حمید احدی
گزارش های پارلمانی و جلسات آزاد و پیام های ضبط شده در صدا و سیما نشان می دهد دستور رییس جمهور درباره عزل مدیران بیمه که عملا لغو شد، سخنان وی درباره تجدید روابط با مصر به شدت به تصویر وی صدمه زده است از جمله نمودهای به شوخی تبدیل شدن حرکات و طرح های تبلیغاتی احمدی نژاد جلسه ای که وزیر کشور با دانشجویان دانشکده اقتصاد شهید بهشتی برگزار کرد.
دیدار وزیر کشور از دانشکده اقتصاد شهید بهشتی و گفتگوی بی پرده وی با دانشجویان چندین بار به فریاد کشید و سرانجام در حالی که عرق آقای مصطفی پورمحمدی را درآورده بود وی را واداشت که با اشاره ای به مسوولان دانشگاه بفهماند که جلسه ادامه نیابد.
مهم ترین و داغ ترین بخش جلسه موقعی بود که چند دانشجو با سئوالات پی در پی وزیر کشور را وادار ساختند درباره ناآرامی های اقلید سخن بگوید و در آن جا تناقص سخنانش را با فریاد و هو نشان دادند. سفرهای استانی رییس جمهور و تصمیم های فی البداهه و شتابزده وی بخش دیگری از جلسه بود.
روایت اقلید
در این جلسه دانشجویان که به نظر می رسید سوالات بسیاری را برای طرح آماده کرده بودند اما فقط به تعدادی از آنها پاسخ داده شد. هر چند طرح همین چندسوال هم به گشایش ابعاد جدیدی از نحوه سفرهای استانی محمود احمدی نژاد منجر شد. دانشجویان پرسیدند چرا رئیس جمهور فی البداهه تصمیم می گیرد؟ چطورست که او در جلسات هیات دولت در استان ها چندصد مصوبه می گذراند مگر چنین چیزی امکان پذیر است؟ مبنای کارشناسی تصویب چندصد مصوبه در چند ساعت چیست؟ هزینه سفرهای استانی رئیس جمهور چه مقدار است؟ چرا به کارشناسان محلی اعتماد نمی شود؟ مصطفی پورمحمدی که در بین هم کسوتان خود به سخندانی مشهورست و در جلسه رای اعتمادش در مجلس نیز چند باری این هنر را نشان داد در پاسخ به دانشجویان چند بار در اوج هیجان دچار خطا شد. مثلا توجیه سفرهای استانی به نوضیح درباره ناآرامی های اقلید کشید. این ماجرا در مجلس هم به صورت سئوال اکبر اعلمی مطرح شده است و به گفته سئوال کننده وزیر کشور از زیر آن می گذرد. که همین موضوع به اخطار شدید اعلمی کشید اما پورمحمدی ظاهرا جلسه دانشجوئی را که گروه کثیری از بسیجی ها هم در آن حضور داشتند آسانتر دید که درباره آن سخن گفت.
نحوه الحاق روستای «خسرووشیرین» از توابع اقلید به شهرستان آباده سئوال مشخص دانشجوئی بود که به تصمیمات احساسی در سفرهای استانی کشید. پورمحمدی در پاسخ به وی بدون این که نامی از این دهستان و شهرستان ها ببرد الحاق مذکور را نه یک تصمیم کارشناسی بلکه پاسخگویی به احساسات مردم ارزیابی کرد و گفت؛ طی پیگیری نماینده یکی از شهرستان های استان فارس طی سفری که به این استان داشتیم وارد یکی از شهرها شدیم. در بدو ورود مردم با پلاکاردهای خیرمقدم و گوسفندهایی که برای قربانی شدن آورده بودند از ما استقبال کردند. وقتی وارد استادیوم این شهر شدیم جمعیتی 40-30 هزار نفری با کف و سوت زدن می خواستند منطقه شان شهرستان شود. قرار بود یک ساعت در این شهر سخنرانی شود و در این قبیل جلسات از زمین و آسمان و جبروت و ملکوت صحبت می شود، چرا که به هر حال باید یک ساعت صحبت کرد. وقتی مردم این شهر تقاضای خود را مطرح کردند گفتیم چشم نسبت به خواسته تان اقدام می کنیم. جماعت حاضر یک کفی زدند و دست بردار نبودند و همه تلقی کردند که با الحاق این روستا به جمعیت شان اضافه شده و شهرستان می شوند.
