مریم کاشانی
همان موقع که آقای محمود احمدی نژاد با مشت های گره کرده، خطاب به “غرب”فریاد می زد: “بیایید به جای بازی‌های سیاسی به سمت ملت خود و حل مشکلات آنها بروید”معاون اول وی داشت می گفت: “دو دهک جمعیت کشور بسیار کم درآمد و نزدیک 5⁄4 میلیون نفر با درآمد روزی کمتر از 1000 تومان زندگی می‌کنند”.
آقای احمدی نژاد در آن لحظه دیگرسخنان معاون اول خود را نیز نشنیدکه می گفت: “ قدرت خرید دو دهک پائین درآمدی جامعه بسیار پائین است و قوت غالب آنها نان و حداکثر نان و ماست است.”
در واقع او فرصت شنیدن نداشت، زیرادر جمع دیگری از مردمان ایران که “قوت غالب آنها نان و حداکثر نان و ماست است” داشت می گفت: “ایران امروز ظرفیت تامین نیازمندی‌های 300 میلیون نفر جمعیت در کشور را دارد، یعنی آنکه امروز جمعیت کشور ما 70 میلیون نفر است و ما می‌توانیم سه برابر این ظرفیت در کشاورزی را صادر کنیم و من شک ندارم که با همت کشاورزان، می‌توانیم به آن نقطه برسیم”.
پرویز داوودی، معاون اول رئیس جمهورکه “خود رشته اقتصاد” خوانده، و “از نظر تئوری می‌داند قیمت یعنی چه “حرف های دیگری هم داشت: “دولت که بر اساس شعار عدالت و توجه به اقشار کم درآمد سرکار آمده باید به آنها توجه کند.” حرف هایی که رئیس جمهوری اسلامی نمی شنید، زیرا در سخنانش به اینجا رسیده بود که: “امروز نظامات استکباری و زورگو در جهان رو به اضمحلال هستند و در حالی که نمی‌توانند مسائل داخلی خود را حل کنند، برای سرپوش گذاشتن بر روند فروپاشی مشکلات خود، مسائل خارجی درست می‌کنند.”
داوودی هم تقریبا به همین جاها رسیده بود. اوبا اشاره به افزایش قیمت حبوبات، می گفت: “حبوبات غذای طبقه کم درآمد جامعه است و با افزایش قیمت، اقلامی همچون حبوبات و سیب‌زمینی از سفره دهک‌های پائین جامعه رخت می‌بندد.”
همان “دهک های پایین جامعه” که آقای احمدی نژاد، خطاب به آنان ـ نه، از جانب آنان ـ می گفت: “بعضی از زورگویان تصور می‌کنند که می‌توانند با هیاهو ملت ایران را تسلیم کنند. اماملت ایران محکم و قوی تر از قبل در صحنه حاضر می‌شود و جوش ایمان آنها روز به روز بیشتر می‌شود”.
و لابد با اتکاء به همین”دهک های پایین” خطاب به “آن کشورهای غربی” وعده نابودی می داد و اینکه: “راهی که شما انتخاب کرده‌اید چیزی جز سقوط و ذلت و هلاک به دنبال نخواهد داشت”.
و با این لحن مهرورزانه که: “تأسف این است که زورگویان عالم از عقل سلیم بی‌بهره هستند چرا که اگر عاقل بودند به منافع دراز مدت خود فکر می‌کردند”.