کلودیا روزت
سازمان ملل اخیراً یک تشکل جدید به نام نهاد زنان تشکیل داده است. انتخاب شورای اجرایی این نهاد در دستور کار است. چقدر زمان باقیمانده تا ایران صاحب یکی از این کرسی ها شود؟
اگر این سؤال نامعقول به نظر می رسد، واقعیت های سازمان ملل از آن هم عجیب تر است. عجیب ترین رویداد این سازمان، کسب یک کرسی در کمیسیون وضعیت زنان در سازمان ملل توسط ایران در ماه آوریل بود. اما این همه ماجرا نبود. واقعیت این است که ایران علیرغم تحمل چهار قطعنامه تحریمی شورای امنیت سازمان ملل، راه های بازیچه قرار دادن این سازمان به شیوه ای که نه تنها سازمان ملل بلکه ادعای مهارت دیپلماتیک آمریکا را نیز مورد تمسخر قرار بدهد، آموخته است.
آنچه از عضویت ایران در کمیسیون حقوق زنان جالب تر است، کسب کرسی در میان 36 عضو اجرایی برنامه توسعه سازمان ملل به عنوان برجسته ترین نهاد این سازمان است. در واقع ایران در سال گذشته ریاست این سازمان (یو- ان- دی- پی) را برعهده داشت، آن هم در خلال تظاهرات خونین آن کشور و زمانی که حاکمیت در حال ضرب و جرح، زندانی کردن و کشتار مردمی بود که خواستار توسعه دموکراتیک کشورشان بودند.
شورای اجرایی یو ان دی پی که ایران همچنان در آن عضویت دارد، یک نهاد ناظر برای صندوق جمعیت وصندق توسعه سازمان ملل است. دوره سه ساله عضویت ایران در اواخر سال 2010 پایان می یابد. ایران مانعی بر سر راه شوراهای عالی سازمان ملل در وضعیت زنان و یا مسائل مربوط به کودکان و کمک های غذایی خواهد بود. نهاد تازه تأسیس زنان سازمان ملل با یا بدون حضور ایران در شورای تصمیم گیری آن، جلسات مشترکی با هیأت های اجرایی یو ان دی پی و نیز یونیسف نیویورک خواهد داشت. ایران در هیأت اجرایی هر دوی این نهادها به ترتیب تا سال های 2011 و 2012 حضور خواهد داشت.
ایران ضمناً حضوری خزنده در نهادهای اجرایی سازمان ملل در زمینه مسائل مختلف از تسلیحات گرفته تا فضا و جرایم جهانی داشته است. بزرگترین کشور حامی تروریسم دنیا، تا سال 2012 نائب رئیس شورای اجرایی سازمان منع تسلیحات شیمیایی (او پی سی دبلیو) خواهد بود. ایران در دو کمیسیون مواد مخدر و جرایم سازمان ملل نیز عضویت دارد. این کشور در آوریل گذشته نیز صاحب کرسی چهار ساله کمیسیون توسعه علوم و دانش فنی سازمان ملل در ژنو شد. این علیرغم نادیده انگاشتن تحریم های سازمان ملل به دلیل برنامه هسته ای از سوی آن کشور بوده است.
در مجموع باید گفت ایران حضور گسترده ای در سازمان ملل دارد و این مسأله ندرتاً مورد توجه واقع می شود. این یک صحنه عجیب و هشداردهنده است زیرا رژیم ایران به اعدام جوانان و همجنسگرایان ادامه می دهد، به مجازات سنگسار و تحمیل حجاب الزامی برای زنان ادامه می دهد، مخالفان آزادی خواه را زندانی و شکنجه می کند و آنها را به قتل می رساند، از گروه های تروریستی نه تنها در خاورمیانه بلکه در سراسر دنیا حمایت می کند و علیرغم تحریم های موجود، بر روی برنامه تسلیحات هسته ای و سیستم موشکی کار می کند.
وزارت خارجه آمریکا در برابر این موضوع چه کرده است؟ آمریکا سرانجام از طریق چهارمین دور تحریم های سازمان ملل در ماه ژوئن وارد ماجرا شد. اما نحوه عملکرد دستگاه دیپلماتیک چگونه بوده است؟ هنگامی که احمدی نژاد تصمیم به حضور در کنفرانس بازنگری معاهده منع اشاعه سلاح های هسته ای در نیویورک در ماه مه گذشته گرفت، یک درخواست عجیب برای صدور روادید در سه روز کاری باقیمانده تا حضور وی در اجلاس ارسال شد. با توجه به سابقه بازی ایران با سیستم های سازمان ملل و سوء استفاده آن کشور از سازمان ملل برای همراه کردن کشورهای مخالف تحریم و نیز ایجاد موجی از سازمان های پوششی نظیر بنیاد علوی و دفتر نمایندگی ایران در منتهتن، این اقدام باید زنگ خطر بزرگی را به صدا درمی آورد.
اما وزارت خارجه با این درخواست روادید دقیقه آخر از سوی ایران چگونه برخورد کرد؟ این فرصت وجود داشت که بررسی درخواست یاد شده بیش از سه روز طول بکشد. وزارت خارجه در مورد تأخیرهایی از این دست خبره است. اما برعکس، برای احمدی نژاد و همراهان او 80 روادید صادر شد. پس از آن بود که ایران به سازمان ملل شکایت کرد زیرا علیرغم صدور 80 روادید، یک درخواست روادید رد شده بود. ایران در بی خبری موجود، به توسعه نفوذ و دسترسی های خود در سازمان ملل ادامه می دهد. دولت اوباما به جای ایستادن در برابر این رویکرد، بیش از 6 میلیارد دلار در سال خرج سازمان ملل می کند که معادل یک چهارم هزینه کل سالانه این سازمان است. چرا دولت این کار را می کند؟
منبع: فوربس- 23 ژوئیه
1