وزیر کشور در این جا به تکرار همان سخن ها پرداخت که منتقدان دولت گفته و نوشته اند و به قول دانشجوئی چنان عمل کرد گویا این تصمیم را دانشجویان گرفته اند و دولت مدعی است. چرا که با اشاره به گشت وگذار در این منطقه گفت؛ این منطقه 3 خیابان بیشتر نداشت چطور ما می توانستیم اینجا را شهرستان کنیم. این منطقه از 20 سال پیش در تلاش است به شهرستان تبدیل شود اما جمعیت شان کم بود، از دهات اطراف زدند و به اینجا اضافه کردند تا بشود. این مساله مورد اعتراض دهستانی که به این منطقه ملحق شده بود قرار گرفت. اعتراض دهستانی ها از این بابت بود که فاصله دهستان تا مرکز مرتبط شهرستان قبلی 70 کیلومتر جاده آسفالت بود در حالی که فاصله ده با مرکز جدید بیش از 100 کیلومتر از راه کوهستان است که زمستان ها نیز این راه مسدود می شود.
در این جا وزیر کشور که از سراپا گوش بودن دانشجویان به این نتیجه رسیده بود که توجیهاتش موثر افتاده تاکید کرد دولت هیچگاه تصمیم غیرکارشناسی نمی گیرد و این منطقه به رغم داشتن جمعیت قابلیت های تبدیل به شهرستان را ندارد.
و در این جا بود که برای اول صدای دانشجویان درآمد چرا که. پورمحمدی در توجیه از اینکه روزنامه ها الحاق یک روستا به شهرستان را تصمیم رئیس جمهور ارزیابی کردند ابراز تعجب کرد و آن را رسانه ای دانست و چون با فریاد دانشجویی روبرو شد که گفت باز هم مقصر روزنامه ها شدند که آقا گفت؛ مگر می توان جواب احساسات مردم را نداد و در یک اجتماع احساسی مثل یک اجتماع آرام صحبت کرد. بله در فضای ژورنالیستی از این سروصداها و حرف ها زیاد است.
همه اسلحه دارند
هیجان جلسه زیاد شده بود وقتی که وزیر گفت ما گفتیم چشم و در نهایت تعجب دیدیم رسانه ها فردا تیتر زدند رئیس جمهور با شهرستان شدن این شهر موافقت کرد
. اظهارات وزیر کشور از آن رو با هیجان دانشجویان روبرو شد که اشاره به سفر هیات دولت به استان فارس بود که در آن جا رییس جمهور در جمع مردم آباده حاضر شد و بعد از گرفتن نظر حاضران در سخنرانی بخش «خسرو وشیرین» را از شهرستان اقلید جدا و به شهرستان آباده ملحق کرد. خبری که موجب شد حاضران برای دقایقی برایش دست زدند اما پس از انتشار این خبر موج اعتراض شهروندان اقلیدی آغاز شد.
یکی از دانشجویان اهل فارس توضیح داد که بعد از این ماجرا تعدادی از مردم اقلید در اعتراض به الحاق روستای«خسرو وشیرین» به آباده مقابل فرمانداری این شهر تجمع کردند و خواستار استعفای فرماندار اقلید شدند و یک هفته ناآرامی ادامه داشت مردم خواستار بازگشت این روستا به اقلید شدند. عده یی از اعتراض کنندگان نیز با شکستن شیشه های اماکن عمومی و تخریب بانک ها دامنه اعتراض را گسترش دادند. چند مدرسه، اداره، اماکن عمومی و همچنین بازار و مغازه های شهر تعطیل شدد. عده یی نیز با آتش زدن استیک برخی خیابان های اصلی شهر را بستند که به ورود نیروهای ویژه پلیس منجر شد.
