏

‏- تلاش های مرموز ایران برای هر چه طولانی تر کردن روند بازرسی آژانس بین المللی هسته ای و رسیدگی به ‏تاریخچه و نیات ایران از برنامه هسته ای خود. قرار است گزارش جدید آژانس در هفته سوم ماه مه منتشر شود و ‏ایران نیز حاضر شده است در مورد روند بازرسی ها به ابراز نظر بپردازد. هرچند انتظار نمی رود این مساله تا ‏آن موقع حل و فصل شود.‏

‏- تمایل روسیه به تجهیز ایران با دفاع موشکی زمین به هوا با برد کوتاه، علیرغم اینکه این کشور اعلام کرده به ‏تحریم ها علیه ایران خواهد پیوست. شایعاتی بر سر زبان هاست که روسیه برای فروش سیستم ضد شناور اس-‏‏300 با برد بالا مشغول رایزنی است، اما روسیه این شایعات را رد کرده است. این سیستم های دفاعی پیشرفته در ‏صورت استقرار، قدرت حملات هوایی اسراییل را به نحو فاحشی تقلیل خواهد داد. ‏

آخرین مطلب هم اینکه دوران زمامداری دستگاه دیپلماسی بوش رو به اتمام است. دولت بوش تا کنون، دوستانه ‏ترین و سازش پذیرترین دولت آمریکایی بوده که اسراییل به خود دیده است. وقتی اسراییل در تابستان 2006 به ‏حزب الله لبنان حمله کرد، دولت بوش با چراغ سبز نشان دادن به دولت یهود، مذاکرات برای پایان بخشیدن به ‏جنگ را عمداً به تعویق انداخت. همین چند هفته پیش بود که بوش تخریب یک راکتور سوریه توسط اسراییلی ها ‏را به عنوان “هشدار” به ایران و کره شمالی مورد تایید ضمنی قرار داد. بعید به نظر می رسد دولتی که اوباما ‏تشکیل دهد اینچنین به تحسین اسراییل بپردازد و از رویکرد مک کین هم اطمینان خاطر وجود ندارد. ‏

بسیاری از کارشناسان ایرانی معتقدند علیرغم فراخوان های معمول محمود احمدی نژاد در نابود ساختن اسراییل، ‏بعید به نظر می آید تهران مایل به تولید بمب هسته ای باشد. اگر هم اینکار را بکند، محتمل نیست آن را علیه ‏اسراییل یا هیچ دولت دیگری به کار ببرد. احمدی نژاد به دنبال انتخابات ریاست جمهوری 2009 است اما در میان ‏روحانیون صاحب منصب ایران، چهره ای نامحبوب شده است. مطمئناً یک گزینه برای اسراییل- که صاحب ‏زرادخانه هسته ای است- به کار گرفتن زبان تهدید علیه ایران است، مخصوصاً وقتی احمدی نژاد از سوی حاکمان ‏قدرت تهران در نقطه ضعف قرار گرفته است. حتی تندروهای اسراییلی هم می دانند کوبیدن بر طبل حمله به ‏ایران می تواند منازعه ای طولانی مدت و شوم را به دنبال داشته باشد و به افزایش احتمال باقی ماندن احمدی نژاد ‏بر سریر قدرت و درگیر شدن دریک جنگ منطقه ای با اسراییل منجر شود. ‏

برخی کارشناسان فنی و دفاعی نیز معتقدند اسراییل نمی تواند چیزی بیش از یک آزار برای برنامه ایران تلقی ‏شود. برنامه غنی سازی ایران بسیار مخفیانه تر از راکتور اوسیراک در عراق است که اسراییل بنا داشت در سال ‏‏1981 به آن حمله کند. دوید آلبرایت، یکی از معروفترین چهره های واشنگتن که برنامه هسته ای را دنبال می ‏کند، گفت: “آنها می توانند تمام تاسیسات نطنز را منهدم سازند و در عین حال، به طور جدی به عقب رانده نشوند”.‏

منبع: نیوزویک – 7 مه ‏