زهره شاکری، همسر علی محمد شاکری از فعالا صلح طلب ایرانی – آمریکایی که چندی است در ایران زندانی شده، در پاسخ به اتهامات وارده بر همسرش و از جانب خانواده شاکری، نامه ای سرگشاده را برای آگاهی افکار عمومی منتشر کرده است. متن این نامه را در زیر می خوانیم.
“بیست و پنج روز از روزی می گذرد که من، پسرانم، و خانواده اش منتظر همسرم علی محمد شاکری بودیم و او نیامد. او که برای دیدار مادر پیر و بیمارش به تهران رفته بود، بی مادر داشت به خانه اش برمی گشت. مادرش گوئی برای رفتن به دیار باقی تنها منتظر پسرش علی محمد بود، و مادر پس از دیدار به آرامگاه ابدی رفت. در این بیست و پنج روز منتظر ماندیم و سخنی نگفتیم مبادا برخلاف میل همسرم موضوع و بهانه ای به دست مخالفان مردم ایران و هواداران جنگ داده باشیم. به خود گفتیم با یک سوء تفاهم حق نداریم تمام فعالیت های همسرم علی شاکری را در راه شناخت جهان از ایران و در راه صلح و مخالفت با هر نوع حمله به ایران زیر سئوال ببریم. علی یک دل سوخته و عاشق وطن است.
اما اینک چاره ای نداریم جز این که صدای خود بلند کنیم و هر کار لازم است انجام دهیم و از ابتدا از خیرخواهان در ایران استدعا کنیم به این وضعیت دردآور پایان دهند.
دردناک این نیست که کسی مانند علی محمد شاکری که سرد و گرم روزگار چشیده، به خاطر سوء تفاهمی از خروج از کشور ممنوع و بازداشت شود. این اتفاق در همه جهان و همه موارد شدنی است، دردناک اتهاماتی است که چند روزنامه علیه علی محمد شاکری وارد کنند که کارنامه زندگی اش هم برای ایرانیان مقیم کالیفرنیا و هم روشنفکران و محافل فرهنگی کشور ناشناخته نیست. اتهام نزدیکی با نومحافظه کاران، برای کسی که نزدیک شش سال گذشته همواره با دولت جنگ طلب جورج بوش مخالف بوده است، خنده دار و نشان دهنده ی بی اطلاعی است. علی مخالفت خود را با سیاست ها و حرکات حزب جمهوریخواه آمریکا چه قلمی و چه زبانی همیشه ابراز می کرد و می کند.
علی شاکری هرگز وابسته و عضو هیچ سازمان اطلاعاتی نبوده است. این دروغ است.
امیدواریم که نگذارند زیاد در تنهایی بماند. همین قدر که پی بردند بیهوده به او گمان بد برده اند آزادش کنند تا همچون میلیون ها مردم ازاده ای باشد که دوری از وطن باعث نمی شود که مهر هموطنانش را از دل به در کند.
ما خانواده شاکری همین جا اعلام می داریم که با سربلندی، پی گیر مصر آزادی علی شاکری هستیم و برای آن همه کار می کنیم، و اماده ایم که در هر جا و به هر صورت کسانی که جویای حقیقت هستند بشناسانیم، گرچه ایرانی اهل اصلاحات و هوادار حقوق بشر و طرفدار صلحی را نمی شناسیم که علی را نشناسد. کسی که عاشق سرزمینش، ایران، است. او فرهنگ، آبادانی و مصلحت ایران را با هیچ چیز معاوضه نمی کرد، حاضر نیست هیچ بیگانه ای بر سرزمین مادری وی دستی، حتی از دور، دراز کند. علی اهل دزفول است و هزاران داغ از جنگ بر دل دارد و هر سوراخی که گلوله های صدام در دیوار خانه های زادگاه وی وارد آورد، هر کدام از همشاگردانش که شهید شدند، انگار گلوله ای بر تنش می خورد. سخنرانی هایش، نوشته هایش در ضدیت با جنگ و در مخالفت با سیاست های نومحافظه کاران موجود است.
ما خانواده شاکری مطمئن هستیم که کسانی از علی شاکری عذر خواهند خواست. او آزاد می شود و ذاتش چنین نیست که خشم بگیرد و از اعتدالی که دارد دست بشوید. این امتحانی است که او از آن سربلند بیرون خواهد آمد.
در خاتمه قابل ذکر است که خانواده شاکری در خارج از کشور دارای هیچگونه سخنگوئی نمی باشد.”