به گفته این دانشجو دامنه درگیری در اقلید به جایی رسید که نماینده این شهر در مجلس به مردم توصیه کرد که تحت هیچ شرایطی از خانه خارج نشوند و مستقیماً از مقام معظم رهبری تقاضای کمک کرد. پس از 5 روز ناآرامی با استقرار نیروهای مردمی گردان های عاشورا و بعد از رایزنی با مردم و متحصنان شهر اقلید با این وعده که در الحاق روستای خسرووشیرین تجدیدنظر خواهد شد آرامش بار دیگر به شهر اقلید بازگشت و نیروهای مردمی بدون اینکه سلاحی با خود حمل کنند شهروندان را به آرامش فراخواندند. گزارش این ناآرامی ها به اقلید محدود نشد و به مجلس نیز کشیده شد.
هیجان انگیز ترین بحش آن ها بود که یادآوری شد که پس از وقوع درگیری ها احمد نیکفر نماینده این شهرستان در مجلس در نطق پیش از دستور خود عنوان کرد هنگام سفر احمدی نژاد به اقلید از او خواسته بود که موضوع جدایی دهستان خسرووشیرین از این شهرستان را مطرح نکند. نیکفر برخی مسوولان محلی را به بی تدبیری متهم کرد و گفت؛ “متاسفانه مردمی را که با تمام وجود در خدمت انقلاب بودند به خاک و خون کشیدند و مغرورانه در شهر حکومت نظامی برقرار کردند. “
کار که به این جا کشید پورمحمدی از تخصص خود در گرداندن سخن بهره گرفت و در پاسخ به وی گفت؛ اگر صحبت از آسیب دیدن باشد نیروی انتظامی در این درگیری ها بیشتر آسیب دید. در این شهر اسلحه در دست مردم وجود دارد و در درگیری های محلی نیز این قبیل حوادث رخ می دهد. البته برخی مسوولان محلی در این حادثه را به تحریک مردم متهم کرد به این ترتیب پاسخ وی به سئوالی که به نظر می رسید کوچک و بی اهمیت است به جای باریک کشید.
داربست های صلواتی
هزینه های سفرهای استانی یکی از محورهای دیگر سوالات دانشجویان بود که ضمن مطرح کردن سوالات خود از اینکه چرا احمدی نژاد ارزیابی مسائل و مشکلات را به کارشناسان این حوزه نمی سپارد انتقاد کردند. مصطفی پورمحمدی در مقام دفاع از این سفرها گفت؛ هیچ رئیس جمهوری در تاریخ کشور ما در دوره های 4 ساله و 8 ساله تمام کشور را ندیده است و این کاری است که توسط احمدی نژاد در دو سال انجام شد. هر چند به قول برخی این نگاه ظاهری و در هلی کوپتر انجام شود اما تا همین اندازه نیز حسی را در مدیر ایجاد می کند که منجر به اخذ تصمیمات می شود.
وی به سفر احمدی نژاد به کرمان اشاره کرد و گفت؛ احمدی نژاد در کرمان بسیار ناراحت بود ولی خودش را کنترل کرد. وقتی به تهران رسیدیم منفجر شد زیرا تلقی او این بود که کرمان جزء استان های برخوردارتر است. وی افزود؛ تلقی ما این بود که با توجه به اینکه مدیران ارشد و بسیاری از بزرگان کشور اهل کرمان هستند به این شهر رسیدگی شود اما دیدیم یکی از محروم ترین و فقیرترین اقشار در کرمان زندگی می کنند و حتی برخی کپرنشینان به اندازه کافی کفش در اختیار ندارند. وزیر کشور ادامه داد؛ ما در شهرها گشت می زنیم و در هر شهر با قریب 100 نفر صحبت می کنیم.
یکی از دانشجویان با لهجه کرمانی بعد از آن که وزیر کشور در حلقه محافظانش خارج شد گفت اگر کرمان آباد بود لابد میگفتند هاشمی رفسنجانی استان خودش را اباد کرده است همان حرفی که ممکن است بعد از این دولت در مورد ارادن بگویند وگرنه این که کرمان مانند همه مملکت است که تعجب و انفجار ندارد.
