سیاوش می خواهد ببیند می تواند داستان را به نفع خود تغییر دهد یا اینکه سرنوشت بر پایه تقدیری محتوم به راه خود ادامه می دهد…آیا واروژ کریم مسیحی بعداز چند سال بازگشت به سینما موفق است؟
نگاهی به فیلم تردید
هملت به سبک ایرانی
نویسنده، تدوینگر و کارگردان: واروژ کریم مسیحی- مدیر فیلمبرداری: بهرام بدخشانی- موسیقی: علی صمدپور- طراح صحنه و لباس: امیر اثباتی- تهیه کننده: سعید سعدی- بازیگران: بهرام رادان، ترانه علیدوستی، حامد کمیلی، مهتاب کرامتی، محمد مطیع، علیرضا شجاع نوری.
خلاصه داستان: پدر سیاوش در حادثه تصادف فوت کرده است. سیاوش دائم به این مسئله فکر می کند تا اینکه در می یابد به زودی مادرش با عمویش ازدواج خواهد کرد. این مسئله او را مشکوک کرده و به یاد نمایشنامه هملت می اندازد . سراغ دوستش می رود که در کار تئاتر است. آنها سعی می کنند واقعه هملت را بازسازی کنند تا اختیار بازی زندگی را خود در دست گیرند.
واروژ کریم مسیحی پس از چندین سال دوری از سینما و ساختن فیلمی موفق به نام پرده آخر که امروز عمرش به به 18 سال می رسد تردید را ساخت. این فیلم با وسواس های کریم مسیحی ساخته شده و در زمینه نکته مشترکش با فیلم پرده آخر دلبستگی این فیلمساز به هنر نمایش و استفاده از متن نمایشی و شبه تئاتری در کارش است.
واروژ کریم مسیحی تردید را با همان وسواسی جلوی دوربین برد که پرده آخر را ساخته بود. در میانه کار به دلیل فشارهای عصبی مدتی نیز به بیماری دچار شد و کار خوابید.حتی در این میان محمد مهدی دادگو تهیه کننده فیلم نیز به دلیل طولانی شدن پروژه از تولید فیلم انصراف داد و کار به سعید سعدی سپرده شد که اصولا تهیه کننده سینمای جنگ است و حضور او کنار واروژ کمی عجیب به نظر می رسید.
واروژ با تغییر تهیه کننده تصمیم گرفت تا یکی از بازیگران را نیز عوض کند و بنابراین حامد کمیلی را جایگزین محمد رضا فروتن کرد تا نقش گارو را بازی کند که این اتفاق امروز خجسته به نظر می رسد. فروتن برای اجریا این نقش کمی عصبی می نماید در حالیکه گارو ظاهر و باطنی آرام دارد.
در نهایت فیلمبرداری با زمانی بسیار بالاتر از زمان عادی فیلمبرداری فیلم های ایرانی به پایان رسید و واروژ خود پشت میز تدوین آن نشست.
این سو و آن سو شنیده می شد که خود واروژ نیز درباره کیفیت فیلم نگرانی هایی دارد که نمایش فیلم در سینمای مطبوعات بخشسی از این نگرانی ها را حل کرد. فیلم تردید نسبت به پرده آخر چند پله عقب تر می ایستد و حتی نام فیلم نشان و آدرسی آشکار از فضا و تم کلی کار به شمار می آید.
واروژ در تردید دلمشغولی های همیشگی خود یعنی سینمای پلیسی و تئاتر در سینما را به دنیای امروز آورده و حتی برای آدم ها بد داستانش سراغ سرمایه داران اقتصادی امروز می رود. فیلم فضاسازی خوبی دارد و در بعضی از این فضاها تماشاگر را به درستی با خود همراه می کند. اما در نهایت نمی تواند آنگونه که باید عمل کند . فیلم بسیار طولانی است و داستان خود را هم دیر شروع می کند. در بسیاری موارد تماشاگر به دلیل زمان طولانی و فصولی که به راحتی قابل حذف هستند از کلیت کار فاصله می گیرد.
واروز در تردید ادای دینی مستقیم به تئاتر دارد. همانگونه که در فیلم پرده آخر نیز اساس کار را بر نمایش گذاشته بود. در اینجا شخصیت اصلی فیلم متوجه می شود نا خواسته وارد مسیری شده که هملت قهرمان ناکام نمایشنامه شکسپیر آن را پشت سر گذاشته بود. سیاوش می خواهد ببیند می تواند داستان را به نفع خود تغییر دهد یا اینکه سرنوشت بر پایه تقدیری محتوم به راه خود ادامه می دهد.
دوستش گارو که اینجا حود تبدیل به هوراشیو شده است نیز با او همدل می شود. حال همه شخصیت ها کامل شده اند. سیاوش همه داستان را مطابق نمایشنامه پیش می برد. حتی برای اینکه به عمویش ثابت کند داستان را می داند نمایش معروف اعتراف را تشکیل می دهد. اما در اینجاست که واروژ به خاطر فاصله گذاری برای تماشاگر امروز تغییراتی را در داستان ایجاد کرده و خود نیز وارد بازی می شود. پس از اجرای نمایش سیاوش عمو چندان تحت تاثیر قرار نمی گیرد و بعد از مدتی می فهمد که سیاوش جریان را مت.جه شده است.
واروژ با این داستانوارگی نمایشی دنیایی را خلق می کند که تکلیف قطب مثبت و منفی آن همچنان که درام نویسان کهن گفته اند کاملا مشخص است. آدم ها یا سرشتی نیک دارند یا بد. همین سرشت نیک و بد نه تنها جای آنها را در کلیت زندگی که در تقابل و تعامل با اطرافیانشان نیز مشخص می کند. پس جامعه نیز در بخشی به سمتی می رود که خلق و خوی آنان تعریف می کند.
بهرام رادان و حامد کمیلی در این فیلم بسیار قابل قبول ظاهر شده اند. اگرچه ترانه علیدوستی هنوز در درباره الی پذیرفتنی تر است.
رادان در نقش جوانی گرفتار آمده در یک مخمصه روحی به خوبی این چندگانگی را در بازی خود لحاظ می کند. فیلمبرداری هم با سایه روشن هایی نه چندان اغراق امیز بر ایهام فضا می افزاید.
واروژ بعد از سال ها دوباره به سینما بازگشته و امید که فاصله تولید آثارش تا این حد طولانی نشود.