در اینجا با عادت‌های عجیب و غریب یا زشت ۸ دیکتاتور و رهبر برجسته‌ی جهان آشنا می‌شویم که شاید تا به حال نمی‌دانستیم.
۱. کیم جونگ ایل
کیم جونگ ایل، که به عنوان رهبر عزیز نیز شناخته می‌شود، بین ۱۹۹۴ و ۲۰۱۱ رهبر جمهوری دموکراتیک خلق کره بود. او از خودش شخصیتی ساخت که از پدرش به ارث برده‌بود. پدرش قبلا رهبری کره‌ی شمالی را به عهده داشت و ماشین تبلیغات دولت را بیش‌تر توسعه داد، تا حدی که در چشم مردم‌اش وجهه‌ای تقریبا خداگونه داشت. او را به حدی قهرمان می‌پندارند و می‌ستایند، آنها باور دارند که رهبرشان مانند توفان فیلم مردان اکس، می‌تواند از طریق حالت روحی خود، آب‌وهوا را کنترل کند. وقتی شایعات درمورد مشکلات سلامتی او قوت گرفت و نتوانست در جشن مشعل المپیک ۲۰۰۸ در پیونگ یانگ حاضر شود، دولت کره‌ی شمالی مجبور شد اعلام کند جونگ ایل هم یک انسان فانی است و سکته کرده‌است. شایعات حاکی از آن بود که او یک بدل‌کار را به خدمت گرفته‌است تا تاثیرات مشکلات سلامتی‌اش را پنهان کند و به پرورش خیال واهی جاودانگی‌اش ادامه دهد.
۲. قذافی
مرد انقلابی و سیاست‌مدار لیبایی، به عنوان پسر یک گله‌دار بادیه‌نشین، از خانواده ای معمولی آمده بود. قذافی با وجود پیشرفت چشمگیر و دست‌یابی به قدرت، در جامعه شخصیت فروتن خود را حفظ کرده‌بود- به استثنای کمد لباس نسبتا گران‌قیمت‌اش. درمورد اتفاق‌هایی که پشت درهای بسته‌ی مجموعه‌ی مسکونی مستحکم او در نزدیکی طرابلس می‌افتاد شایعاتی وجود داشت که با وجهه‌ی اجتماعی او به عنوان یک مرد خانواده‌ی جدی و مذهبی کاملا در تضاد است. بر اساس گفته‌ی آنیک کوجین، روزنامه‌نگار نشریه‌ی لوموند، قذافی مردی زنباره، متجاوز، و شکنجه‌گر بود، که حرمسرایی از زنان را در اختیار داشت. محافظانش که مانند زنان آمازون بودند نیز از تجاوز او در امان نبودند. بر اساس شایعات، قذافی برای میهمانی‌های مشهور برلوسکنی زن‌های نیمه‌برهنه می فرستاد. گفته می‌شود نخست‌وزیر سابق ایتالیا پارتی های خود را از قذافی الهام گرفته بود.
۳. چائوشسکو
رییس‌جمهوری رومانیایی(۱۹۶۷-۱۹۸۹)، و همسرش هنگامی‌که به خاطر قتل عام و جمع‌آوری ثروت نامشروع مجرم شناخته شدند ،محکوم به مرگ شدند. او که به خود لقب نابغه‌ی کوه‌های کارپات را داده‌بود، پس از این‌که به ریاست‌جمهوری رومانی انتخاب شد، سفارش ساخت عصایی شاهانه را داد. این کار سالوادور دالی را برآن داشت تا پیامی به او بفرستد و ابداع عصای ریاست‌جمهوری را به طعنه به او تبریک بگوید. چائوشسکو پس از این‌که یکی از افسران ارشد مورد اعتمادش گریخت، تعدادی از اعضای خانواده‌اش را به مقام‌های دولتی منصوب کرد تا از وفاداری‌شان اطمینان داشته‌باشد. چائوشسکو یکی دیگر از قربانیان غرور است که عکس‌های رسمی‌اش در ۴۰ سالگی او را در اوج موفقیت به تصویر می‌کشند.
۴. نرون
امپراطورعجیب‌وغریب روم باستان، که در پی میل بی‌پایان‌اش به عظمت، شهر محبوب و عزیزتزین دارایی‌های‌اش را، به همراه خود و شهروندان بی‌شمار از بین برد. این امپراتور رومی برای راه انداختن آتش عظیم روم نکوهش می‌شود، زیرا آتشی به راه انداخت تا فضایی برای ساخت یک میدان مسابقه‌ی مجلل و شگفت‌انگیز ایجاد کند. همین مرد که گفته می‌شود مسیحیان را در روغن انداخت و آنها به آتش کشید تا عصرهای خود را روشن کند، مسئول اعدام بسیاری از رومی‌ها از جمله مادرش بود. هم‌چنین گمان می‌شود او برادر ناتنی‌اش را، به خاطر میل به قدرت، مسموم کرد. عشق او به ارابه‌رانی، باعث می‌شد در بازی‌های المپیک به رقابت بپردازد. با وجود مقام‌اش به عنوان امپراتور، آهنگ‌هایی ساخت و در محافل عمومی اجرا کرد تا محبوبیت‌اش را بالا ببرد. در نهایت از ترس این‌که او را دشمن جامعه اعلام کنند، به زندگی خود پایان داد.