ما هتل نداریم
پورمحمدی تشکیل جلسه هیات دولت در استان ها را باعث نخبه پروری خواند و اظهار داشت؛ اگر می خواهیم نخبه پروری کنیم باید مدیران استان ها کنار دست رئیس جمهور و وزرا بنشینند تا نگاه و ظرفیت شان بالا برود. ما با این کار تصمیم گیری توسعه استان را از نگاه منطقه یی به فراملی می کشیم. وی درباره هزینه های این سفر گفت؛ رئیس جمهور که با هواپیما و هلی کوپتر سفر می کند و نمی توان به این مساله انتقاد کرد، چون بالاخره رئیس جمهور یک مملکت است. ما هم که وزیر هستیم یک غذا بیشتر نمی خوریم. هتل نداریم و در سفرهای استانی از ماشین مدیران کل استان ها استفاده می کنیم.
پورمحمدی ادامه داد؛ نهایت خرجی که می کنیم یک جایگاه و 4 تا داربست صلواتی است که در نهایت 5 میلیون تا 10 میلیون می شود. نه شکلات به مردم می دهیم نه آب، رئیس جمهور نیز اغلب یک وعده غذا در هلی کوپتر می خورد و چون در جلسه است به شام نمی رسد. وزیر کشور با بیان اینکه اینها خرج نیست، از دانشجویان خواست این طور تجسم کنند که در این سفرها 10 درصد از بودجه کل صرفه جویی می شود، بهره وری بالا می رود. این چقدر ارزشمند است. وی تازه مدعی شد که این سفرها برای دولت سخت، آزاردهنده و مشکل است، گفت؛ قبول داریم این سفرها سطح توقعات مردم را بالا برده و دولت را در تنگنا قرار داده است. مطبوعات را ببینید فوق العاده تحت فشاریم چرا که عنوان می شود قول دادید، پس چه شد؟
پورمحمدی در قسمت دیگری از سخنانش گفت؛ برای نمونه این همه برای بنزین توی سر خودمان می زنیم ببینید چه معرکه یی درست کردیم. وی در خصوص اجرایی شدن مصوبات گفت تا بیست و پنجمین سفر استانی که داشتیم 71 درصد از مصوبات این استان ها اجرایی شده است. پورمحمدی تاکید کرد.
در ادامه دانشجویی از تناسب تعداد مصوبات با زمان جلسه هیات دولت انتقاد کرد و گفت؛ با تصویب 300 مصوبه در 3 ساعت زمان برخی مصوبه ها برای از روخواندن مصوبات نیز کفاف نمی دهد. این سوال که با تشویق حاضران همراه شد مورد انتقاد وزیر کشور قرار گرفت. پورمحمدی با بیان اینکه این مصوبات از ماه ها قبل کارشناسی و توسط متخصصان و نمایندگان بررسی می شود، گفت؛ این مصوبات از قبل در وزارت کشور بررسی می شود و بعد از چانه زنی با نمایندگان در هیات دولت مطرح می شود.
یکی از دانشجویان گفت شما خود گفتید نقطه قوت این سفرها در شناخت ظرفیت ها و نیازهای هر منطقه ارزیابی کردید پس چطور طرح هائی که قبلا ارزیابی شده به حساب کارشناسان محلی گذاشته می شود این ها که با هم تناقص دارد چرا که اگر دیدن این نیازها منجر به اخذ تصمیم شود نمی توان در یک جلسه چندساعته چندصد مصوبه را بررسی کارشناسانه کرد و اگر این مصوبه ها از قبل کارشناسی شده و تنها منتظر موافقت نهایی است دیگر نیازی به این سفرها نیست.
این از جمله سئوالاتی بود که بی پاسخ ماند و وزیر کشور در حلقه محافظان دانشکده را ترک کرد اما دانشجویان در جمع های چند نفری به بحث هائی که گفته های وی ایجاد کرده بود ادامه دادند.
در مجلس
در همان زمان که این جلسه ادامه داشت در مجلس اکبر اعلمی اخطار داده بود که چرا وزیر کشور از زیر پاسخگوئی فرار می کند “امروز معاون وی از من خواسته از پی گیری سئوالاتم خودداری کنم. من پرسیدم کی این را گفته؟ می گوید شورای عالی امنیت ملی. من گفتم با همین اعضای شورای عالی امنیت ملی مخالفم و اگر قرار باشد که آن ها برای مجلس و مطبوعات تکلیف معین کنند دیکتاتوری می شود. دیکتاتوری.”