در شرایطی که نزدیکان احمدینژاد و رسانههای حامی جناح دولتی همچنان بر طبل اجماع در جناح اصولگرا میکوبند و میکوشند تا صدای متفاوتی از اردوگاه اصولگرایان شنیده نشود، گزارشها حاکی از آن است که سردار محسن رضایی به نمایندگی از چند چهره شاخص منتقد دولت به صحنه می آید تا با شعار “دولت ائتلافی” اصولگرایان منتقد احمدینژاد را در انتخابات نمایندگی کند.
امروز قرار است محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و فرمانده سپاه در دوران جنگ، نامزدی خود را برای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران اعلام کند. رضایی که قرار است با شعار ”دولت ائتلافی کارآمد و متعهد” به صحنه بیاید، تصریح کرده که قصد دارد همه منتقدان محمود احمدینژاد در جناح اصولگرا را دور هم جمع کند.
امیدوار رضایی، نماینده مجلس و برادر محسن رضایی دیروز در گفتوگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد که برادرش قصد دارد روز سه شنبه 25 فروردین اعلام کاندیداتوری کند. این نماینده مجلس تصریح کرد که رضایی پیشتر از قالیباف، ولایتی، لاریجانی و پورمحمدی دعوت کرده بود که تا قبل از روز 25 فروردین درباره حضور در انتخابات تصمیم بگیرند و تاکید کرده بود که در غیر این صورت، نامزدی خود در انتخابات را اعلام خواهد کرد.
سایتهای نزدیک به رضایی نیز تصریح کردهاند که چهرههای شاخصی از منتقدان اصولگرای احمدینژاد همچون ولایتی، لاریجانی، قالیباف، افروغ، دانشجعفری و پورمحمدی از طرح دولت ائتلافی که از سوی محسن رضایی پیشنهاد شده، حمایت میکنند و در انتخابات پشت سر او قرار میگیرند.
روزنامه اعتماد ملی هم روز دوشنبه از پیامکهایی خبر داد که برای خبرنگاران ارسال شده که در آنها از انتصاب قالیباف به عنوان رئیس ستاد انتخاباتی رضایی خبر میدهد.
جبهه اصولگرایان اصلاحطلب، ائتلاف حامی قالیباف در انتخابات نهم در همین روز با انتشار بیانیهای از محسن رضایی حمایت کرد و برخی منابع خبری هم از اعلام نامزدی رضایی در یک نشست مطبوعاتی در روز سه شنبه خبر دادند.
از طرح دولت ائتلافی تا نامزدی
دبیر مجمع تشخیص مصلحت، طرح دولت ائتلافی را اوایل زمستان سال گذشته مطرح کرد که همزمانی آن با دعوت علی لاریجانی از نمایندگان ادوار گذشته برای حضور در همایشی در مجلس و نیز سخنرانی هاشمی رفسنجانی در خصوص دولت وحدت ملی، باعث شد که حامیان احمدی نژاد موجی از حملات را علیه این طرح به راه اندازند و مقصود اصلی از آن را “عبور از احمدینژاد” معرفی کنند.
هرچند آنطور که به نظر میرسید، منظور محسن رضایی هم چیزی جز این نبود، با این حال او مجبور شد فتیله طرح خود را تا مدتی پایین بکشد و به جای پیگیری رسانه ای ایده خود، به رایزنی در سطح چهرههای برتر اصولگرا بپردازد.
این نامزد انتخاباتی در گام اول با تاکید بر اینکه قصد شخصی برای حضور در انتخابات ندارد و به دنبال مطرح کردن چهرهای دیگر نظیر قالیباف یا ولایتی است، تلاش کرد خود را از موضع دعوا خارج کند تا بتواند ستاد انتخاباتی دولت ائتلافی را تشکیل دهد.
با این حال مخالفت سریع حزب موتلفه و حزب باهنر (جامعه اسلامی مهندسین) با این طرح از یک سو و مطرح بودن نام سید محمد خاتمی به عنوان یک طرف رقابت انتخابات دهم از سوی دیگر، شرایط را برای شکلگیری عملی این ائتلاف در سال 87 دشوار کرد و کار را به بعد از تعطیلات نوروزی کشاند؛ زمانی که علاوه بر کنارهگیری خاتمی از عرصه، سخنان رهبر در اولین روز سال مبنی بر عدم حمایت از نامزد خاص و بالا گرفتن اختلافات دولت با مجلس بر سر بودجه نیز شرایط را برای عرض اندام دوباره محسن رضایی آماده کرده بود.
