رافائل برداخی
فوریه امسال سی امین سالگرد انقلاب اسلامی است؛ انقلابی که توسط آیت الله خمینی در ایران به وقوع پیوست و در نهایت مبدل به یک جمهوری اسلامگرا شد. ازطرف دیگر در ایالات متحده دوران جدیدی درحال رقم خوردن است و اوباما رییس جمهور این کشور در حال سپری کردن “سال صفر” از دوران ریاست جمهوری خود می باشد. در گوشه و کنار جهان امید بر آن است که از اختلافات میان این دو کشور کاسته و روابط شان بهتر شود. آیا این موضوع در نهایت می تواند جنبه واقعیت به خود بگیرد؟
محمود احمدی نژاد پس از پیروزی اوباما در انتخابات ۴ نوامبر ۲۰۰۸ تبریکات خود را در نامه بلند بالایی برای او ارسال کرد، ولی با وجود اینکه اوباما تصمیم دارد با دولتمردان ایران به گفتگو بنشیند، این نامه تاکنون بدون پاسخ مانده است. به علاوه، اوباما دوشنبه گذشته در مصاحبه خود با تلویزیون العربیه اعلام کرد که قصد دارد با کل جهان اسلام یک رابطه توأم با احترام و همکاری برقرار کند.
این بدین معنی است که دیگر هیچ کس نگران ایجاد دموکراسی در منطقه نیست، زیرا “تحول”ی که او از آن سخن می گفت یعنی بازگشت به ۳۰ سال قبل: بهتر آن است در چاله بمانیم، تا اینکه در چاه بیفتیم. نگرانی های جمهوری اسلامی برطرف شد؛ دیگر سخنی از تغییر و تحول در حکومت نخواهد بود و انسجام میان سران دین سالار در ایران از این پس رو به افزایش خواهد بود.
در این راستا، شاهد روابط دوجانبه بسیار خوبی خواهیم بود، زیرا امریکا از ایجاد تغییر در وضعیت ایران صرف نظر کرده. از این پس همه چیز به خوبی پیش می رود، ولی نباید موضوع کوچک و پیش پا افتاده ای را فراموش کرد: ایران فعلی در دستیابی به بمب مصمم و متعهد است و اگر حکومت آن دستخوش تغییر نشود، هیچ کس حتی باراک اوباما هم نمی تواند با انجام مذاکره یا گفتگو در ادامه این روند وقفه ایجاد کند. روزی که تهران اولین آزمایش اتمی خود را اعلام کند، جهان آن روز بسیار متفاوت از جهان امروز خواهد بود، به خصوص برای ایالات متحده.
ساخت سلاح هسته ای بسیار پرهزینه ولی نسبتاً ساده است. اشاره به تاریخ بمب اتمی پاکستان یادآور دورانی است که می تواند ذهن های خفته را بیدار کند. نکته تناقض آمیز این است که متوقف کردن برنامه هسته ای ایران و جلوگیری از دستیابی دولت تهران به بمب نیز ساده است: در این زمان که فروش نفت درآمد چندانی برای دولتمردان جمهوری اسلامی ندارد، اعمال یک تحریم علیه واردات نفت این کشور برای مقامات مذهبی ای که در آن حکمرانی می کنند نتایج مهلک و تأثیرگذاری درپی خواهد داشت. بی شک برای انجام این مهم نیاز به همکاری همه وجود دارد: توتال، ویتول، بی پی و ترافیگورا.
منبع: آ ب ث، ۳۰ ژانویه