سقف مجاز جانبازی: 25 درصد!

نویسنده

janbaz678.jpg

‏20 سال پس از پایان جنگ ، کماکان کسانی که در جبهه های جنگ دچار عوارض شیمیایی شده اند با ابتلا به ‏عوارض جدید و نیز پدیده بازگشت عوارض قدیمی رو به رو هستند. این در حالی است که طبق اخبار ‏رسیده، در شرایطی که تخفیف های درمانی تخصیص داده شده به جانبازان، متناسب با درصد مصدومیت آنها ‏تغییر می کند، ارگان هایی چون سپاه وارتش موظف شده اند “درصد جانبازی” این عده را بیش از 25 درصد ‏اعلام نکنند.‏

در همطن ارتباط یک جانباز جنگ، با اشاره به ابتلا به عوارض جدید شیمیایی با گذشت دو دهه از پایان ‏جنگ به خبرنگار روز گفت: “ابتدا گمان می کردم که به شدت سرما خورده ام، پزشکان نیز بیماری ام را ‏سرما خوردگی تشخیص می دادند و با تجویز آن ها داروهای آنتی بیوتیک با دوز بالا مصرف می کردم. اما ‏پس از مراجعه به پزشک متخصص، آگاهی یافتم که بیماری ام ناشی انفجار بمب های شیمیایی حامل گاز ‏خردل یا اعصاب و…. بوده است.” وی افزود: “اکنون تعداد اشخاص مبتلا مانند من به شدت افزایش یافته ‏اند.“‏

شنیده می شود که برخی از مبتلایان به گازهای شیمیایی دلیل این موضوع را ورود به مناطقی جنگی اعلام ‏کرده اند که هنوز توسط واحد ش.م.ر (شیمیایی – میکروبی – رادیواکتیو) سپاه یا ارتش پاکسازی نشده اند. ‏پس از آن که بیماری این دسته از افراد مورد شناسایی پزشک متخصص قرار می گیرد، اغلب به آنان توصیه ‏می شود که به دلیل هزینه های سنگین درمان، بهتر است برای تعیین میزان جانبازی خود ابتدا به سپاه یا ‏ارتش مراجعه کرده و سپس در صدد درمان بیماری خود برآیند.‏

یکی دیگراز بیماران به خبرنگار ما گفت که در مراجعه به واحد ایثارگران ارتش، به منظور تعیین بیماری ‏خود با این پاسخ مواجه شده است که ابتدا باید روزی که درجبهه های جنگ به مواد شیمیایی آلوده شده، ‏مشخص کند. وی افزود: “سپاه وارتش لیست روزهایی را که عراق در جبهه ها اقدام به بمباران شیمیایی ‏کرده، در اختیار داردند وروزهای اعلام شده از سوی اشخاص مراجعه کننده، توسط واحد ایثارگران چک می ‏شود تا – به زعم آنان - کسی دروغ نگفته باشد.“‏

وی گفت: “این موضوع باعث شده تا افراد زیادی که با توجه به گذشت 20 سال از جنگ نمی توانند جزییات ‏وقایع را به یاد آورده یا حضور خود را درجبهه ها به اثبات برسانند، در برخورداری از خدمات درمانی دچار ‏مشکلات جدی شوند.“‏

یکی دیگر از افراد شیمیایی شده به روز گفت: “برای این که اشخاص شیمیایی شده بتوانند اثبات کنند که در ‏روزهای حملات شیمیایی در جبهه های جنگ بوده اند باید به کارگزینی ایثارگران سپاه یا ارتش مراجعه کنند ‏و‎ ‎فرم مربوط به تاریخ حضور خود را در جبهه ها از این واحد بگیرند. سپس دو نفر از همرزمان شخص ‏مذکور باید فرم های مجزایی را پرکنند مبنی براین که در تاریخ مذکور، شخص شیمیایی شده با آنان ‏دردرجبهه حضور داشته است. درعین حال آن دو شاهد نیز باید به کارگزینی واحد ایثارگران مراجعه کرده و ‏فرم مربوط به تاریخ حضور درجبهه دریافت کنند تا مشخص شود تاریخ حضورآنان با تاریخ حضور شخص ‏بیمار مغایرت نداشته باشد. “‏

