ده سال زندان حکمی است که به اتهام اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی و توهین به رهبری برای امید علی شناس صادر شده است. فعال حقوق کودکان که مادرش در مصاحبه با روز می گوید: ما انتظار چنین حکمی را به هیچ عنوان نداشتیم، هرکجای دنیا بود به پسر من مدال می دادند اما اینجا ۱۰ سال زندان داده اند، ما اصلا این حکم را قبول نداریم و تنها امیدمان به دادگاه تجدیدنظر است که این حکم نقض شود.
امید علی شناس از ۱۳ شهریور ماه در بازداشت به سر می برد و هم پرونده ای آتنا دائمی، آسو رستمی، علی نوری و آتنا فرقدانی است. هرچند پرونده آتنا فرقدانی از این پرونده جدا شده اما بقیه این ۴ نفر در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب محاکمه شده اند. هنوز مشخص نیست آسو رستمی و علی نوری چه حکم هایی دریافت کرده اند اما مادر آتنا دائمی روز قبل به روز گفته بود برای فرزند او ۱۴ سال حبس صادر شده. مادر امید علی شناس هم از صدور حکم ۱۰ سال برای فرزندش خبر می دهد و به روز می گوید: اتهاماتی که به امید زده اند یکی اجتماع و تبانی در جهت اقدام علیه امنیت ملی است که برای این اتهام به او ۷ سال حکم داده اند. اتهام دیگر توهین به رهبری است که 3 سال داده اند. در مجموع ۱۰ سال حکم برای امید داده اند برای این ۲ اتهامی که در دادنامه آمده و هم برای ما عجیب است، هم برای وکیل. من حتی پیش برخی مقامات رفتم از جمله نماینده دادستان؛ ابتدا گفتند احتمالا اشتباه تایپی است، شاید در تجدیدنظر درست شود.
سیمین عیوض زاده می افزاید: ما اصلا انتظار چنین حکمی را نداشتیم خود امید هم انتظار نداشت به خصوص اینکه تمام این مدت به ما می گفتند مساله ای نیست و امید به زودی آزاد می شود. به ما گفته بودند نهایت ۶ ماه حکم می دهند. یکی می گفت چند ماه دیگر آزاد می شود، یکی می گفت ۶ ماه. حتی قاضی مقیسه به ما گفته بود حداقل حکم را می دهم اما با این حکم همه ما را شوکه کردند. از ما وثیقه صد میلیون تومانی خواسته بودند، وثیقه را هم بردیم اما امید را آزاد نکردند. قاضی مقیسه گفته بود با وثیقه آزاد نمی کنیم اما در حکم تخفیف می دهیم. حالا بعد از ۹ ماه بازداشت چنین حکمی داده اند.
او می افزایداین فعال مدنی از صدور چنین حکمی خشمگین است: امید تا دو سه هفته پیش حالش خوب بود ولی از این حکم خیلی ناراحت است، خشمگین است و حق هم دارد. من سعی می کنم به او آرامش بدهم و می گویم همه تلاش مان را می کنیم که این حکم نقض شود، واقعا هم همین کار را می کنیم. ما اصلا این حکم را قبول نداریم و امیدمان به دادگاه تجدیدنظر است.
او درباره فعالیت های فرزندش توضیح می دهد: کار امید فعالیت برای حقوق کودکان کار بوده، حتی عکس های او را در سایت ها ببینیدمشخص است که درباره کودکان کار فعالیت می کند. با چند نفر از دوستان اش از جمله آتنا دائمی برای حقوق کودکان کار فعالیت می کرد البته با خانواده هایی که فرزندان شان کشته یا اعدام شده اند هم دیدار می کرد. یک اعلامیه هم تنظیم کرده بودند که حکم اعدام یک زندانی سیاسی را متوقف کنید. هیچ چیز توهین آمیزی هم نداشته. اینها همه کارهایی است که امید کرده و حالا ۱۰ سال زندان داده اند. واقعا می گویم، برای کاری که امید کرده باید به او جایزه بدهند، هر جای دنیا بود به او مدال می دادند اما اینجا ۱۰ سال زندان داده اند. حتی تجمع کوبانی جلوی سازمان ملل را در دادنامه امید آورده اند، اتهام او این است که رفته جلوی سازمان ملل و به کشتار مردم کوبانی اعتراض کرده. به چنین شخصی با این احساس مسئولیت باید جایزه بدهند نه زندان.
سوال می کنم بعد از صدور حکم موفق به ملاقات یا صحبت با قاضی پرونده شده اید؟ می گوید: قاضی که عمدتا خیلی با خانواده های زندانیان برخورد خوبی ندارد که آدم بتواند با او صحبت کند. یعنی خانواده های متهم را هم به عنوان متهم می بیند.
او سپس به شرایط فرزندش در زندان اشاره می کند و توضیح می دهد: امید ۱۳ شهریور دستگیر شد ۹ ماه زندان بود که حکم دادند. یک ماه انفرادی بود، بعد وقتی او را بردند بند عمومی می گفت انگار وارد بهشت شدیم. برای من تعریف می کرد که چقدر سخت بوده دوره انفرادی، آنها را حتی به دستشویی هم با چشم بند می بردند، با چشم بند هواخوری می بردند و… . بند ۸ یکی از بدترین بندهای اوین است ببینید چی بوده که وقتی وارد بند ۸ شده بود می گفت انگار وارد بهشت شدیم! در بند ۸ در یک اتاق ۳۱ نفر هستند که برای ۱۲ نفر تخت و جای خواب است و بقیه روی زمین می خوابند، در راهروها و حتی درتوالت می خوابند. از طرفی جرایم تفکیک نشده و آدم های کلاهبردار و دزدهای دریایی سومالی و هرگونه جرایمی آنجا است. اصلا شرایط خوبی ندارد این بند و با اینکه بارها و بارها زندانیان نامه نگاری کرده اند برای اینکه از حداقل حقوق قانونی و انسانی برخوردار شوند هیچ رسیدگی نشده.
خانم عیوض زاده وضعیت عمومی فرزندش را خوب توصیف می کند اما در عین حال می گوید: او برای اینکه ما نگران نشویم خیلی مسائل را به ما نمی گوید، باید صد بار سوال کنیم تا یک چیزی را بگوید، ما اما از طریق سایر خانواده ها بالاخره متوجه می شویم. در حال حاضر وضعیت جسمی عمومی اش بد نیست اما خب واقعا ناراحت است.
اواضافه می کند : مساله ای که واقعا می خواستم بگویم این است که وقتی آمدند امید را دستگیر کنند اصلا نگفتند به چه اتهامی می برند، تنها گفتند برای چند سوال است. من هم اینقدر وضعیت و حواس ام پرت بود که به نامه ای که نشان دادند توجه نکردم. وسایل شخصی امید را بردند؛ از کامپیوتر تا سایر وسایل اش و بعد اتهام زدند. بالاخره توی کامپیوتر همه، چیزهایی هست از جوک تا چیزهایی که ممکن است برای شان فرستاده شده و خود آنها نوشته باشند. بعد بیایند براساس همین چیزها اتهام بزنند واقعا مسخره است.
