در حالی که مقامات جمهوری اسلامی هر روزه بر تعداد قوانین و برنامه های محدود کننده جامعه به بهانه “امر به معروف و نهی از منکر” می افزایند و از لزوم اسلامی شدن همه ابعاد زندگی شهروندان سخن می گویند و به ترویج آنچه که سیدعلی خامنه ای “سبک زندگی ایرانی-اسلامی” نامیده می پردازند، گزارش رسانه های محافظه کار حاکی از رشد مصرف مشروبات الکلی در اماکن عمومی و به راه افتادن قمارخانه های زیرزمینی در تهران است که مشتری اصلی آنها فرزندان مقامات و وابستگان حکومت یا همان “ریچ کیدز” ها هستند.
در همین باره، سایت افراطی صراط نیوز، دیروز خبر از افزایش تولید و ومصرف مشروبات الکلی در سطح شهر تهران داده و نوشته است: “توزیع مشروبات الکلی در رستوران‌ها و هتل ها بنا بر خواست مشتریان آنها افزایش پیدا کرده است. با توجه به ممنوعیت مشروبات الکلی طبق قوانین کشور و همچنین مضرات این نوشیدنی ها که تأثیرات منفی بسیاری بر دستگاه گوارش داشته است، می توان گفت طبیعی است این مشروبات نباید در کشور آزادانه استفاده شود. برخی در این میان با دور زدن قوانین به هر نحوی که شده به دنبال توزیع مشروبات الکلی هستند. یکی از تالارهای پذیرایی در حوالی تهران بیش از ۶۰۰ لیتر مشروبات الکلی را در قالب دلستر های یک شرکت معروف بسته بندی و به مشتریان خاص خود ارائه می کرده است. خوشبختانه این مقدار از مشروبات الکلی در حال حاضر توسط عواملین ناجا، کشف ضبط شده است”.
جالب آنجاست که خبر سرو و تولید مشروبات الکی در “تالارها”ی داخلی در ماه محرم منتشر شده که بنا به ادعای مقامات ، یکی از ماه هایی ست که عیار دینداری جامعه ایرانی سنجیده می شود.
گفتنی ست، افزایش مصرف مشروبات الکلی در سال های اخیر در ایران تا حدی است که پلیس راهنمایی و رانندگی ناچار به گرفتن “تست الکل” از رانندگان شده است.
بر اساس آخرین آمار اعلام شده از سوی این نیرو، تاکنون نزدیک به شش هزار تن به دلیل استفاده از مشروبات الکلی در حین رانندگی توقیف و به مراجع قضایی معرفی شده اند.
گرفتن تست الکل از رانندگان معمولا در تعطیلات بیشتر می شود .اخیرا نیز به دلیل تعطیلی روزهای تاسوعا و عاشورا، و هجوم بخشی از شهروندان تهرانی به استان های گیلان و مازندان، پلیس راهنمایی و رانندگی کار فشرده ای در زمینه گرفتن تست الکل از رانندگان داشته است.
هر از گاهی نیز، وزارت بهداشت اعلام می کند که در یکی از استان ها، توزیع مشروبات الکلی مسموم و غیر استاندارد تلفات جانی در پی داشته، به طوریکه در آخرین نمونه، این وزارتخانه از مرگ «شماری از شهروندان» در رفسنجان به دلیل مصرف مشروبات الکلی مسموم خبر داد.
به تازگی اما، افزایش تعداد قمارخانه های زیرزمینی در کلانشهرها نیز به جمع «تهدیدهای سبک زندگی ایرانی-ـ اسلامی» اضافه شده که البته بر اساس گزارش های موجود، به دلیل بالابودن هزینه این تفریح، بخش اصلی مشتریان این قمارخانه ها را نوکیسه های حکومت اسلامی تشکیل می دهند.
