هاشمی رفسنجانی طی جلسه ای در جمع اصلاح طلبان خراسان درباره مشکلات دولت و انتظارات از آن گفت: “حل این مسائل، زمان و شرایط می خواهد و من دکتر روحانی را از چهل سال پیش می شناسم و می دانم به عهدش وفا دارد.” او اضافه کرد: “متأسفانه به خاطر سوء عملکرد بعضی ها، برخی از مشکلات به جامعه تزریق شد که اصلاح آن نیاز به زمان دارد. مردم با صبر و متانت جامعه را جلو می برند، این روند مطلوب نیست، چون ایرانی باید عزیزترین ملت دنیا باشد. ” رفسنجانی تاکید کرد: “ایران منابع قوی و نیروهای تحصیلکرده دارد و باید از انحراف هشت ساله نجات یابد.”
روزنامه کیهان روز بعد در واکنش به سخنان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام نوشت: “باید از آقای هاشمی سوال کرد که در طول هشت سال مدنظر ایشان، دقیقا انحراف از چه چیزی رخ داده است؟ و آیا یکسره انحراف خواندن اقدامات یک دولت نیز براساس همان مشی اعتدال است؟!”
هاشمی رفسنجانی پیش از این هم انتقادات تندی از دولت احمدی نژاد کرده است. او چند هفته پیش سخنان محرمانه خود در جمع امامان جمعه سراسر کشور در سال ۱۳۸۷ را منتشر کرد تا نشان دهد که از همان زمان منتقد احمدی نژاد بوده است. رفسنجانی در آن سخنان درباره علت دفاع نکردن از دولت احمدی نژاد گفته بود: “کارهایی را که اینقدر روی آنها تکیه می‌کنند، قبول ندارم. شیرازه کشور را به هم ریختند. بعدا خواهید دید که چه اتفاقاتی می‌افتد. اینکه یک دفعه ۳۰ شورای‌عالی قانونی مثل شورای‌عالی پول و اعتبار و غیره را منحل کنند، کار کوچکی نیست. سازمان برنامه را که محور همه چیز است، منحل کردند. الان می‌گویید بودجه ما را نمی‌دهند. اگر سازمان برنامه بود، اختصاص می‌داد. آنها جای این سازمان نشستند و هر کاری را که دلشان می‌خواهد، می‌کنند.” او اضافه کرده بود: همین سیاست خارجی را ببینید. من الان خیلی حرف نمی‌زنم ولی خیال می‌کنم داریم مساله را با شعار حل می‌کنیم. تا الان چهار قطعنامه علیه ما صادر شد که حذف هر کدام آنها هزینه‌های زیادی برای کشور دارد. چون آمریکا حق وتو دارد. این‌گونه نیست که می‌گویند. پایه کشور واقعا دارد مضمحل می‌شود. فکر می‌کنم اگر بعد از ایشان یک دولت حسابی بیاید و بخواهد کشور را اداره کند، مشکلات عجیب و غریبی را به ارث خواهد برد. من که اجرایی هستم و مسایل را می‌دانم، نمی‌خواهم مردم را فریب بدهم. فریب دادن مردم گناه بزرگی است. به هر حال بحث‌های خاصی است که مطرح نمی‌کنم. درست هم نمی‌دانم مطرح کنم. خودم هم فکر می‌کنم این دولت باید دوره خود را تمام کند. ولی برای خودم گناه می‌دانم که برخلاف عقایدم حرف بزنم.”
او چندی پیش در گفتگو با روزنامه اعتماد هم تاکید داشت: “همین قدر بدانید که پیش از انتخابات ۸۸ اعضای کمیسیون تحقیق مجلس خبرگان که شخصیت‌های بزرگی در جامعه هستند، به دفتر من آمدند تا بفهمند که چرا من با آقای احمدی‌نژاد مخالفت می‌کنم. دو ساعت و نیم مشکلات احمدی‌نژاد را برای آنها توضیح دادم. گذشته و آینده‌اش را گفتم. یکی از علمای بزرگ که در آن جلسه حضور داشت، به تازگی گفته‌اند؛ سخنان آقای هاشمی در آن جلسه را امروز طابق النعل بالنعل می‌بینیم. متن آن گفت‌وگو هم آماده انتشار است و نوار آن در دبیرخانه خبرگان موجود است ولی نمی‌خواهم در این شرایط منتشر کنم که بگویند “افتاده را پای می‌زنند.”
بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸، هاشمی رفسنجانی راه میانه را گرفت و حاضر به دفاع از عملکرد سیدعلی خامنه ای در سرکوب ناراضیان نشد. آیت الله خامنه ای هم صریحا از اختلاف احمدی نژاد و هاشمی رفسنجانی سخن گفت و تاکید کرد: “میان آقای هاشمی و رئیس جمهور نیز از سال ۸۴ اختلاف نظرهای متعددی درباره مسائل خارجی، نحوه اجرای عدالت اجتماعی و برخی مسائل فرهنگی وجود دارد که البته نظر رئیس جمهور به نظر بنده نزدیکتر است.”
پس از بحران سال ۱۳۸۸ فشار بر هاشمی رفسنجانی بیشتر شد. او ریاست مجلس خبرگان را از دست داد. دیگر در نماز جمعه تهران حاضر نشد. پس از کشمکشی طولانی و با حمایت رهبر جمهوری اسلامی، دانشگاه آزاد به تسخیر اطرافیان احمدی نژاد در آمد. حتی فائزه هاشمی یکی از دختران او محکوم و زندانی شد و چند تن دیگر از فرزندان او نیز محاکمه شدند. و بالاخره در انتخابات ریاست جمهوری تابستان سال ۱۳۹۲ رد صلاحیت شد.
علی مطهری یکبار فاش کرده بود: “در هشت سال گذشته آقای هاشمی رفسنجانی خیلی مظلوم واقع شدند و به شدت به ایشان حمله می‌کردند و قصد حذف ایشان از انقلاب را داشتند. عده‌ای معتقد بودند همان‌طور که آقای منتظری حذف شد، ایشان نیز باید حذف شود. بزرگ‌ترین اشتباه آقای احمدی‌نژاد تلاش او برای حذف آقای هاشمی بود.”
هاشمی رفسنجانی در واقع مهمترین رقیب سیاسی سیدعلی خامنه ای بود و به همین دلیل بود که تحت فشار هواداران رهبر جمهوری اسلامی قرار داشت. روزنامه جوان، وابسته به سپاه پاسداران چندی پیش صریحا نوشت: “تجدیدنظرطلبان هاشمی را برای حوزه‌ای می‌خواهند که خود مهره و قدرت ورود به آن را ندارند. یا باید وی را مقابل رهبری قرار دهند یا اگر قادر به این کار نباشند، از قدرت چانه‌زنی آن استفاده کنند؛ به تعبیر دیگر هاشمی را در حوزه استراتژیک هزینه می‌کنند اما اگر خود هاشمی در کف خیابان وارد دعوا شود، بدشان نمی‌آید برای ایشان کف و سوت بزنند.”
پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور، انتقادات هاشمی رفسنجانی از دولت احمدی نژاد علنی تر شد. او چندی پیش به مناسبت سالگرد ریاست جمهوری روحانی طی یادداشتی نوشت: “در هشت سالی که به خاطر درآمدهای نفتی میتوانستم با نقشه راهی که داشتیم، به سوی قله های دانش و تکنولوژی برویم و مقام اول کشورهای منطقه باشیم، متأسفانه کشور به سیاستهای پوپولیستی روی آورد و روزمرگی چنان مسئولان اجرایی را گرفتار کرد که اسناد بالادستی کشور را نادیده می گرفتند و برای پوشش ضعف خویش در جهت اقدامات کلان، برنامه های توسعه ای را خمیر کاغذی می پنداشتند و در پایان ۸ سال با درآمدهای بی نظیر در تاریخ اکتشافات نفت در ایران، شاهد بی نظیرترین رکورد تورمی و افزایش بیکاری بودیم که اقتصاددانان می دانند، بلای هر جامعه است و از آن به «فلاکت» تعبیر می کنند.”
او اضافه کرد: “خدا را شکر که ملت بزرگوار ایران در پایان آن ۸ سال، روی به هوشیاری تاریخی خویش آوردند و با انتخاب فرهنگ اعتدال، جلوی ابتذال افراط و تفریط را گرفتند و به جهانیان ثابت کردند آن ۸ سال، مقطعی ناهمگون در تاریخ ایران بود و هر کشوری چنین سیاستهای اشتباهی دارد.”
انتقادات هاشمی رفسنجانی از دولت احمدی نژاد و یادآوری مکرر اینکه “من می دانستم عاقبت چه خواهد شد” مورد پسند هواداران آیت الله خامنه ای نیست. آنان فراموش نکرده اند که نظر احمدی نژاد به نظر خامنه ای نزدیک تر بود و کنایه های مکرر هاشمی رفسنجانی را معنی دار می دانند.
