لطف آقایان تنها به خواص است…
پروین میکده در سال 1314 در خانواده ای ارتشی متولد شد. پدر مرحوم ایشان سرهنگ ابوالقاسم میکده با توجه به علاقه ای که به موسیقی ایرانی داشت، فرزندانش را با این نعمت الهی آشنا نمود. پروین میکده تحصیلات خود را تا سال دوم دبیرستان پشت سر نهاد که امر ازدواج او را از ادامه تحصیل بازداشت، اما جسته و گریخته فعالیت های علمی ـ هنری خود را با شرکت در «انجمن ایران و فرانسه» در ارتباط با آموزش زبان فرانسه، «تئاتر نصر» در ایفای نقش های فولکلوریک (محلی شمالی) فعالیت داشته است. بعد از انقلاب اسلامی، نائل به دریافت تشویق نامه های متعددی از مراکز مختلف هنری شد. به سراغ وی رفته ایم. بازیگری که معمولا گفتگو نمی کند اما این بار دل چرکین از مسئولان دولتی جمهوری اسلامی لب به سخن می گشاید تا بغض دل ما هم بشکند… این گفت و گو را در ادامه از پی بگیرید…
خانم میکده، چرا دراین سال ها کمتر کار می کنید؟
دیگر سن وسالی از ما گذشته است و کارگردانان کمتر به سراغمان می آیند. البته هروقت که به من زنگ می زنند با انرژی کامل به صحنه و جلوی دوربین می روم. اما مدتی است که در بستر بیماری هستم و ترجیح می دهم که استراحت کنم.
آخرین کاری را که بازی کرده اید چه بوده است؟
در یکی از اپیزودهای سریال تلویزیونی زمین انسان ها به کارگردانی آقای ابوالحسن داوودی بازی کرده ام که پخش آن برای نیمه دوم سال است.
چه نقشی را داشتید؟
زنی بیمار است که در بیمارستان بستری است و جنجال های زیادی را در بخش می کند. از ترس یک قاتل در بیمارستان درب اتاق خود را بسته و…
چه کاری را آماده پخش دارید؟
الان فیلم سینمایی دختران به کارگردانی قاسم جعفری آماده اکران است.
بنابراین سال جدید را با کارهای جدید و متنوع شروع کردید.
بله. خوشحالم که هنوز می توانم جلوی دوربین بازی کنم.
بازیگری را تا چه زمانی ادامه می دهید؟
تا زمانی که توان داشته باشم و شرمنده گروه نباشم.
تا به حال شده است که در کار خود رنجیده شوید؟
بله. وقتی بی مهری و بی توجهی مسئولان ومدیران را نسبت به وضعیت هنرمندان می بینم و احساس می کنم توان از کف می دهم. مثلا شما ببینید از شروع سال جدید تا امروز سه نفر از هنرمندان بزرگ سینما از دنیا رفته اند. کدام یک از مدیران هنری پیام تسلیت داده اند. کدام یک بر سر مزار آنها آمده اند تا احترام بگذارند؟ هیچ کدام. آمدن و رفتن را هم نمی خواهیم. لااقل می توانستند به وضعیت خانواده هایشان برسند و از آنها دلجویی کنند. نمی توانستند. هفته گذشته یک دستیار کارگردان در صحنه فوت کرد. مشغول کار کردن بود. در فیلم سینمایی آقای درویش یک دستیار فیلمبردار از بالای داربست سقوط کرد و همان جا مرحوم شد. کسی متوجه شد؟اطلاع رسانی به کار ما نمی آید. همین که تامین امنیت انسان ها برطرف شود کلی است.
بنابراین شما معتقدید درحق هنرمندان سینما و تلویزیون اجحاف می شود؟
صددرصد. به جای اینکه از فلان فرد برای حضور در دفتر ریاست جمهوری دعوت به عمل آید سرکشی ها وهمدردی با دردمندان هنرمندان صورت بگیرد. سال هاست که این ها گفته می شود اما چه سود؟تلاش های زیادی برای بیمه هنرمندان دردوران آقای خاتمی وجود داشت که متاسفانه دراین سال ها هیچ کدام از آنها را نمی بینیم.
چه اتفاقاتی در آن دوران وجود داشت که امروز قطع شده است؟
مساله بیمه هنرمندان اصلی ترین نقطه برای رفع مشکلات حمایتی است. الان سخت گیری های زیادی وجود دارد. بنابراین اغلب کسانی که در رشته های هنری کارهای سختی انجام می دهند ودر معرض خطر هستند تمرکز کافی روی کار خود ندارند. در برخی از پروژه ها بیش از نیمی از افراد مورد حمایت بیمه قرار نمی گیرند و پوشش حمایتی مناسبی را تامین نمی کنند.
درباره دعوت مدیران از هنرمندان به دفترها گفتید. نظر شما دراین باره چیست؟
من هم اندازه شما می دانم. به اندازه شما می دانم که برخی از بازیگران تحت حمایت مستقیم مسئولان رده بالا قرار دارند. از پرداخت وام های کلان بگیر تا هراندازه که در اخبار و روزنامه ها می خوانیم. حرف من این است که لطف این آقایان می تواند شامل همه شود. آنهایی که در بستر بیماری قرار دارند. آنها که نیازمند یاری هستند. بهتربود احوال کرم رضایی، بنفشه خواه و ملک مطیعی را در زمان حیاتشان جویا می شدیم ویا همه آنهایی که سال گذشته و گذشته رفتند. هنوز هم بسیار هستند که با مشکلات عدیده دسته و پنجه نرم می کنند اما ما خبری از آنها نداریم. کسی از حال “نادره”می داند؟ آیا کسی از او که زمانی هرروز در تلویزیون و سینما برنامه داشت خبر دارد؟بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش زیک گوهرند…