در سالروز 18 تیر روزی که دانشگاه مورد هجمه کسانی قرار گرفت که هیچگاه محاکمه نشدند، خبر تاسف‌آور بازداشت اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم منتشر شد؛ خبری شوک‌آور همچون 8 سال قبل. نه تنها در این 8 سال از اقداماتی در 18 تیر و هجمه به دانشگاه با جامعه دانشگاهی همدردی نشده است، بلکه روزانه با برخورد، بازداشت و واکنش‌های تند از آنان استقبال شده است. امروز نیز این داستان بار دیگر تکرار شد؛ داستانی که نه آغاز است و نه پایان.
اعتراض آرام در مقابل خانه دانشجویان آن هم توسط چند فعال دانشجویی به تعداد کمتر از انگشتان دست چه اقدام خلاف قانونی بود که سرانجام اعتراض آنان اینگونه رقم خورد؟!
امروز بار دیگر چند نفر از یاران دبستانی ما بازداشت شدند و به آغوش سایر دانشجویان دربند بازگشتند و ما در مرداب متعفن خودخواهی، جاه‌طلبی و منفعت‌طلبی غوطه‌وریم. مردابی که ناخودگاه ما را به یاد جمله زیبای معلم شهید می‌اندازد که «آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند وگرنه یزیدی‌اند». اکنون مجالی بر سخن گفتن و تفسیر کردن این اقدامات نیست، بلکه باید در سوگ دوستانمان به منش آنان وفادار ماند تا لااقل کاری زینبی کرده باشیم.
اعضای دفتر تحکیم باردیگر باید بر مسالمت‌آمیز بودن مش و منش خود تکیه کنند و در بازی طراحی شده مخالفان آزادی و برابری مینی بر اقدامات تند و غیرعقلانی قرار نگیرند و در نبود اعضای شورای مرکزی این اتحادیه، سکان کشتی را به دست گیرند تا روزی به ساحل مراد رسیم.
امروز باید باردیگر با اقتدا به مولایمان حسین بن علی(ع) به دشمنان دین و دنیای خود بگوییم «إِن لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا أَحرارا فی دنیاکم». ( اگر دین ندارید و از قیامت نمی هراسید، لااقل در دنیای خود آزادمرد باشید )