جان کاس
سناتور باراک اوباما در بیشترین زمان مناظره جمعه شب خود را فردی قوی و لایق ریاست جمهوری نشان داد و در همین حال بنظر می رسید سناتور جان مک کین فردی سست و متزلزل است. تا زمانی که موضوع ایران به میان آمد.
اینجا بود که دهان اوباما خشک شد. نمی خواهم بگویم که اوباما در این مناظره شکست خورد و مک کین پیروز شد. اگر شما طرفدار اوباما باشید، نامزد شما پیروز این مناظره است. اگر طرفدار مک کین باشید، باز هم نامزد شما پیروز است. ما آمریکایی ها در حال حاضر افرادی لجوج هستیم.
با این وجود، فکر می کنم اوباما تا آن لحظه وحشتناک یعنی لحظه مطرح شدن موضوع ایران که می توانست با نوشیدن یک لیوان آب گلویی تازه کند، خیلی خوب و در خور یک رئیس جمهور جلوه کرد. تا آن لحظه اوباما با صدایی کاملا ً واضح و با لحنی نافذ و محکم صحبت می کرد. او مستقیما ً به دوربین نگاه می کرد، نه به جیم لیرر ناظر مناظره، چون که احتمالا ً پیشاپیش رأی او را گرفته بود. اوباما تلاش می کرد رأی آن دسته از آمریکایی های مرددی را کسب کند که هنوز تصمیم گیری نکرده و پشت دوربین افسانه ای تلویزیون بودند.
این افراد مردد چه کسانی هستند؟ شاید آن 10 نفر آدم سرخوشی باشند که با شنیدن نظرات موافق و مخالف مناظره کنندگان مرتبا ً شماره شبکه سی ان ان را می گرفتند و با ظاهر شدن نظرات آنها در پایین صفحه تلویزیون، همه افراد مردد می دانستند چه احساسی درباره برنامه ای که بیننده آن بودند، داشته باشند.
در هنگام سخنرانی اوباما زیرنویس سبز تلویزیون آنقدر سریع با هماهنگی بر و بچه های سی ان ان ظاهر می شد که گویی اوباما درست به قلب های افراد مردد راه پیدا کرده و ثابت کرده است که می تواند رئیس جمهور باشد، اما زیرنویس سخنرانی مک کین نسبتا ً یکنواخت و بی روح بود.
اوباما در سرتاسر مناظره خونسرد بود و به رقیب پیر خود لبخند می زد و به هیچ وجه عرق نکرد، حتی با وجود اینکه مک کین تقریبا ً هفت بار کلمه “فساد” را به کار برد. اوباما مملو از وقار و تاکتیک های مناسب مناظره و زبان موزون بدن بود و با تنظیم لحن خود به آن دسته از رأی دهندگان مردد می گفت که من آن کسی هستم که شما منتظرش هستید. متأسفانه شرایط بر این نمایش بالادستی که مهم نیست تا چه اندازه هنرمندانه ایفا گردید، چیره شد و مک کین به سراغ موضوع ایران رفت و اوباما را از آن حالت سواره به زیر کشید.
مک کین، تأکید اوباما را بر این موضوع که با احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران بدون پیش شرط گفتگو خواهد کرد، به باد انتقاد گرفت. مک کین گفت، این موضوع ثابت می کند که اوباما یک رفتار ساده لوحانه خطرناک را از خود به نمایش گذاشته است و در عین حال تمایل دارد با وجود ساخت سلاح های اتمی توسط احمدی نژاد و تهدید او به برچیدن نام اسرائیل از نقشه جهان به موقعیت و جایگاه او مشروعیت ببخشد.
مک کین خاطر نشان کرد،” آنچه که بنظر نمی رسد سناتور اوباما درک کند این است که وقتی شما روبروی شخصی می نشینید که گفته است اسرائیل یک جسد متعفن است، این کار نه تنها ساده لوحانه بلکه خطرناک است.” اوباما به این سخن مک کین اعتراض کرد، اما نه چندان.
مک کین مجددا ً با لحنی خصمانه گفت،”بنابراین بگذارید من این مطلب را روراست بیان کنم. شما با احمدی نژاد به مذاکره می نشینید و او می گوید، ما قصد داریم اسرائیل را از صحنه روزگار محو کنیم و شما می گویید نه اینطور نیست. لطفا ً (این کار را نکنید.)“
در تمام این مدت اوباما به لیرر التماس می کرد شاید حرفی برای گفتن داشته باشد و مک کین همچنان اوباما را می کوبید. لیرر می گفت سؤال دارد و اوباما تسلیم می شد. در واقع اوباما به لیرر اجازه می داد موضوع را عوض کند. این تاکتیک خوبی برای مناظره بود که قطعا ً یک عقب نشینی دقیق و محتاطانه از خطر بحساب می آمد. اما در این لحظات مناظره است که ما بیشترین چیزها را درباره رهبران آینده می آموزیم.
منبع: شیکاگو تریبیون، 27 سپتامبر، 2008