خانواده های زندانیان سیاسی با انتشار بیانیه ای ۲۸ فروردین را روز زندانی سیاسی اعلام کردند، روزی که زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین از سوی نیروهای گارد سازمان زندان ها مورد حمله و ضرب و شتم قرار گرفته، به سلول های انفرادی منتقل شدند و در نهایت به جای معرفی عاملین ضرب و شتم، این زندانیان سیاسی بودند که انگشت اتهام به سوی شان گرفته شد و تاوان رفتار خلاف قانون مسولان زندان را با اعدام، تبعید و لغو یا محدود کردن مرخصی ها و ملاقات های حضوری و محرومیت از درمان پرداخت کردند.
عطیه طاهری، همسر سعید متین پور که در جریان همان حمله در بند ۳۵۰ زندان اوین آسیب دیده بود در مصاحبه با روز می گوید که حمله به بند ۳۵۰ زندان اوین و ضرب و شتم زندانیان این بند، سرآغاز اقدام های بعدی اقایان برای از بین بردن هویت بند ۳۵۰ به عنوان بند زندانی های سیاسی بود. او توضیح می دهد که هیچ یک از شکایات و پی گیری های زندانیان سیاسی این بند و خانواده های آنها نتیجه ای نداشته و مسولان این مساله را مسکوت گذاشتند.
او توضیح می دهد: همانطور که در جریان هستید هر از گاهی به بهانه های واهی آمدند ۳۵۰ که هر چه بیشتر و بیشتر زندانیان را اذیت کنند. من همیشه از این مسائل به عنوان تحمل حبس همراه با اعمال شاقه یاد می کنم. یعنی زندان به جز خودش، یکسری حاشیه هایی داشت که هرازگاهی سیستم امنیتی یا کادر زندان برای زندانیان به وجود می آوردند و گاه و بیگاه اذیت شان می کردند تا اینکه ۲۸ فروردین سال گذشته به اوج خودش رسید و همسر من هم یکی از مضروبان ۲۸ فروردین بود که به مدت ۲ هفته هم به انفرادی منتقل شد. شکایت ما به جایی نرسید یعنی زندانی سیاسی را اصلا به رسمیت نمی شناسند، خانواده زندانی را به رسمیت نمی شناسند اصلا که بخواهند به شکایت زندانی سیاسی یا شکایت خانواده زندانی رسیدگی کنند. هیچ یک از شکایات و درخواست های ما تاکنون رسیدگی نشده و شرایط بدتر شده که هیچ بهبودی در این مدت من شاهد نبوده ام.
او درباره پی گیری های و وعده های دولت و مجلس برای پی گیری واقعه ۲۸ فروردین بند ۳۵۰ اوین می گوید: در نهایت هیچ پاسخ خاصی داده نشده در قبال این حمله ای که رخ داد در ۲۸ فروردین. هیچ جوابی در آخر داده نشد. یک تعدادی خواسته بودند بروند و تفحص کنند اما به آنها چنین اجازه ای داده نشد. یعنی به کسی که خانواده ها اعتماد داشتند اجازه ندادند برود زندان و با زندانیان دیدار داشته باشد و ببیند چه بلایی سر زندانیان آورده اند؟ به اقای مطهری درواقع اجازه ندادند. شاید می خواست دولت یا بخشی از نمایدنگان می خواستند که رسیدگی شود و عاملین شناسایی شود ولی می دانید که در این سیستم قدرت موازی است و وجود قدرت های موازی اجازه نمی دهد چنین اتفاقاتی به سرانجام برسد.
همسر سعید متین پور می افزاید: بعد از حمله به ۳۵۰ سعی کردند ۳۵۰ را از موضوعیت خارج کنند یعنی آمدند زندانیان را طبقه بندی کردند یک عده را بردند قرنطینه بند ۷ و یک بخش ۳۵۰ را کامل تخلیه کردند. با اینکه شرایط قرنطینه، شرایط نگهداری زندانیان را نداشت بچه ها را بردند آنجا و گفتند اینجا موقت هستید اما در عمل موقت نشد و همچنان همان جا نگه داشتند. همسر من هم همان جا منتقل شد و بعد از اینکه مدتی در قرطنینه بند ۷ بود علیرغم میل او و به اجبار به زندان مرکزی زنجان منتقل کردند. زندان مرکزی زنجان به عنوان تبعیدگاه معروف است و او را در اصل تبعید کردند. بچه ها را همین طور تبعید کردند. ۳۵۰ یک هویتی پیدا کرده بود که وجود ۳۵۰ چه آقایان بخواهند چه نخواهند، وجود زندانی سیاسی در ایران را به رخ می کشید و رسمیت می داد. می خواستند این هویت را از بین ببرند و چنین اسمی وجود نداشته باشد که وقتی نام برده می شود ناخودآگاه همه به یاد افرادی بیفتند که به خاطر عقیده شان در زندان هستند. زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ را به زندان های شهرهای مختلف تبعید کردند یک عده را هم بردند بند ۷ و در واقع می خواهم بگویم بعد از حمله به بند ۳۵۰ شرایط زندانی ها روز به روز بدتر شد.
