پریسا حاتمی
همزمان با روز جهانی معلم و در حالی که کانون صنفی معلمان اعلام کرده بود بدون هیچ تجمعی و تنها با توزیع گل و شیرینی در برابر ساختمان مرکزی وزارت آموزش و پرورش، این روز را گرامی خواهد داشت، گزارشها از دستگیری تعدادی از معلمان فعال در مسائل صنفی حکایت میکند. از تعداد دقیق دستگیرشدگان اطلاعی در دست نیست، اما نام تعدادی از آنها از سوی کانون صنفی معلمان اعلام شده است.
چهاردهم مهر ماه برابر با پنجمین روز از ماه اکتبر به عنوان روز جهانی معلم شناخته شده است. این روز از سال 1383 که وزیر آموزش و پرورش وقت پیامی را به همین مناسبت منتشر کرد، برای اولین در ایران به رسمیت شناخته شد؛ اما چندی قبل که اعضای کانون صنفی معلمان از شهرهای مختلف به تهران آمدند تا با شرکت در جلسهای برای برگزاری مراسم این روز آماده شوند، بیش از سی تن از آنها از سوی نیروهای امنیتی برای چند ساعت بازداشت شدند.
پس از بازداشت یکباره فعالان معلم در تهران، فضای سنگین امنیتی برای معلمان روز به روز شدیدتر شد؛ تا آنکه در آستانه روز جهانی معلم با فاش شدن تهدید نیروهای امنیتی در ارتباط با برگزاری هرگونه مراسم در این روز، سنگینی فضای امنیتی به اوج خود رسید.
بدین ترتیب تشکلهای صنفی معلمان اعلام کردند که در این روز هیچ تجمعی نخواهند داشت و تنها در مقابل ساختمان اصلی وزارت آموزش و پرورش به توزیع گل و شیرینی خواهند پرداخت. با این حال همین اعلام حضور حداقلی معلمان نیز به واکنش تند دولت روبهرو شد؛ به طوری که بر اساس گزارشها، تعدادی از معلمان بار دیگر برای چند ساعت بازداشت شدهاند.
به گزارش “وبلاگ کانون صنفی معلمان تهران”، دیروز در تهران دستکم چهار نفر از اعضای هیات مدیره این کانون برای چند ساعت بازداشت و در دو پایگاه متفاوت نگهداری شدند، اما از دستگیری دیگر معلمان اطلاعی در دست نیست.
بر اساس این گزارش، “آقایان میراکبر رئیسزاده و سیدمحمد میرآقاسی پس از دستگیری به پایگاه وزارت آموزش و پرورش واقع در خیابان سپهبد قرنی منتقل شدند؛ وسایل شخصی آنان تفتیش و بدون هیچگونه جرمی از ساعت 15 تا ساعت 19 در این وزارتخانه که تبدیل به پایگاه نظامی شده است، نگهداری شده و حق هرگونه ارتباطی با خانواده و دوستان از آنان گرفته شد. ماموران که مشخص نبود از طرف کدام وزارتخانه به این کار دست زده بودند خود را نیروی امنیتی معرفی کرده اما معلمان را به وزارت آموزش و پرورش بردند.”
این گزارش همچنین میافزاید: “آقایان ماشینی و محمود ایمانزاده نیز در پایگاه دیگری بازداشت شده بودند، که تاکنون از این دوستان هیچ خبری در دست نیست و گوشیهای موبایل آنان خاموش است.”
همچنین گزارش دیگری از منابع صنفی معلمان حاکی است: “در کرمانشاه نیز یک روز پیش از فرا رسیدن روز جهانی معلم، ماموران امنیتی خیابانهای اطراف سازمان آموزش وپرورش کرمانشاه را در محاصره کامل داشتند و بیشتر رهگذران را تفتیش و مورد بازخواست قرار میدادند و از آنان معلم بودن یا معلم نبودن آنان را جویا میشدند. همچنین چند تن از فعالان صنفی معلمان کرمانشاه را تهدید کرده بودند که در صورت هرگونه تجمع با آنان برخورد جدی خواهد شد.”
گزارش دیگری حاکی است در گرگان نیز شورای تامین استان با یک حرکت مدنی تشکلهای معلمان مخالفت کرده است. بر اساس این گزارش، کانون صنفی معلمان استان گلستان قصد داشته در روز جهانی معلم، برنامه پیادهروی همگانی فرهنگیان به مقصد تپه نورالشهدا را ترتیب دهد که با ممانعت فرمانداری گرگان و شورای تامین استان، از برگزاری این برنامه جلوگیری شده است.
