کاملیا انتخابی فرد
حسن روحانی، رئیس جمهور ای ران در اجلاس جهانی اقتصاد در داووس حداکثر تلاش خود را کرد تا با لحنی آرام یکی از بهترین سخنرانی هایش را از زمانی که به قدرت رسیده است، ادا کند.
روحانی گفت برای تحقق بخشیدن به “مشارکت سازنده” با همسایگانش تلاش کرده است و خاطرنشان کرد کشورش هیچ قصدی برای دستیابی به سلاح هسته ای ندارد.
در ژنو که فاصله زیادی تا محل سخنرانی رئیس جمهور ایران ندارد، کنفرانس دیگری با هدف گفتگو برای برقراری صلح در سوریه هم برگزار شد.
،زمانی که بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، ایران را به شرکت در کنفرانس صلح سوریه دعوت کرد، دولت ایران از این که خود را در مدت اخیر در همه سطوح بین المللی حاضر می دید به خود می بالید و آن را پیروزی دیپلماتیک برای خود می دانست. ولی یک روز بعد، زمانی که مسئولان ایرانی پذیرفتن پیش شرط ها را برای حضور در کنفرانس ژنو۲تکذیب کردند، دعوت از آنان پس گرفته شد.
با وجود این، معلوم نیست چگونه بان کی مون یا ظریف، وزیر خارجه ایران در درک منظور یکدیگر مرتکب اشتباه شدند. ولی اظهارنظر کلی ایران درباره قبول نکردن پیش شرط برای حضور در کنفرانس ژنو، زنگ خطری برای شکست احتمالی مذاکرات صلح تلقی می شود.
در حالی که جامعه بین المللی همه تلاش خود را انجام می دهد تا مخالفان نظام سوریه با نمایندگان نظام بشار اسد پشت یک میز بنشینند و به سه سال خون ریزی دائمی در این کشور پایان دهند؛ ایران که بازیگری اصلی و یکی از دو دولت تاثیرگذار بر نظام اسد در کنار روسیه محسوب می شود، در کنفرانس ژنو حضور ندارد.
احتمال دارد دبیرکل سازمان ملل متحد از روی حسن نیت و به منظور تشویق ایران به کمک به جهان برای حل مشکل سوریه پیش از آن که اوضاع به طور کامل از کنترل خارج شود و بحران از مرزهای این کشور فراتر رود؛ برای ایران دعوت نامه فرستاده باشد.
روز پنج شنبه، دیدیم که سرکرده سازمان القاعده از شورشیان سوری خواست به مذاکرات صلح که در ژنو برگزار می شود بپیوندند.
در شرایطی که ایران هیچ مرز مشترکی با سوریه ندارد تا از این شورشیان را بترسد، شواهد نشان می دهد اولویت های ایران در منطقه تغییر کرده است و دیگر سوریه اولویت اصلی این کشور نیست.
در شرایط کنونی، رئیس جمهور روحانی بر ارائه چهره ای مثبت از خود در سطح بین المللی و بهره برداری از فرصت های تجاری که بعد از لغو تحریم ها فراهم می شود متمرکز شده اند.
تمرکز اصلی رئیس جمهور ایران بر افزایش تولید نفت و جذب سرمایه گذاران برای تقویت اقتصاد ایران است و تمایلی به شناسایی شبه نظامیان ایرانی که داخل سوریه می جنگند یا وارد شدن به این جنگ ندارد. علاوه بر این، دولت ایران بارها حضور نیروهای وابسته به خود را در داخل سوریه تکذیب کرده است. عده ای می گویند دولت ایران بین شبه نظامیان وابسته به خود و شبه نظامیانی که بدون کسب اجازه دولت در سوریه می جنگند تفکیک قائل شده است.
آمریکا نیز به نوبه خود به روشنی اعلام کرده است توافق غرب با ایران درباره برنامه هسته ای این کشور هیچ ارتباطی با مسئله سوریه ندارد. شاید ایران خود را از سوریه دور نگه داشته است تا روسیه بازیگر اصلی باشد و خودش از آشوب و هرج و مرج موجود در سوریه دور بماند.
علاوه بر این، روحانی سیاستمداری میانه رو است که از اعتماد آیت الله علی خامنه ای، رهبر عالی ایران برخوردار است. میانه رو بودن روحانی به این معنا است که او می تواند هم با تندروها و هم با اصلاح طلبان همکاری کند. تا زمانی که او از این سیاست متوازن پیروی می کند، بهتر می تواند منافع ایران را تامین کند.
اساس و جوهر سخنرانی روحانی در داووس را “درخواست برای پیوستن مجدد به جامعه بین المللی” تشکیل می داد.
منبع:
العربیه، ۲۷ ژانویه
