20 سال پس از پایان جنگ ، کماکان کسانی که در جبهه های جنگ دچار عوارض شیمیایی شده اند با ابتلا به عوارض جدید و نیز پدیده بازگشت عوارض قدیمی رو به رو هستند. این در حالی است که طبق اخبار رسیده، در شرایطی که تخفیف های درمانی تخصیص داده شده به جانبازان، متناسب با درصد مصدومیت آنها تغییر می کند، ارگان هایی چون سپاه وارتش موظف شده اند “درصد جانبازی” این عده را بیش از 25 درصد اعلام نکنند.
در همطن ارتباط یک جانباز جنگ، با اشاره به ابتلا به عوارض جدید شیمیایی با گذشت دو دهه از پایان جنگ به خبرنگار روز گفت: “ابتدا گمان می کردم که به شدت سرما خورده ام، پزشکان نیز بیماری ام را سرما خوردگی تشخیص می دادند و با تجویز آن ها داروهای آنتی بیوتیک با دوز بالا مصرف می کردم. اما پس از مراجعه به پزشک متخصص، آگاهی یافتم که بیماری ام ناشی انفجار بمب های شیمیایی حامل گاز خردل یا اعصاب و…. بوده است.” وی افزود: “اکنون تعداد اشخاص مبتلا مانند من به شدت افزایش یافته اند.“
شنیده می شود که برخی از مبتلایان به گازهای شیمیایی دلیل این موضوع را ورود به مناطقی جنگی اعلام کرده اند که هنوز توسط واحد ش.م.ر (شیمیایی – میکروبی – رادیواکتیو) سپاه یا ارتش پاکسازی نشده اند. پس از آن که بیماری این دسته از افراد مورد شناسایی پزشک متخصص قرار می گیرد، اغلب به آنان توصیه می شود که به دلیل هزینه های سنگین درمان، بهتر است برای تعیین میزان جانبازی خود ابتدا به سپاه یا ارتش مراجعه کرده و سپس در صدد درمان بیماری خود برآیند.
یکی دیگراز بیماران به خبرنگار ما گفت که در مراجعه به واحد ایثارگران ارتش، به منظور تعیین بیماری خود با این پاسخ مواجه شده است که ابتدا باید روزی که درجبهه های جنگ به مواد شیمیایی آلوده شده، مشخص کند. وی افزود: “سپاه وارتش لیست روزهایی را که عراق در جبهه ها اقدام به بمباران شیمیایی کرده، در اختیار داردند وروزهای اعلام شده از سوی اشخاص مراجعه کننده، توسط واحد ایثارگران چک می شود تا – به زعم آنان - کسی دروغ نگفته باشد.“
وی گفت: “این موضوع باعث شده تا افراد زیادی که با توجه به گذشت 20 سال از جنگ نمی توانند جزییات وقایع را به یاد آورده یا حضور خود را درجبهه ها به اثبات برسانند، در برخورداری از خدمات درمانی دچار مشکلات جدی شوند.“
یکی دیگر از افراد شیمیایی شده به روز گفت: “برای این که اشخاص شیمیایی شده بتوانند اثبات کنند که در روزهای حملات شیمیایی در جبهه های جنگ بوده اند باید به کارگزینی ایثارگران سپاه یا ارتش مراجعه کنند و فرم مربوط به تاریخ حضور خود را در جبهه ها از این واحد بگیرند. سپس دو نفر از همرزمان شخص مذکور باید فرم های مجزایی را پرکنند مبنی براین که در تاریخ مذکور، شخص شیمیایی شده با آنان دردرجبهه حضور داشته است. درعین حال آن دو شاهد نیز باید به کارگزینی واحد ایثارگران مراجعه کرده و فرم مربوط به تاریخ حضور درجبهه دریافت کنند تا مشخص شود تاریخ حضورآنان با تاریخ حضور شخص بیمار مغایرت نداشته باشد. “
این جانباز ادامه داد:” برخی از افراد برای اولین بار که درجبهه ها حضور یافته اند در معرض مواد شیمیایی قرار گرفته اند و آشنایان زیادی در میان رزمندگان پیدا نکرده اند. افرادی هم هستند که درست درزمان بمباران شیمیایی حضور نداشته اند، بلکه بعد از بمباران به منطقه اعزام شده اند و بعضا بعد از 2 تا 3 ماه هم مرخص شده اند ودیگر به جبهه نرفته اند. این عده اکنون چگونه می توانند همرزمان خود را پیدا کنند؟ آیا سایرین چنین فردی را اصلا در خاطر دارند؟”
او دربخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: “تازه بعد از طی این مراحل پزشکان معتمد مورد تایید سپاه یا ارتش در تهران باید میزان ابتلا به مواد شیمیایی را تایید کنند و پس از این مرحله است که مصدومین برای مشخص شدن درصد مجروحیت به بنیاد جانبازان معرفی می شوند.“
وی افزود: “قبلا کافی بود پزشکان در مرکز استان آلودگی به مواد شیمیایی افراد را تشخیص می دادند و همین برای تعیین میزان درصد جانبازی افراد نیز کافی بود. اما از آن جا که تعداد این افراد روز به روز در حال افزایش است، ظاهرا دستور داده اند که به افراد بیش از 25 درصد میزان جانبازی تاییدیه ندهند تا سپاه ، بسیج یا ارتش مجبور نشوند به افراد مذکور امکانات جانبازی اختصاص دهند.“
بیمار دیگری به روز گفت: “اعلام غیرواقعی درصد جانبازی می تواند در نحوه درمان جانبازان موثر باشد. مثلا در صورتی که میزان جانبازی فردی با میزان واقعی مصدومیت 40 درصد، 25 درصد اعلام شده باشد و براساس همین میزان دارو برایش تجویز شود، در آن صورت با چه خطرهایی مواجه خواهد شد؟”
وی در ادامه اظهاراتش آورد: “مشکل دیگر در باره میزان تشخیص واقعی بیماری است. مثلا به دلیل تحریم های انجام شده حتی فیلم سی تی اسکن که برای این دست از بیماری ها انجام می شود به اندازه کافی وجود ندارد، و به جای آن نتیجه را باید در سی دی بریزیم تا به پزشک معالج و دیگر مراکز تحویل دهیم. این در حالی است که گفته می شود که انعکاس نتایج سی تی اسکن درسی دی مانند فیلم نبوده و این امر می تواند تشخیص بیماری را تا اندازه ای دچار نقص کند.“
وی دربخش دیگری صحبت های خود تاکید کرد: “فارغ از همه این موارد ، مراحل تشخیص آن قدر طولانی است که آدم را خسته از پیگیری بیماری می کند. مصرف داروها گاه به حدی سخت می شود که آرزوی مرگ می کنم. گلو ونای من زخم شده و عوارض دیگری برایم ایجاد شده است. اینها همه تازه عوارض همان داروهایی است که تلاش می کنیم بتوانیم با قیمت ارزان تری خریداری کنیم تا با بیشتر زنده ماندن، برای زندگی سعادتمند فرزندانمان تلاش کنیم. با ما که این گونه رفتار می شود، آیا در صورت مرگ ما با فرزندانمان بهتر رفتار خواهد شد؟”
وی در پایان گفت: “این را حتما چاپ کنید، که هرچند شعر نیست، ولی حرف دل ماست:
جبهه رفتن چه آسان معالجه کردن چه سخت است…“