“غربی‌ها می‌گویند اعدام بد است، اما ما این قسمت که اعدام بد است را قبول نداریم، آنها معتقدند مجازات بدنی مصداق شکنجه است، اما ما این موضوع را هم قبول نداریم.”
آنچه در پیشانی این نوشتار خواندید حرفی است صریح و روشن از صاحب منصبی معتبر در نظام جمهوری اسلامی که در واکنش به ایرادات جامعه جهانی نسبت به اعدام های بی رویه در نظام ولایی اعلام می کند.
دوسال پیش از این محمد جواد لاریجانی دبیرستاد حقوق بشر قوه قضائیه در یک مراسم تخصصی حقوق بشر، اعلام کرد در نظام ولایی اعدام و شکنجه هم چون یک اصل اعتقادی است و تحت هیچ شرایطی، حتی فشارافکار عمومی جهان هم تغییر نمی یابد.
برغم همه پنهان کاری هایی که تا کنون سران نظام درمواردی چون ساخت سلاح هسته ای و یا حیف و میل ثروت ملی و تاراج آن بنام کمک به کشور های مسلمان داشته اند، از قضا در موارد نقض حقوق ملت تحت سلطه خود بسیارهم شفاف و صریح بوده اند، چون ارتکاب هر جنایتی را با سوء استفاده ازشریعت و باوردینی یک ملت، انجام می دهند. حتی با همین حربه بعنوان سپر دفاعی در برابر اعتراضات افکار عمومی جهان که از اعدام وکشتار مردم بی گناه بر او می تابد و سخت می گیرد، می ایستد و از اعمال جنایتکارانه خود بعنوان اجابت یک اصل اعتقادی دفاع جانانه هم می کند. و این قصه مکرر اعدام های بی رویه نظام ولایی است که طی ۳۵ سال در حال تکرار است و هر از گاهی با افزایش کشتار هایی، چه در میادین شهر و یا در زندان های رژیم، بنام قصاص و اعدام جانی و بزهکار ویا قاچاقی انجام می شود، صدای نهاد های مدافع حقوق بشر در جهان در میاید و نهایتا با صدور بیانیه و یا قطعنامه ای خیال می کنند می توانند اصل جنایت پیشگی را که در ذات نظام ولایی وجود دارد تغییر دهند؛ مانند سر و صدای اخیری که برای اعدام ۴۲ تن از محبوسین زندانهای کشوردر مجامع حقوق بشربلند شده و در راس اخبار سایت های این نهادها قرارگرفته است.
الغرض در چنین شرایطی که حکایت ملال آور کشتار زندانیان تحت عنوان محارب و جانی و قاچاقچی همچنان در زندان های کشور جاری است و کماکان سوژه داغ مدافعان حقوق بشردر جهان است، نقش دولت تدبیردر این وانفسا تماشایی است؛ خاصه که آزادی زندانیان سیاسی و رسیدگی به اعدام های بی حساب و کتاب از جمله وعده های انتخاباتی دولت منتخب تدبیر و امید است. وعده هایی که بنا بود در قالب راه حلهای کوتاه مدت یک ماهه و ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات ومعضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی ارائه شود. اما نه تنها از آن راه حل ها ی کوتاه مدت خبری نیست بلکه معضلات و نارسایی ها در همه ابعاد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی افزایش یافته، خاصه در خصوص امنیت و عدالت اجتماعی. آنچنانکه بنا بر گفته شیرین عبادی، تعداد اعدام ها در ایران از زمان انتخاب جناب شیخ حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری اسلامی، به نسبت مدت مشابه سال قبل که محمود احمدی نژاد در قدرت بود، دو برابر شده است. بعبارت بهتر از اولین روز تحلیف ریاست جمهوری آقای روحانی تا به امروز، که نزدیک به صد روز می شود، قوه قضاییه جمهوری اسلامی دست کم حدود ۲۲۰ نفر را اعدام کرده. تا جایی که احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در آخرین گزارش خود در باره وضعیت حقوق بشر در ایران که در ماه اکتبر به مجمع عمومی این سازمان ارائه شد، اعلام کرد بر خلاف تعهدات انتخاباتی آقای روحانی “هیچ‌گونه نشانه‌ای از بهبود” وضعیت حقوق بشر در ایران دیده نمی‌شود. با این حساب می توان منتظر بود که اگر روند فعلی ادامه پیدا کند، در نخستین سال ریاست‌جمهوری دولت تدبیر و امید، ایران به رکورد جهانی تازه‌ای در آمار اعدام ها دست یابد. از این روضمن هشدار وضعیت موجود باید جهت یاد آوری به جناب شیخ گفت آقای روحانی الوعده و الوفا:
شراب کهنه ما شیره گشت از واژگون بختی /اگر زینسان بماند هفته ای انگور میگردد