سه شنبه هفتم دسامبر دانشجویان در تهران دست به تظاهرات زدند. علاوه بر تهران دیگر شهرهای ایران نیز بار دیگر به صحنه اعتراض مخالفان احمدی نژاد تبدیل شد. تظاهرات دوشنبه تهران و شهرستان های ایران گرچه با سرکوب شدید نیروهای دولتی مواجه شد امّا ثابت کرد که احمدی نژاد و دارودسته اش قادر نیستند جلوی موج اعتراضات مدنی را بگیرند.
دولت ایران برای خاموش کردن صدای معترضان تا کنون از هیچ اقدامی کوتاهی نکرده است: قطع شبکه اینترنت و تلفن همراه، گماردن نیروهای حافظ نظام از نیروهای انتظامی گرفته تا پاسداران و بسیج در خیابان ها برای ایجاد ارعاب، به زندان انداختن رهبران فرضی جنبش و منع خبرنگاران رسانه های خارجی از تهیه خبر و گزارش و با این وجود موفق نشده به اعتراضات خاتمه دهد. نمونه اش برپائی تظاهرات دوشنبه 16 آذر در تهران، شیراز و مشهد به مناسبت” روز دانشجو” بود که مثل هرسال برای گرامیداشت یاد و خاطره سه دانشجوی میهن پرستی که متعاقب سقوط نخست وزیر ملی گرای ایران، محمد مصدق، در 1953 هدف گلوله نیروهای انتظامی شاه قرار گرفتند برگزار شد.
از آنجا که حکومت تحرکات معترضین را به شدت زیر نظر دارد آن ها یاد گرفته اند از روزهای مهم تقویم انقلاب برای بیان آنچه که از گفتنش منع شده اند کمال استفاده را ببرند از جمله آنکه توانستند در اوائل نوامبر مراسم سی امین سالگرد اشغال سفارت آمریکا یا به اصطلاح” لانه جاسوسی” را به نفع خود مصادره کنند. یکی دیگر از راه های مبارزه مخالفان، بعد از آنکه احمدی نژاد اسلامگرای عامی مسلک به پشتوانه تقلب در انتخابات 12 ژوئن پیروز شد، رفتن به بام خانه ها به هنگام شب و سردادن فریاد الله اکبر است، فریادی که صدائی را پژواک می دهد که عامل پیوند هواداران آیت الله خمینی در سه دهه پیش بود. شعار دیگری که در تظاهرات بسیار شنیده می شود شعار” یا حسین” است که ثابت می کند اعضای جنبش نافرمانی مدنی ایران چه قدر خوب بلدند از نمادها استفاده کنند زیرا فریاد “یا حسین” ضمن آنکه فریادی است برای به یاری طلبیدن امام مکرم شیعیان نام کوچک نخست وزیر سابق و نامزد ناکام انتخابات ژوئن، موسوی، نیز هست.
دستگاه امنیتی ایران روزدوشنبه نیز با تمام زرادخانه سرکوب به میدان آمده بود تا هر صدای اعتراضی را در نطفه خفه کند و برای نیل به این هدف هیچ چیز کم نداشت: شلیک گاز اشگ آور، سلاح های شوک دهنده برقی، چوب و چماق، محاصره دانشگاه ها و هجوم همراه با ضرب و شتم به درون ساختمان دانشکده ها.
گذشته ازخشونت حرکات غالباً کور سرکوبگران دیدن بعضی از صحنه ها روح مردم ایران را عمیقاً آزرده می کند از آن جمله است برخورد خشن نیروهای انتظامی با مادران عزاداری که هر هفته شنبه ها در پارک لاله تهران دور هم جمع می شوند تا برای فرزندانشان که در جریان سرکوب اعتراضات پس از انتخابات کشته شدند گریه کنند. حدود بیست نفر از این مادران، به نوشته نیویورک تایمز، روز یکشنبه بازداشت شدند.
آنچه مسلم است اینست که استمرار جنبش مدنی چالش گر و خلاق ایران علاوه بر گیج کردن واز کوره به در بردن احمدی نژاد و دارو دسته اش، وجود شکاف در رأس هرم قدرت را مشهودتر ساخته است. روز دوشنبه آیت الله ناصر مکارم شیرازی که گفته می شود به محافل محافظه کار نزدیک است پیشنهاد کرد که برای” آرام شدن فضای سیاسی” کشور باب گفتگو با مخالفان باز شود. اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور سابق و رئیس دو نهاد کلیدی نظام یعنی مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان نیز ضمن انتقاد علنی از تند روی های حکومت و حساسیت آن نسبت به “ انتقادهای سازنده” خواستار “آزاد شدن فضای جامعه” شد.
البته هنوز راه درازی تا رسیدن به این خواسته مانده و به طوریکه از همه قرائن برمی اید حکومت، همانطور که در مورد مسئله هسته ای عمل کرده برای مسئله نارضایتی های داخلی هم می خواهد با لجاجت در فرار به جلو مفری بیابد.
منبع: اکسپرس 7 دسامبر
