دیوید بلر
روز گذشته، رژیم ایران با تشویق کردن دولت های غربی به “پذیرش حقیقت تازه” درباره برنامه های اتمی اش، قطعه مرکزی استراتژی اش را مبنی بر مقاومت کردن بدون فشار خارجی، آشکار کرد.
تهران با اصرار بر غنی سازی اورانیوم در مقیاس صنعتی در تاسیسات اتمی نطنز به دنیا این هدیه را می دهد که کار را تمام کنند.
این روند که از حساسیت بالایی برخورداد است، سه قطعنامه سازمان ملل را که در قسمت هفتم منشور سازمان ملل آمده است، نقض می کند و مجوز های قانونی بیشتری در اختیار آنها قرار می دهد.
اما ایران می گوید که دولت های غربی باید قبل از اینکه هر مذاکره ای در آینده درباره برنامه های اتمی آغاز شود، این مبارزه طلبی را بپذیرند. منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران، گفت: “توقف غنی سازی اورانیوم، چه به عنوان پیش شرط آغاز مذاکرات و چه به عنوان نتیجه چنین مذاکراتی، قابل پذیرش نیست”. وی افزود که اگر حرف جدیدی برای گفتن باقی مانده بود، ایران حاضر به مذاکره بود. اما طرف مقابل باید این واقعیت تازه که ایران قادر به غنی سازی اورانیوم در سطح وسیع است را بپذیرد.
در حال حاضر، رابطه ایران و غرب به بن بست رسیده است. آمریکا با ایران مذاکره نمی کند مگر اینکه دست از غنی سازی اورانیوم بردارد و قبول کند و قعطنامه سازمان ملل را بپذیرد. ایران هم با آمریکا وارد مذاکره نمی شود مگر اینکه آمریکا بپذیرد که غنی سازی اورانیوم توسط ایران انجام می شود و این کشور نسبت به قطعنامه سازمان ملل، بی اعتنا می ماند.
در چنین فضایی، انجام مذاکرات بعید به نظر می رسد. در عین حال شورای امنیت سازمان ملل هر شصت روز یک بار قطعنامه ای درباره بحران های اتمی صادر می کند. در صورتی که ایران دست از غنی سازی اورانیوم برندارد- که چنین چیزی بعید به نظر می رسد- شورای امنیت حلقه تحریم هایی که برای جمهوری اسلامی در نظر گرفته است را تنگ تر می کند.
در حال حاضر، این تحریم های محدود سرمایه گزاران خارجی را از سرمایه گزاری در ایران، دلسرد کرده است و از سفر افراد کلیدی برنامه اتمی ایران، جلوگیری به عمل می آورد. همچنین ایران را از وارد کردن هر نوع ماده اولیه که به برنامه های اتمی کمک کند ا منع کرده است.
آمریکا، احتمالا به شورای امنیت فشار می آورد تا قطعنامه شدید تری را با توجه به وضعیت ماه گذشته، اعمال کند. اما ایران احتمالا زمان را به نفع خود حساب می کند. با غنی سازی اورانیوم در مقیاس صنعتی، احتمالا تهران قادر خواهد بود از این تاریخ تا دو سال دیگر، یک بمب اتمی تولید کند.
هر روزی که می گذرد، ایران به هدفش نزدیک تر می شود. اگر آمریکا کوتاه بیاید و بدون اینکه از ایران بخواهد ابتدا دست از غنی سازی اورانیوم بردارد، با ایران وارد مذاکره مستقیم بشود، ایران این واقعه را پیروزی بزرگ اعلام می کند. اما اگر آمریکا به پیش شرص هایش بچسبد و ایران هم ثابت قدم بماند، آن موقع است که غنی سازی ادامه پیدا می کند و تهران به توانایی ساختن بمب نزدیک تر می شود.
منبع: دیلی تلگراف، 11 آوریل 2007