احمدی نژاد به داد مک کین رسید

نویسنده

ahmadinejadmacain.jpg

جان کاس

سناتور باراک اوباما در بیشترین زمان مناظره جمعه شب خود را فردی قوی و لایق ریاست جمهوری نشان داد و در ‏همین حال بنظر می رسید سناتور جان مک کین فردی سست و متزلزل است. تا زمانی که موضوع ایران به میان آمد.‏

اینجا بود که دهان اوباما خشک شد. نمی خواهم بگویم که اوباما در این مناظره شکست خورد و مک کین پیروز شد. ‏اگر شما طرفدار اوباما باشید، نامزد شما پیروز این مناظره است. اگر طرفدار مک کین باشید، باز هم نامزد شما پیروز ‏است. ما آمریکایی ها در حال حاضر افرادی لجوج هستیم. ‏

با این وجود، فکر می کنم اوباما تا آن لحظه وحشتناک یعنی لحظه مطرح شدن موضوع ایران که می توانست با نوشیدن ‏یک لیوان آب گلویی تازه کند، خیلی خوب و در خور یک رئیس جمهور جلوه کرد. تا آن لحظه اوباما با صدایی کاملا ً ‏واضح و با لحنی نافذ و محکم صحبت می کرد. او مستقیما ً به دوربین نگاه می کرد، نه به جیم لیرر ناظر مناظره، چون ‏که احتمالا ً پیشاپیش رأی او را گرفته بود. اوباما تلاش می کرد رأی آن دسته از آمریکایی های مرددی را کسب کند که ‏هنوز تصمیم گیری نکرده و پشت دوربین افسانه ای تلویزیون بودند.‏

این افراد مردد چه کسانی هستند؟ شاید آن 10 نفر آدم سرخوشی باشند که با شنیدن نظرات موافق و مخالف مناظره ‏کنندگان مرتبا ً شماره شبکه سی ان ان را می گرفتند و با ظاهر شدن نظرات آنها در پایین صفحه تلویزیون، همه افراد ‏مردد می دانستند چه احساسی درباره برنامه ای که بیننده آن بودند، داشته باشند.‏

در هنگام سخنرانی اوباما زیرنویس سبز تلویزیون آنقدر سریع با هماهنگی بر و بچه های سی ان ان ظاهر می شد که ‏گویی اوباما درست به قلب های افراد مردد راه پیدا کرده و ثابت کرده است که می تواند رئیس جمهور باشد، اما ‏زیرنویس سخنرانی مک کین نسبتا ً یکنواخت و بی روح بود.‏

اوباما در سرتاسر مناظره خونسرد بود و به رقیب پیر خود لبخند می زد و به هیچ وجه عرق نکرد، حتی با وجود اینکه ‏مک کین تقریبا ً هفت بار کلمه “فساد” را به کار برد. اوباما مملو از وقار و تاکتیک های مناسب مناظره و زبان موزون ‏بدن بود و با تنظیم لحن خود به آن دسته از رأی دهندگان مردد می گفت که من آن کسی هستم که شما منتظرش هستید. ‏متأسفانه شرایط بر این نمایش بالادستی که مهم نیست تا چه اندازه هنرمندانه ایفا گردید، چیره شد و مک کین به سراغ ‏موضوع ایران رفت و اوباما را از آن حالت سواره به زیر کشید.‏

مک کین، تأکید اوباما را بر این موضوع که با احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران بدون پیش شرط گفتگو خواهد کرد، ‏به باد انتقاد گرفت. مک کین گفت، این موضوع ثابت می کند که اوباما یک رفتار ساده لوحانه خطرناک را از خود به ‏نمایش گذاشته است و در عین حال تمایل دارد با وجود ساخت سلاح های اتمی توسط احمدی نژاد و تهدید او به برچیدن ‏نام اسرائیل از نقشه جهان به موقعیت و جایگاه او مشروعیت ببخشد.‏

مک کین خاطر نشان کرد،” آنچه که بنظر نمی رسد سناتور اوباما درک کند این است که وقتی شما روبروی شخصی ‏می نشینید که گفته است اسرائیل یک جسد متعفن است، این کار نه تنها ساده لوحانه بلکه خطرناک است.” اوباما به این ‏سخن مک کین اعتراض کرد، اما نه چندان.‏

مک کین مجددا ً با لحنی خصمانه گفت،”بنابراین بگذارید من این مطلب را روراست بیان کنم. شما با احمدی نژاد به ‏مذاکره می نشینید و او می گوید، ما قصد داریم اسرائیل را از صحنه روزگار محو کنیم و شما می گویید نه اینطور ‏نیست. لطفا ً (این کار را نکنید.)“‏

در تمام این مدت اوباما به لیرر التماس می کرد شاید حرفی برای گفتن داشته باشد و مک کین همچنان اوباما را می ‏کوبید. لیرر می گفت سؤال دارد و اوباما تسلیم می شد. در واقع اوباما به لیرر اجازه می داد موضوع را عوض کند. این ‏تاکتیک خوبی برای مناظره بود که قطعا ً یک عقب نشینی دقیق و محتاطانه از خطر بحساب می آمد. اما در این لحظات ‏مناظره است که ما بیشترین چیزها را درباره رهبران آینده می آموزیم.‏

منبع: شیکاگو تریبیون، 27 سپتامبر، 2008‏