انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ با این وعده به وقوع پیوست که به دیکتاتوری و استبداد پایان دهد و مردم را به سوی آزادی، برابری، و سعادت هدایت کند. ولی هیچ یک از این وعده ها جامه عمل به خود نگرفت. انقلاب اسلامی ایران نیز به مانند هر انقلاب دیگری که ادعای ایجاد خوشبختی و سعادت برای مردم می کند، نه تنها در اجرای آن موفق نبوده، بلکه مردم را قربانی جنایات خود کرده. ۳۱ سال است که مردم ایران استبداد، فقر و خودکامگی را تحمل می کنند. امروز ماهیت این حکومت حتی از سوی کسانی که به آن اعتقاد داشتند، از جمله میرحسین موسوی، زیر سؤال رفته است.
در روزنامه لا کروا چاپ ۳ فوریه آمده: “توقیف مطبوعات، پر کردن زندان ها و کشتن سبعانه مردم که به طور مسالمت آمیز با گردهمایی در خیابان ها خواهان رعایت حقوق خود هستند، به خوبی نشان می دهد که ریشه های استبداد و دیکتاتوری دوران شاه همچنان وجود دارد. درواقع دیکتاتوری به نام دین بدترین نوع دیکتاتوری است.”
نقض پی در پی حقوق بشر، تقلب و دسیسه چینی، دروغ و کذب، همگی باعث شده تا مردم بر ترس خود غالب شوند و در برابر این اقدام ها از خود مقاومت نشان دهند. پاییز امسال، تظاهرکنندگانی کشته و جوانان بسیاری دستگیر شدند. والدین آنان حتی نمی دانند آیا فرزندان شان زنده هستند یا خیر. کلوتیلد رایس، محقق جوان فرانسوی، همچنان با اتهامات واهی در تهران بسر می برد.
نارضایتی در ایران از هر طرف شنیده می شود. محمدرضا جلیلی، کارشناس امور ایران، در این رابطه به اوست فرانس می گوید: “معترضان و مخالفان دولتی به دام نمی افتند […] این تنها یک شورش از سوی جوانان نیست. در خیابان می توانید مادرانی را ببینید که پا به پای جوانان اعتراض می کنند. در واقع مردم معترض از هر سن و قشری را می توانید مشاهده کنید.” حکومت از ترس اعتراض های مردمی مواضع تندروتری پیدا کرده؛ به عنوان مثال، دو نفر روز ۲۸ ژانویه به اتهام “محاربه” اعدام شدند.
حکومت جمهوری اسلامی به طور خودسرانه مردم را زندانی می کند، شکنجه و به اعدام، سنگسار، قطع عضو محکوم می کند و حتی از اعدام نوجوانانی که زیر ۱۸ سال مرتکب جرم شده اند نمی گذرد. در اکتبر ۲۰۰۹، جامعه بین الملل بار دیگر از اقدامات جمهوری اسلامی خشمگین شد و جمهوری اسلامی بار دیگر عهدنامه هایی را که به رسمیت شناخته بود نقض کرد. در این عهدنامه ها اعدام نوجوانان ممنوع اعلام شده است.
با توجه به مواضع حکومت جمهوری اسلامی باید اذعان داشت که شجاعت مردم ایران بسیار ستودنی است. اعتراضات مردم در چنین فضای رعب آوری به خوبی نشان می دهد که رعایت حقوق بشر و احترام به شعور انسان جزو اصول بنیادین برای تشکیل یک جامعه [با هر فرهنگی] است.
اکنون این ضرورت کاملاً احساس می شود که باید دوستی خود به سوی مردم ایران را صدچندان کنیم تا این مردم دلیر امید خود را از دست ندهند و همچنین طعمه جاه طلبی ها و جنجال سازی های هسته ای این حکومت نشوند. به عنوان مثال، فرانسه می تواند دانشجویان ایرانی ای را که تحت تعقیب اند یا از دانشگاه اخراج شده اند و امکان تحصیل در کشور خود را ندارند، در مدارس عالی و دانشگاه های خود پذیرا شود.
تاریخ به ما نشان می دهد حکومت های دیکتاتوری که حتی به قدرت و نیروی خود اطمینان کامل دارند، نمی توانند به طور دائمی در برابر مردم صلح جو و با اراده ایستادگی کنند. اکثر دیکتاتورها ترجیح می دهند ملت خود را مورد اذیت و آزار قرار دهند تا اینکه راه عقل و منطق را پیش گیرند.
آنچه مسلم است این است که سرنوشت مردم ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری به صلح و آرامش گره خورده است.
منبع: اوست فرانس، ۱۴ فوریه
