زمستان است. جمهوری اسلامی دسته دسته زندانیان را اعدام می کند. در ارومیه یک فعال کرد را اعدام می کنند. اسمش را نمی گویند. همه می گویند: شاید حسین خضری است. هم بندانش دست به اعتصاب غذا زده اند.
تنها در یک روز و در یک زندان ۱۰ تن را اعدام می کنند. کمپین بین المللی حقوق بشر از سونامی اعدام در ایران می گوید. رکورد جدیدی در ایران ثبت می شود: جمهوری اسلامی از آغاز سال جدید میلادی هر هشت ساعت، یک ایرانی را اعدام کرده است.
سرد است. برخی از شهرهای ایران سفید پوش شده اند. کسی نمی داند فرزندان نسرین ستوده چه گناهی مرتکب شده اند. مادرشان به جرم تلاش برای آزادی موکلانش، به ۱۱ سال زندان محکوم شده. پدرشان هم به جرم تلاش برای آزادی همسرش،یک شبی بازداشت می شود. پدر و مادر در زندان. بچه ها در بحران. پن بین الملل می نویسد:
“نسرین ستوده که همواره از حقوق موکلین خود در رابطه با آزادی بیان و حقوق بشر دفاع می کرد خود ازحقوق محروم شده است. او با مبارزت پی گیر خود در زندان و اعتصاب غذا صدای اعتراضش را به همه جهان رساند.”
حبیب الله گلپری پور و احمد تمویی در اعتصاب اند. در سقز هم تعدادی از زندانیان دست به اعتصاب زده اند. مهدیه گلرو و بهاره هدایت هنوز ممنوع الملاقات هستند. مسئولان بند ۳۵۰ اوین نمی گذارند زندانیان روزنامه بخوانند. ورود روزنامه ممنوع می شود.
رییس سازمان محیط زیست خبر غم انگیزی را اعلام می کند:
”طی 40 سال اخیر مساحت جنگلهای ایران به جای افزایش یافتن، از 18 میلیون هکتار به 12 میلیون هکتار رسیده است.”
دریاچه ارومیه هم زجر می کشد. مسئولان استانی می گویند وضعیت این دریاچه به مرز بحران رسیده.
بازداشت ها بدون وقفه ادامه دارد. پلیس از بازداشت ۳۸ تن از اعضای شرکت های هرمی خبر می دهد.پوریا موسوی و حسین گوهری از فعالان اصلاح طلب دستگیر می شوند.
در آنسوی دنیا، نوام چامسکی، خواستار آزادی دو آمریکایی دربند در ایران می شود. برزیل، ممنوعیت آثار پائولو کوئلیو در ایران را مورد انتقاد قرار می دهد. جعفر پناهی که در جمهوری اسلامی به زندان محکوم شده، در خارج تشویق می شود. فرانسه شهروندی افتخاری پاریس را به این فیلم ساز ایرانی اعطا می کند.
در زندان، فشارها بر مجید توکلی افزایش می یابد و در خارج زندان حمایت ها از او بیشتر می شود. قریب ۱۰۰۰ دانشجو با انتشار بیانیه ای حمایت خود را از این فعال دانشجویی و خانواده اش اعلام کردند. آنها نوشتند:
“مجید عزیزمان همه ما با تو و خانواده ات هستیم و همراه تو.آنها خواستند صدایت را خفه کنند اما تو با روح بزرگت و پایداری بر خواسته ات، صدایت را بار دیگر تبدیل به فریاد کردی و این حرمت شکنان را زیر سوال بردی…..و این را بدان که همه ما صدای تو و خانواده رنج کشیده ات هستیم؛و در هر کجای این زمین که باشیم با تو عهد بستیم که آهسته و پیوسته تا آزادی شما قهرمانان و ایرانی سبز و آباد در کنارتان باشیم”.
زهرا رهنورد در دیدار با خانواده بهاره هدایت می گوید: “دل خوش دارید و پایدار باشید، چرا که روزی زنان ایران به خود می‌بالند که با الگویی چون بهاره، در سحرگاه آزادی پیشتاز بوده‌اند”.
آنطرف تر، وثیقه عجیبی برای مرخصی حسین رونقی صادر می شود: یک میلیارد تومان. وثیقه ای برای آزاد نشدن شاید.
فریبرز رییس دانا بعد از چند هفته بازداشت، آزاد می شود. چند تن از همکاران روزنامه شرق هم آزاد می شوند.
اعدامها در ایران شتاب گرفته. رضا خندان، همسر نسرین ستوده آزاد می شود. حسین خضری دیگر نفس نمی کشد. دریاچه ارومیه هنوز زجر می کشد. وضعیت در ایران بحرانیست.