بیانیه دیروز وزارت اطلاعات در مورد آخرین یافته های مربوط به دستگیری “شبکه تروریستی” عامل انفجار چند هفته پیش شیراز، حاوی ادعاهایی متنوع در مورد عاملانی متعدد است.
بیانیه فوق، در درجه اول بر “آمریکایی” بودن شبکه فوق تاکید کرده است: “این شبکه مستقیما توسط ماموران آمریکایی به داخل خاک ایران هدایت و راهنمایی شده” و مثلا حتی “ مراکز آمریکایی برای این شبکه برنامه‌های آموزش غواصی جهت شناسایی لوله‌های نفتی زیر دریا در خلیج فارس تدارک دیده بودند”.
بیانیه، در عین حال شبکه فوق را به “اسراییل” نیز وابسته دانسته: “در این زمینه اسناد معتبری نیز مربوط به مراکز خاصی در ایالات متحده و رژیم صهیونیستی و روابط و همکاری‌های آنان با شبکه‌های تروریستی ضد ایرانی در اختیار وزارت اطلاعات قرار گرفته است.”
بخش دیگر از بیانیه، از دست داشتن “انگلستان” در ارتباط با شبکه تروریستی فوق نیز سخن گفته است: “ بدیهی است به موازات پیشرفت تحقیقات و مراحل تکمیل اطلاعات، اقدامات حقوقی بین‌المللی و دیپلماتیک توسط مراکز صلاحیت دار کشور علیه آمریکا و انگلیس بعمل خواهد آمد. “
وزارت اطلاعات، به علاوه از ارتباط شبکه مورد بحث با گروه های تروریستی ضد جمهوری اسلامی خبر داده است: “اسناد معتبری نیز مربوط به … همکاری‌های آنان با شبکه‌های تروریستی ضد ایرانی در اختیار وزارت اطلاعات قرار گرفته است.” (که با توجه به آنکه گروه های مسلحی که علیه اهدافی در ایران بمب گذاری می کنند مجاهدین خلق یا گروه های تندروی وهابی/سلفی بوده اند، این ذهنیت در مخاطب ایجاد می شود که یکی از چنین گرو ه هایی در حادثه دست داشته است.)
این در حالی است که وزارت اطلاعات، بلافاصله این نکته را هم در مورد گروه ها/گروه تروریستی مورد اشاره خود افزوده است که آنها ضد دینی بوده اند: “این گروه رسما مواضع ضد دینی دارند. ” (که با توجه به این که مجاهدین خلق و گروه های سلفی/وهابی ایدئولوژی بنیادگرای دینی دارند، این ذهنیت در مخاطب ایجاد می شود که چنین گروه هایی در حادثه دست نداشته اند).
و تمام این ادعاها در حالی منتشر می شود که که پیشتر، وزارت کشور از دخالت “سلطنت طلب ها” در انفجار شیراز نیز سخن گفته بود، و انتشار بیانیه وزارت اطلاعات در پی دستگیری رهبران جامعه بهای ایران نیز نشان می دهد که به احتمال بسیار قوی، آنان هم متهم به عضویت در “شبکه” مورد ادعای وزیر اطلاعات بوده اند.
به این ترتیب، با توجه به اطلاع رسانی انجام شده توسط دستگاه امنیتی ایران در مورد شبکه تروریستی عامل انفجار شیراز، معلوم می شود که این شبکه در آن واحد در ارتباط با ایالات متحده، اسراییل، انگلستان، گروه های تروریستی ایرانی (مذهبی و غیرومذهبی) و سلطنت طلبان (و چه بسا همچنین: بهاییان) بوده است.
لازم به یادآوری نیست که اقدامات تروریستی کشورها در خارج از مرزهای خود، ماهیتی صد در صد امنیتی – اطلاعاتی دارند و توسط سرویس های مخفی صورت می گیرند. یک قاعده شناخته شده در این گونه اقدامات تروریستی برون مرزی، “به کلی سری” بودن آنهاست. در چنین مواقعی، حتی نزدیک ترین کشورهای دوست نیز شبکه های تروریستی خود در کشورهای دیگر را از یکدیگر مخفی نگه می دارند و اطلاعات مربوط به عملیات چنین شبکه هایی را به اشتراک نمی گذارند.
وقتی عاملان قتل های زنجیره ای روشنفکران در سال 1378 دستگیر شدند و سازمان قضایی نیروهای مسلح از وابستگی آنها به خارج از کشور سخن گفت، خیلی از کارشناسان این ادعا را قابل باور دانستند. اما وقتی به تدریج ادعاهای بیشتر و بیشتری منتشر شدند که سعید امامی (متهم ردیف اول پرونده) را همکار “سیا” معرفی کردند و در آن واحد مدعی سفر نامبرده به اسراییل و همکاری با “موساد” شدند و تصریحی هم به همکاری وی با “اف بی آی” در زمان تحصیل با آمریکا کردند و در عین حال بر ریشه “بهایی” او نیز تاکید نمودند و اشاراتی هم به سابقه “همجنس بازی” وی داشتند و… دیگر برای همگان مشخص شد که دیگر اطلاع رسانی نهاد مسوول پرونده در مورد آن را نباید جدی گرفت.
در فقره اخیر کشف “شبکه تروریستی” توسط وزارت اطلاعات نیز، داستان به همین شکل است. واقعیت آن است که حمایت کشورهای بیگانه از عملیات تروریستی در داخل ایران، به لحاظ تحلیلی فرض محالی نیست. مثلا، با توجه به درگیری منافع استراتژیک تهران و واشنگتن در دو سوی مرزهای عراق، غیرقابل تصور نیست که آمریکایی ها بکوشند تا به نا امن کردن فضای امنیتی داخل ایران بپردازند.
اما این که چنین عملیاتی نه تنها از سوی سرویس های آمریکایی، که به علاوه توسط سرویس های انگلیسی و همزمان با مشارکت سرویس های اسراییلی و از طرفی هم گروه های تروریستی ایرانی… صورت گرفته باشد، به لحاظ امنیتی بیشتر به یک شوخی شبیه است. چنین سازو کار “عریض و طویلی” نه تنها با الفبای تدارکاتی- اجرایی عملیات به کلی سری مغایرت دارد، که با بدیهیات حفاظت از “اطلاعات عملیات” تروریستی توسط سرویس های مخفی نیز - که “هرگز” در چنین سطح گسترده ای و میان چنین همکاران متنوعی به اشتراک گذاشته نمی شوند - ناهمخوان است.
ای کاش مسوولان ارشد اطلاعاتی ایران، که اخیرا در دفاع از اظهارات اولیه خود در مورد “تروریستی نبودن” انفجار شیراز با صراحت اعلام کرده اند وقتی مصلحت بدانند اطلاعات نادرست منتشر می کنند، متوجه باشند که چه شوخی های خطرناکی با امنیت کشور می کنند.