بدین ترتیب در اولین هفته پس از تعطیلات نوروزی، ستاد دولت ائتلافی در بیانیهای، تاریخ 25 فروردین را به عنوان زمان قطعی اعلام نامزد انتخاباتی این ائتلاف اعلام کرد. همزمان سایت تابناک نیز از رایزنی انتخاباتی ولایتی، قالیباف و رضایی و توافق این سه چهره اصولگرا برای حضور یکی از آنها در انتخابات خبر داد و چند روز بعد ولایتی به طور غیر مستقیم و قالیباف به طور مستقیم از عدم تمایل خود به حضور در صحنه پرده برداشتند تا راه برای حضور محسن رضایی در انتخابات بیش از هر زمان دیگری هموار شود.
عبور از احمدینژاد تا سقف اصولگرایی
فرمانده اسبق سپاه پاسداران که در سال 75 از مسئولیت نظامی خود استعفا داد و با کت و شلوار در برابر دوربینهای تلویزیون حاضر شد، هیچگاه تمایل خود برای قرار گرفتن در رأس قوه اجرایی کشور را پنهان نکرده است؛ اما در تمام این سالها هیچگاه شرایط به این اندازه برای او مساعد نبود.
رضایی پس از آنکه تندباد دوم خرداد او را نیز تکان داد، در انتخابات مجلس ششم نامزد شد تا اهداف سیاسی خود را از این مسیر پیگیری کند. اما فضای آن سالها قطبیتر از آن بود که این نظامی سابق بتواند جایگاه خود را در نقطهای میان دو جناح تثبیت کند.
بدین ترتیب برخلاف پورنجاتی که توانست بین دو جناح شاخص سیاسی آن روز انتخاب کند و با قرار گرفتن در لیست جبهه مشارکت به مجلس راه یابد، محسن رضایی نتوانست از لیست جناح راست دل بکند و هزینه آن را نیز نه فقط با قرار نگرفتن در لیست انتخاباتی اصلاحطلبان و ناکامی از راهیابی به مجلس ششم، بلکه با حاشیهنشینی در معادلات سیاسی کشور تا همین حالا داده است.
رضایی یک بار دیگر هم پس از پایان دوره ریاستجمهوری خاتمی، شانس خود را امتحان کرد، اما پیش از آنکه به شکستی سختتر از متحدان امروز خود از جمله لاریجانی و قالیباف تن دهد، زمین رقابت را ترک کرد و از نامزدی در انتخابات انصراف داد.
با این حال به نظر میرسد این بار شرایط رقابت برای فرمانده صحنه جنگ ایران و عراق از هر زمان دیگری آمادهتر است. او این بار پا به زمین انتخاباتی میگذارد که بسیاری از طیفهای سیاسی حاضر در قدرت، به هیچیک از طرفهای حاضر در آن گرایش ندارند.
تاکنون هیچیک از طیفهای منتقد دولت در جناح اصولگرا به خود اجازه عرض اندام در برابر احمدینژاد راندادهاند و بعید به نظر میرسد که با وجود اشتیاق شدید قالیباف یا مخالفخوانیهای هر از گاه لاریجانی و یا پورمحمدی، کسی از جمع آنها قصدی برای تکمیل چهارمین ضلع مربع انتخابات دهم داشته باشند.
تنها همین مزیت برای محسن رضایی کافی است که میتواند خود را نماینده اصولگرایانی نشان دهد که قصد ندارند از احمدینژاد حمایت کنند اما بدیل دیگری هم در رقابت 22 خرداد ماه ندارند. رضایی در تلاش است تا این جای خالی را پر کند و اگر بخت یارش شود، از بدنه اجتماعی محافظهکاران نیز که دل خوشی از چهار سال اخیر و دولت نهم ندارند، نمدی برای کلاه خود بیابد.