دوشنبه 11 فوریه ایران بیست ونهمین سالگرد انقلابش را با رژه وشعارهای ضد آمریکائی جشن گرفت، انقلابی که شاه راسرنگون کرد و جمهوری اسلامی را برسرکارآورد. رئیس جمهور ایران، محمود احمدی نژاد به همین مناسبت، در سخنرانی خود تحریم های جدید سازمان ملل را که در شورای امنیت دردست بررسی است به” کاغذ پاره” تشبیه کرد و بار دیگر تأکید کرد که” ملّت ایران یک قدم از حقّ خود برای دستیابی به انرژی اتمی عقب نخواهد نشست”. این سخنرانی فرصتی بود برای احمدی نژاد که به مناسبت نزدیک شدن زمان انتخابات مجلس( 14مارس)، به عدّه ای در داخل کشور هشداردهد که: “بعضی ها در جریان مسائل هسته ای با دشمن تماس گرفتند (…). این ها بدانند که نمی توانند از دست عدالت فرارکنند”. اشاره او در یک چنین مناسبتی که قاعدتاً باید جشن وحدت جمهوری اسلامی باشد، به چه کسانی بود؟ بدون تردید رقبای سیاسی او از جمله هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور سابق ایران. رفسنجانی که شخصیتی بسیاربانفوذ است و دربرابرغرب موضعی “عمل گرا”تر از احمدی نژاد دارد با نزدیک شدن به اصلاح طلبان به انتقاد از مدیریت پرونده هسته ای پرداخته است.
در یک معناهشداراحمدی نژاد می تواند برای خاتمه دادن به اعتراض نامزدهای ردصلاحیت شده مجلس باشد: از میان بیش از هفت هزار نامزد، دوهزار نفرشان ردشده اند که اکثراً از اصلاح طلبان می باشند. و واقعیت اینست که ملاک های انتخاب افراد به گونه ای است که باید حق را به اعتراض کنندگان داد. یکی از نمایندگان سابق مجلس از جناح مستقل می گوید: “ملاک ها روشن نیست. مثلاً برای ردّ صلاحیت نامزدها به دو بند ازماده 28 قانون انتخابات استناد کرده اند، اعتقاد «کامل» به اسلام وجمهوری اسلامی ووفاداری به قانون اساسی واصل برتری مذهب برسیاست. استبدادازاین در وارد می شود!” به گفته منابع دیگر هفتاد درصد از نامزدهای وابسته به مهدی کروبی، رئیس سابق مجلس و هشتاد درصد از نامزدهای وابسته به رئیس جمهور اصلاح طلب سابق، محمد خاتمی، ردصلاحیت شده اند. بسیاری از نزدیکان رفسنجانی هم ترجیح داده اند درچنین شرایطی در انتخابات شرکت نکنند. این “انسداد” انتخاباتی بعضی از محافظه کاران را هم نگران
کرده است. احمد توکلی، یکی از محافظه کاران بانفوذ درنامه ای به شورای نگهبان که حرف آخررا در انتخابات می زند، چنین می نویسد: “کمیت و کیفیت ردصلاحیت شدگان ابعادی یافته است که دوستداران انقلاب اسلامی را نگران ساخته است (…). این وضعیت تلخ نه تنها ازحضور مردم درپای صندوق های رأی خواهد کاست که پی آمد های شومی در داخل و خارج کشور خواهد داشت”.
حجت السلام حسن خمینی، نوه امام خمینی “رهبر” انقلاب نیز به جبهه منتقدین جدید پیوسته است. وی در مصاحبه با روزنامه میانه رو شهروند با انتقاد از ورود نظامیان به صحنه سیاست می گوید که پدربزرگش از اوّل مخالف این حضوربود: “کسانی که ادّعا می کنند به امام وفادارند باید به فرمان او در این زمینه
توجّه داشته باشند. اگر یک نظامی وارد سیاست شود، باید حرفه نظامی را کنار بگذارد. تفنگ درسیاست یعنی پایان هرگونه گفـت و گو”.
حسن خمینی که پس ازمرگ دوپسررهبر، با نفوذ ترین عضو خانواده به شمار می آید و تا کنون هرگز از پوسته محافظه کاری خود خارج نشده بود، از این سخنان چه منظوری دارد؟ تفسیر یکی از سیاستمداران ایران این است که هدف این سخنان جریان بنیاد گرائی است که با به قدرت رسیدن احمدی نژاد روند “نظامی سازی” نهادها را با استقرار اعضاء سپاه پاسداران در آن ها سرعت بخشیده است؛ روی سخنان او با فرمانده سپاه، ژنرال محمد علی جعفری نیز بود که علناً حمایت افراد تحت فرماندهی خود از اصولگرایان را اعلام کرد، امری که تا کنون سابقه نداشته است. سیاستمدار مذکور از سخنانش چنین نتیجه می گیرد که “اگر اصولگرایان در انتخابات مجلس پیروزشوند به معنای آن خواهد بود که مجلس بیش از پیش “نظامی شده” ونقش خود را به عنوان رابط میان جریان های سیاسیی ازدست خواهد داد. ازهم اکنون می توان مبارزه دیگری را پیش بینی کرد: طبقه سیاسی جدید با مرکزیت محمود احمدی نژاد که سرنخ آن در دست رهبر، آیت اله خامنه ای است می خواهد با تکیه زدن برجای “پیشگامان” انقلاب، چه آن هائی که آرمانگراترند و چه آن هائی که به اندازه قشر نظامی گرای روبه رشد اصولگرا نیستند، کار را با میراث خمینی یکسره کند”.
مسئولان انتخابات ایران برای آرام کردن اوضاع اعلام کرده اند که در آغاز ماه مارس در رد صلاحیت ها تجدید نظر خواهد شد [؟] وآنوقت برای مبارزه انتخاباتی خیلی دیر است.
منبع: لوموند، 13 فوریه