فشارهای امنیتی بر معلمان در حالی تشدید شده است که بر اساس اعلام منابع صنفی معلمان، و در حالیکه هنوز واکنشی از سوی مقامات رسمی قضایی به این خبرها منتشر نشده، حکم زندان تعلیقی برای دستکم سه تن از معلمان در دادگاه تجدیدنظر هم مورد تایید قرار گرفته است.
بر اساس این گزارشها، محمدرضا رضایی گرکانی، علیرضا اکبری و رسول بداقی، که اتهام “اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور” به آنها نسبت داده شده، در مجموع به هفت سال زندان تعلیقی محکوم شدهاند.
بیانیه کانون صنفی معلمان در روز جهانی معلم
در واکنش به محدودیتهای ایجاد شده برای معلمان، کانون صنفی معلمان ایران با صدور بیانیهای، نسبت به این محدودیتها به شدت اعتراض کرد و خواستار واکنش قوه قضاییه به برخوردهای غیرقانونی با معلمان شد.
در بیانیه این تشکل صنفی معلمان به مناسبت روز جهانی معلم (5 اکتبر) نسبت به “برخوردهای چند سال اخیر نهادهای امنیتی با فعالان صنفی معلمان از جمله: بازداشتها و دستگیریها، انفصال از خدمت و اخراج بسیاری از آنها و صدور احکام سنگین تعلیقی و تعزیری و حتی اجرای احکام تبعید برای این قشر فرهیخته”، به شدت اعتراض و سپس تاکید شده است: “فعالان صنفی معلمان ایران پایدار و استوار و با عزمی جزمتر از گذشته، به دلیل اعتقاد به حقانیت راهی که برگزیدهاند، تا رسیدن به مطلوب به راه خود ادامه خواهند داد و تهدیدها و تنبیهها نتوانسته و نخواهد توانست در اراده آنان خللی ایجاد نماید.”
در بخش دیگری از این بیانیه با اشاره به ادعای احمدینژاد مبنی بر اینکه “ایران آزادترین کشور دنیاست”، آمده است: “معلمان ایران حتی از برگزاری یک مراسم ساده به مناسبت روز جهانی معلم که هر ساله توسط میلیونها معلم در سراسر جهان برگزار میگردد محروم گردیدهاند و مسئولان کشور نه تنها به درخواست کتبی کانون صنفی معلمان ایران برای برگزاری مراسم راهپیمایی در این روز پاسخی ندادهاند بلکه تلاش اعضای کانون برای برگزاری مراسمی جشنگونه در مقابل وزارت آموزش و پرورش (خانه معلمان) که بنا بود با اهدای گل و شیرینی همراه باشد با تهدیدهای نیروهای امنیتی از ماموران وزرات اطلاعات گرفته تا پلیس امنیت و معاونت امنیت دادگاه انقلاب با شکست مواجه میگردد.”
تشکل صنفی معلمان درادامه این بیانیه تصریح کرده است: “کانون صنفی معلمان ایران ضمن اعتراض شدید به اینگونه برخوردها که مغایرت آن با بسیاری از اصول قانون اساسی به ویژه اصل 27 و قانون حقوق شهروندی کاملا محرز است از تمامی دلسوزان نظام، نمایندگان مستقل شورای اسلامی، خبرگزاریها و روزنامههای مستقل و همچنین ریاست محترم قوه قضاییه مصرانه میخواهد تا ضمن پیگیری برخورد های غیرقانونی مذکور، مشکلات آموزش و پرورش را جدی گرفته و در برابر تضییع حقوق قانونی فرهنگیان و نمایندگان واقعی آنها در تشکلهای صنفی، بیش از این سکوت نکرده و با واکنش به موقع خود، این نهاد گسترده و تاثیرگذار را که متعلق به تمام اقشار و آحاد جامعه است از بحرانهایی که حتی برخی نمایندگان محترم مجلس نیز نتوانستند وجود آن را انکار نمایند، نجات دهند.”
فعالان صنفی معلمان در بیانیه خود به دیگر فعالان اجتماعی و مدنی نیز هشدار دادهاند که: “ما معتقدیم که مشکل آموزش و پرورش تنها به فرهنگیان و تشکل های صنفی مربوط نیست بلکه مشکل آموزش و پرورش مشکل همه جامعه است لذا حل این مشکل نیز بر عهده تمامی اقشار جامعه است. بنابراین انصاف نیست که هزینه اصلاح آموزش و پرورش تنها و تنها به فرهنگیان و فعالان صنفی تحمیل گردد.”