سایت خبری بازتاب، پیش از توقیف در گزارشی از هجوم نوکیسه ها به قمارخانه های شبانه خبر داده و نوشته بود: “نوکیسه‌های جمهوری اسلامی که تقریبا همه از نزدیکان حکومت‌اند برای خرج کردن ثروت‌های بادآورده راه‌های گوناگون دارند؛ خودروها و آپارتمان‌های چند میلیارد تومانی بخش آشکار و قمار از بخش‌های پنهان آن است. آگهی آپارتمان‌های لوکس یا «پنت هاوس»های چند صد متر مربعی در وبسایت‌های قانونی در ایران فراوان به چشم می‌خورد و گزارش و تصویر آن نیز در رسانه‌ها و مطبوعات منتشر میشود. روزنامه خراسان همین هفته قبل از فروش یک واحد مسکونی در منطقه کامرانیه تهران به قیمت ۳۰ میلیارد تومان خبر داد. چند روز پیش از آن نشریه «اقتصاد ایران آنلاین» با رجوع به صفحه نیازمندی‌های روزنامه‌ها گزارشی منتشر کرد از «پنت‌هاوس»های چند صد متری و چند میلیارد تومانی در مناطق شمالی تهران. خانه و خودروی میلیاردی را نمی‌توان به راحتی پنهان کرد. خانه‌های لوکس اگر در محله‌های دنج از چشم بسیاری پنهان بماند خودروهای پورشه، لامبورگینی و مازراتی را می‌توان در خیابان‌های تهران دید. بخش‌های پنهان ریخت و پاش نوکیسه‌ها شامل کارهایی چون قمار در قمارخانه‌های خصوصی میشود. به این مکان‌ها شاید نتوان به راحتی سرکشی کرد اما خبرهای مربوط به آن به گوش مردم می‌رسد و گاهی نیز در رسانه‌های خبری منعکس می‌ود”.
این گزارش افزوده بود: “رشد نقدینگی و وام های کلان و معاملات انحصاری، موجب پیدایش «طبقه جدید» شده که بیشترین دلواپسی شخصی این نوکیسه ها را رقابت بر سر رنگ پورشه و مازراتی و قمارهای کلان، اما نه در بانکوک و قبرس، بلکه در تهران، بیخ گوش منازل آقایان سیاستمدار تشکیل میدهد. سه تفریح سابق الذکر ( زن بارگی و نوش خواری و افیون) در «مقبره عصر سازندگی » دفن شده اند و حالا دغدغه طبقه نوظهور عصر دولت دهم نیستند، بلکه علایقی نظیر: «خانه با شکوه »و «قمار» و «گرانترین ماشین» جای آنها را گرفته است. حالا تهران، اینجا تهران است!، صدای نوکیسه ها از بام تا بوم و از شام تا سحر می آید. شاید جمعیت صاحبان معاملات انحصاری واردات انگور تا پورشه و پروژه های نفتی و بدهکاران بزرگ بانکی به دوهزار نفر برسد، اما در مقایسه با فاحشه ها و اوباش و دزدان شبرو بسیار کمتر است. (شاید پنج درصد آنهاست) اما تاثیر این تعداد کم بر انبوه مردم بسیار زیاد است. حالا این گروه اندک میخواهد قمار را به یک بازی همگانی و خانگی تبدیل کند، و سرمایه گذاران جدیدی ظهور کرده اند که سابقه صنعتی و ورزشی دارند و تاسیس باشگاه های شرط بندی، اولین اقدام آنها خواهد بود. متوسط ها به سایت های شرط بندی فوتبال و پوکر و مانند آن می روند، از صد هزارتومان تا یک میلیون تومان. سایتهای خارجی و داخلی؛ برخی شان فیلتر نشده و چند تایی هم فقط اعضای خیلی خودی از وجودش خبر دارند!! اما انتقال پول در داخل انجام میشود، سایت های خارجی نماینده داخلی دارند و دلار را به تومان تبدیل میکنند و از سیستم بانکی داخل کشور بهره می برند”.