این جانباز ادامه داد:” برخی از افراد برای اولین بار که درجبهه ها حضور یافته اند در معرض مواد شیمیایی ‏قرار گرفته اند و آشنایان زیادی در میان رزمندگان پیدا نکرده اند. افرادی هم هستند که درست درزمان ‏بمباران شیمیایی حضور نداشته اند، بلکه بعد از بمباران به منطقه اعزام شده اند و بعضا بعد از 2 تا 3 ماه هم ‏مرخص شده اند ودیگر به جبهه نرفته اند. این عده اکنون چگونه می توانند همرزمان خود را پیدا کنند؟ آیا ‏سایرین چنین فردی را اصلا در خاطر دارند؟”‏

او دربخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: “تازه بعد از طی این مراحل پزشکان معتمد مورد تایید سپاه یا ‏ارتش در تهران باید میزان ابتلا به مواد شیمیایی را تایید کنند و پس از این مرحله است که مصدومین برای ‏مشخص شدن درصد مجروحیت به بنیاد جانبازان معرفی می شوند.“‏

وی افزود: “قبلا کافی بود پزشکان در مرکز استان آلودگی به مواد شیمیایی افراد را تشخیص می دادند و همین ‏برای تعیین میزان درصد جانبازی افراد نیز کافی بود. اما از آن جا که تعداد این افراد روز به روز در حال ‏افزایش است، ظاهرا دستور داده اند که به افراد بیش از 25 درصد میزان جانبازی تاییدیه ندهند تا سپاه ، بسیج ‏یا ارتش مجبور نشوند به افراد مذکور امکانات جانبازی اختصاص دهند.“‏

بیمار دیگری به روز گفت: “اعلام غیرواقعی درصد جانبازی می تواند در نحوه درمان جانبازان موثر باشد. ‏مثلا در صورتی که میزان جانبازی فردی با میزان واقعی مصدومیت 40 درصد، 25 درصد اعلام شده باشد ‏و براساس همین میزان دارو برایش تجویز شود، در آن صورت با چه خطرهایی مواجه خواهد شد؟”‏

وی در ادامه اظهاراتش آورد: “مشکل دیگر در باره میزان تشخیص واقعی بیماری است. مثلا به دلیل تحریم ‏های انجام شده حتی فیلم سی تی اسکن که برای این دست از بیماری ها انجام می شود به اندازه کافی وجود ‏ندارد، و به جای آن نتیجه را باید در سی دی بریزیم تا به پزشک معالج و دیگر مراکز تحویل دهیم. این در ‏حالی است که گفته می شود که انعکاس نتایج سی تی اسکن درسی دی مانند فیلم نبوده و این امر می تواند ‏تشخیص بیماری را تا اندازه ای دچار نقص کند.“‏

وی دربخش دیگری صحبت های خود تاکید کرد: “فارغ از همه این موارد ، مراحل تشخیص آن قدر طولانی ‏است که آدم را خسته از پیگیری بیماری می کند. مصرف داروها گاه به حدی سخت می شود که آرزوی مرگ ‏می کنم. گلو ونای من زخم شده و عوارض دیگری برایم ایجاد شده است. اینها همه تازه عوارض همان ‏داروهایی است که تلاش می کنیم بتوانیم با قیمت ارزان تری خریداری کنیم تا با بیشتر زنده ماندن، برای ‏زندگی سعادتمند فرزندانمان تلاش کنیم. با ما که این گونه رفتار می شود، آیا در صورت مرگ ما با ‏فرزندانمان بهتر رفتار خواهد شد؟”‏

‏ وی در پایان گفت: “این را حتما چاپ کنید، که هرچند شعر نیست، ولی حرف دل ماست:‏

جبهه رفتن چه آسان معالجه کردن چه سخت است…“‏

‏ ‏

‏ ‏