او با اشاره به شرایط زندان های شهرستان ها می گوید: شرایط زندان در شهرستان ها خیلی متفاوت از اوین است. اوین خب در تهران است و قدمتی دارد و بیشتر مورد توجه افکار عمومی است. حداقل امکاناتی دارد که سایر زندانیان اکثرا ندارند. بعد از آن داستان روز به روز شرایط زندانیان سیاسی بدتر و بدتر شد و من از خانواده ها هم می شنوم که همه ناراضی تر شده اند، روز به روز شرایط بدتر شده، مرخصی ها محدودتر شده و…
از عطیه طاهری درباره وضعیت همسرش سوال می کنم، سعید متین پور، روزنامه نگار و فعال مدنی که بیش از ۶ سال و نیم است در زندان به سر می برد. او می گوید: شهریور امسال ۷ سال از زندان سعید سپری می شود. ۷ سال زندان واقعا بدون محکمه کافی است یک نفر را نابود بکند. سعید در بدترین شرایط ۹ ماه تمام بازجویی شده، ۹ ماه تمام شکنجه شده، موقع شکنجه مهره های کمرش فاصله پیدا کرده، سیستم گوارشی اش مشکل پیدا کرده، دندان هایش پوسیده. سعید وقتی زندان می رفت هیچ دندان ناسالمی در دهانش نبود حالا دندان هایش پوسیده و نابود شده. سعید هنوز ۴۰ سال هم نشده، ۳۸ سال دارد و اکثر دندان هایش در این سالها در زندان پوسیده و نابود شده. اینها مسائل ظاهری است که به شما می گویم به اضافه اینکه بهترین دوره زندگی یک فرد نابود شد رفت هوا. وقتی سعید بازداشت شد روز سوم بازجویی اش، بازجو به او گفته بود ۸ سال اینجا نگه ات می دارم که ۴۰ ساله شدی بروی بیرون…
سابقه ۲ ۸ فروردین
۲۸ فروردین سال گذشته زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین به طرزی بی سابقه از سوی ماموران گارد سازمان زندان ها مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. آنها سپس با سر، دست و پاهای شکسته و آسیب هایی که در جریان این حمله دیده بودند به سلول های انفرادی منتقل و دست به اعتصاب غذا زدند. اعتصاب غذای زندانیان بند ۲۴۰ و بند ۳۵۰ به زندان های رجایی شهر، قزل حصار و زندان های جنوب کشور هم کشید، رئیس سازمان زندان ها به جای پاسخگویی، ارتقا مقام گرفت و در مقابل کاوه دارالشفا و احمدرضا حائری به دلیل اطلاع رسانی از وضعیت برادر ان مضروب شان بازداشت شدند، روزنامه ابتکار که برای تغییر مقام رئیس سازمان زندان ها، عنوان “برکناری” را برگزیده بود توقیف شد و تجمع خانواده های زندانیان سیاسی که قرار بود مقابل دادستانی تهران برگزارشود، به دلیل فشار نهادهای امنیتی از یکسو و وعده ها برای پی گیری مطالبات خانواده ها لغو شد؛ خانواده هایی که اعلام کردند نه دنبال مسائل سیاسی هستند و نه از خواسته ها و مطالبات خود که احقاق حقوق اعضای زندانی خانواده شان است کوتاه خواهند آمد.
خانواده های زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین پیشتر در مقابل ریاست جمهوری تجمع کرده و خواهان پی گیری مساله بند ۳۵۰ از سوی روحانی شده بودند. آنها خواستار تشکیل کمیته حقیقت یاب متشکل از نمایندگان مورد اعتماد سه قوه برای بررسی فاجعه اوین و عزل، انتقال زندانیان سیاسی از سلول های انفرادی به بند عمومی، احقاق حقوق زندانیان سیاسی و برکناری پورمحمدی، وزیر دادگستری از سمت وزارت شده اند. بیش از ۴۵۳ فعال مدنی در نامه ای خطاب به حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی از او خواستند هیاتی را برای تحقیق و تفحص در خصوص آنچه که در زندان اوین رخ داده تعیین کند و نتیجه آن را به اطلاع مردم برساند.
خانوااده های زندانیان سیاسی همچنین در مجلس شورای اسلامی با تعدادی از نمایندگان دیدار کرده و خواستار بازدید آنان از بند ۳۵۰ اوین شده بودند. در مقابل اما محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضائیه، زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین را تهدید به تعقیب قضائی کرده و در جمع خبرنگاران گفت برای کسانی در غائله داخل زندان اوین اقدام به تخریب اموال زندان کرده اند پرونده قضائی تشکیل خواهد شد. رئیس وقت سازمان زندان ها هم که از روز اول درگیری و ضرب و شتم زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین اقدام به تکذیب این مساله کرده بود در برنامه ۲۰:۳۰ صدا و سیما جراحات زندانیان را در سطح آسیب دیدن شصت پای یک زندانی تقلیل داد.
اکنون با گذشت بیش از یک سال از این واقعه مساله از سوی دولت در حالی مسکوت گذاشته شده که همان زمان سخنگوی دولت از تشکیل تیمی برای بررسی وقایع اخیر بند ۳۵۰ زندان اوین از سوی دولت خبر داده بود. نمایدنگان مجلس هم وعده تحقیق و تفحص از زندان اوین را داده بودند. وعده ای که همان روزها در همان سطح وعده باقی ماند و این خانواده های زندانیان سیاسی هستند که با یادآوری آن واقعه به عنوانی واقعه ای خشن و خونین، روز ۲۸ خرداد را روز زندانی سیاسی نامیده اند.