این سایت نوشته بود: “یک جوان بیست و پنج ساله به پشتیبانی یک نوکیسه، آپارتمانی مُبله در فرمانیه اجاره می کند، ماهیانه چهار میلیون تومان. پنج دستگاه کارت خوان، یک میز قرمز قمار، چند سیم کارت اعتباری و چند دست لباس مجلسی و اسپورت، همه ان چیزی است که نیاز دارد. در رقابت تنگاتنگ با داوُد ازعفرانیه که مدیریتش کمی خشک است؛ خدماتش را باکیفیت تر!! ارائه می کند، همراه نوشیدنی های بهتر و خانم های زیبا و سرشناس تر. همانند اینها در محله های خوش نشین تهران رو به فزونی است. در فرشته، الهیه، زعفرانیه، سعادت اباد و شهرک غرب چنین قمارخانه های لوکس در حال تاسیس است. نوکیسه ها خودشان می آیند؛ احتیاج به تبلیغ پیامکی یا تلویزیونی نیست، بی منت هم می آیند، اما امنیت می خواهند و محیطی دلچسب با خوردنی ها و نوشیدنی ها. امنیت را با شکار فرزندان مدیران کشوری از هر نوعش تامین می کنند و خوردنی ها را هم از گرانترین رستوران سفارش می دهند. قمار از سر شب شروع می شود، بانکها تعطیل هستند، اما پول از سیستم رسمی بانکی با هر کارت کشیدن به جریان می افتد، این هم یک معامله است، بازی با پول هیجان دارد و برای برخی نشئه اش از زن بارگی و افیون دلچسب تر است. به نیمه شب، که اکثر مدیران اقتصادی در خواب آرمیده اند، نزدیک میشویم؛ نوکیسه ها و یقه مشکی ها سر حال تر می شوند، هیجان باخت مثل هیجان برد است؛ یکصد میلیون، سیصد میلیون، بیشتر وبیشتر، شادی و غم توامان می رود و می آید، این “بازی پول “است؛ سریع جا بجا می شود رنگ عوض می کند نام عوض می کند از حسابی به حساب دیگر می رود؛همچون نقش ها و نظرات سیاسی و میز آدمها که در سه سوت عوض می شوند؛ همچون بازی با افکار عمومی که هر دم مواضع جدید و اخبار جدید و متضاد با دیروزش می شنوند”.
هفته گذشته نیز روزنامه خبر ورزشی در گزارشی به نقل از یک منبع آگاه اعلام کرد: “گزارش‌های رسیده از منابع مختلف، از وجود یک باند مافیایی شرط‌بندی در حاشیه فوتبال ایران خبر میدهد. این باند مخوف مافیایی که مقرش میز پوکر یک قمارخانه در منطقه نیاوران تهران است، یک پایگاه اینترنتی برای قماربازی و شرط‌بندی راه‌‌اندازی کرده که این سایت را مراجع ذی‌‌صلاح فیلتر کرده‌اند اما گروه همچنان به فعالیت‌های غیرقانونی خود ادامه می‌دهند و اعضا با «یوزر» و «پسورد»های خاص از طریق فیلترشکن به این پایگاه قماربازی دسترسی دارند. سردسته‌های این باند مافیایی در این قمارخانه که متعلق به شخصی به نام «ک. الف» است، دور هم جمع می‌شوند و شرط‌بندی‌های لیگ برتر و جام حذفی فوتبال ایران را مدیریت میکنند. بازی‌هایی که پخش مستقیم دارد، از طریق همین مقر و بازی‌هایی که پخش تلویزیونی ندارد از طریق اپراتورهایی که در ورزشگاه‌ها مستقر می‌شوند، به شرط‌بندی گذاشته میشود. قماربازها روی تعداد کرنرهای بازی، روی نتیجه بازی، تعداد اخطارها و اخراج‌ها شرط می‌بندند و هر هفته پول‌های کلانی در این تجارت کثیف جابه‌جا میشود”.
این منبع آگاه افزوده بود: “وقتی مبلغ شرط‌بندی به ۴۰ یا ۵۰ میلیارد تومان می‌رسد، این افراد با صرف هزینه‌هایی روی نتایج بازی‌ها تأثیر می‌گذارند و زد و بندهای‌شان با برخی عوامل بازی‌های فوتبال انجام میشود. به طور نمونه همین اواخر که یک تیم قوی‌تر در جام حذفی به یک تیم ضعیف‌تر باخته، شایعه شده این افراد با خرید چند بازیکن تیم قوی‌تر باعث رقم خوردن این نتیجه شده‌اند. یعنی آنها ابتدا پول‌ها را در قمار فوتبال به سمت تیم قوی‌تر هل دادند و شرایطی را به وجود آوردند که شرط‌بندها روی برد تیم قوی‌تر شرط ببندند و آن وقت در قدم بعدی شرایط را برای برد تیم ضعیف‌تر فراهم کردند و از این راه ثروت کلانی به جیب زدند”.