۵. استالین
رهبر ستمگر اتحاد جماهیر شوروی، که بین ۱۹۲۵ و ۱۹۵۳ در راس قدرت بود، مسئول مرگ میلیون‌ها انسان بود. او نیاز داشت از طریق ترس و سلطه مقام خود را به عنوان رهبر تثبیت کند، از این رو برای آدم‌ها تقریبا استاندادرهای شخصیتی تعیین کرد. هم‌چنین مکان‌های مختلف، جایزه‌ی استالین و جایزه‌ی صلح استالین، به یاد او نام‌گذاری شده‌است. استالین بزرگوارانه پذیرفت به او القابی مثل ‘نابغه‌ی هوشمند بشریت’ بدهند. جالب است این نابغه می‌خواست به خاطر فروتنی آدم‌های بزرگ در یادها ماندگار شود. او برای جلب حمایت مردم، دستور تولید محصولات هنری برای پروپاگاندا صادر کرد. ، از قبیل ادبیات، موسیقی، نقاشی، و فیلم های مختلفی که برای تبلیغ دوران رهبری او ساخته می شد. او یک بدل‌کار به نام رشید داشت، که پس از جنگ جهانی دوم، یعنی وقتی سلامتی‌اش رو به کاهش بود، در مراسم ویژه و روی‌دادهای رسانه‌ای به جای او شرکت می‌کرد.
۶. صدام حسین
صدام حسین، پنجمین رییس‌جمهور عراق، که بین سال‌های ۱۹۷۹ و ۲۰۰۳ در این مقام بود، خیلی مشتاق بود در کشورش محبوب باشد. هدف از ساخت شمایل‌های این رهبر عراقی این بود که او را در چشم مردم‌اش ایده‌آل جلوه دهد و تبلیغات مطلوب حکومتش را تقویت کند. در دوران اوج محبوبیت‌اش، تصاویر او به معنی واقعی کلمه همه‌جا وجود داشت(که به خاطر پوشش‌های متفاوت از لباس اعراب بادیه‌نشین گرفته تا کت‌وشلوار رسمی، برای انواع مخاطب‌ها جذاب بود) و این حس را القا می‌کرد که او هر حرکتی را زیر نظر دارد. معروف است که صدام حسین دستور نوشتن قرآن خونین را صادر کرد. این قرآن یک حرکت نمادین به عنوان شکرگزاری خداوند برای حفظ زندگی‌اش از خطرات مختلف بود و برای نوشتن آن از ۲۷ لیتر خون او استفاده شد.
۷. برژنف
جایگاه برژنف در تاریخ، به خاطر مقام او به عنوان دبیرکل کمیته‌ی مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی تثبیت‌شده است. او بین ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۲ این مقام را داشت. در نظرسنجی‌های روسیه، با وجود این واقعیت که تصمیمات برژنف دوره‌ی رکود را به‌وجود آورد، اسم او در صدر فهرست پرطرفدارترین رهبران روسیه قرار می‌گیرد. مشهور است که او مردی شهرت طلب بود، مشتاق بود آوازه‌ی عظمت‌اش را همه‌جا سربدهد و شهرت‌اش را حفظ کند. معروف است که او هر کس را که قادر به دیدن نبوغ‌اش نبود، تنزل رتبه می‌داد. او به نمادهایی که نشان‌دهنده‌ی مقام بالایش بود علاقه‌ی زیادی داشت، به‌ویژه مدال‌ها(که بیش از ۱۰۰ نمونه از آنها را دریافت کرده‌بود که حتی شایستگی بعضی از آنها را نداشت) و نیز ماشین‌های تندروی خارجی(که در بهترین حالت از رهبران دولت‌های خارجی هدیه گرفته‌بود).
۸. برلوسکونی
این مرد ۷۸ ساله‌ی ایتالیایی که ۳ بار صدراعظم بوده‌است، و کارآفرینی بانفوذ و شخصی قدرتمند در عرصه‌ی رسانه بود، در ۲۰۱۳ بدون هیچ مقدمه و تشریفاتی محبوبیت خود را از دست داد، زیرا به علت رابطه‌ی نامشروع با یک فاحشه که به سن قانونی نرسیده بود و سواستفاده از قدرت‌اش مجرم شناخته‌شد. او صاحب شرکت رسانه‌ای مدیاست و تیم آث‌میلان است، مدت‌ها به این مشهور بود که با مافیای ایتالیا و شخصیت‌های مذموم دیگر رابطه دارد. عشق او به زنان زیبا باعث می‌شد او در کاخ خود در خارج میلان به‌طور مرتب میهمانی‌هایی برگزار کند که گفته‌می‌شد در آن میهمانی‌ها ۲۰ دختر برهنه به انجام نوعی مراسم به سبک افریقایی‌ها به نام بونگابونگا می‌پرداختند. ادعاهایی وجود دارد مبنی بر این‌که این شوالیه(به این لقب مشهور است) ۵ میلیون دلار به یک رقصنده و فاحشه‌ی مراکشی به نام کریمه المحرج(که به نام روبی دل ربا نیز شناخته می‌شود) برای خدمات‌اش در میهمانی‌های او داده‌است. هرچند محکومیت او رد شده‌است، اما احتمالا برلوسکونی بیش‌تر به خاطر میهمانی‌های بونگابونگایش در یادها می‌ماند تا به عنوان صدراعظمی که بعد از جنگ طولانی‌تری زمان خدمت را داشته‌است.