همه جا پر است از ایرانی ‏

نیویورک تایمز
نیویورک تایمز

» گزارش نیویورک تایمز از عراق

سعداد الصالحی

از اتومبیلم به هر جا که نگاه می کنم پر است از ایرانی. ‏

صدایشان را می شنوی که فارسی حرف می زنند و لباس های مشخصشان همه جا به چشم می خورد: ده ها زن ایرانی ‏یک مدل مخصوص عبا پوشیده اند که ما به آن چادر می گوییم و این فقط مختص زنان ایرانی است.‏

از دیدن ایرانی ها که فارس های شیعه هستند، در گوشه و کنار مثلث مرگ در جنوب بغداد که روزی تحت کنترل قاتلان ‏و گروگان گیر ها و رهزن ها بود، وحشت می کنم.‏

به اطراف نگاه می کنم تا شاید محافظانشان را ببینم، اما محافظی در کار نیست. آنها زواری هستند که به مناسبت ‏اربعین، مراسم کشته شدن امام حسین، نوه حضرت محمد، بدست یزید، خلیفه ساکن دمشق در سال 680 بعد از میلاد ‏مسیح، به سمت کربلا می روند. این یکی از اولین مراحل مهمی است که شیعیان، کسانی که دنبالرو حسین و پدرش ‏علی هستند و اهل سنت از یکدیگر جدا شدند.‏

یوسفیه شهری است که در نزدیکی بزرگراه اصلی که برای رفتن به جنوب بغداد و از آنجا به کربلا که مدفن حسین ‏است، باید از آن عبور کرد. اکثر ساکنان یوسفیه سنی هستند.‏

اما تنها چیزی که ایرانیان را نگران کرده بود، ترافیک بود که اتومبیل ها هر پنج دقیقه ده متر جلو می رفتند. همه شاکی ‏بودند و عصبانی و از اینکه در این نرافیک گیر افتاده اند از خودشان منزجر بودند. همه چیز افتضاح بود و این شامل ‏هوا هم می شد که گرم و پر از غبار و طوفانی بود.‏

در اطرافم چندینن اتوبوس حامل زوار بود که در گروه های کوچک کنار هم نشسته بودند. من نگرانشان بودم. از خودم ‏می پرسیدم اگر مسی متوجه شان بشود چه اتفاقی برایشان خواهد افتاد. به زمان زیادی احتیاج نداشتم تا بفهمم که ‏رانندگان عراقی، مردم و سربازان عراقی که مسئول امنیت منطقه بودند، نسبت به آنها بی اعتنا هستند و مزاحمشان نمی ‏شوند.‏

من نمی دانستم که این یک کابوس است یا یک موضوع خوشحال کننده. ایرانی ها هر وقت که بخواهند می توانند به ‏عراق بیایند و این به این معنی است که ما باید شاهد مشکلات زیادی در آنیده باشیم. اما در عین حال به این معنا هم ‏هست که نیروهای امنیتی در امن کردن منطقه موفق بوده اند.‏

این را خودم کشف کردم. تا یک سال پیش شیعه ها باید خوابش را می دیدند که سواربر اتومبیل از این منطقه عبور کنند ‏و از جنوب بغداد به سمت مرکز شهر بروند. راه های زیادی برای رفتن به جنوب بغداد است که همه از محله های سنی ‏نشین می گذرد. در اوج خشونت هاف عبور از این مناطق برای شیعه ها به منزله خودکشی بود.‏

حالا آنها بدون هیچ مشکلی از این راه ها عبور می کنند.‏

سووال اینجاست که آیا دلیل اینکه آنها قادر به انجام این کار شده اند این است که مردم عراق عوض شده اند و شیعه ها و ‏سنی ها دیگر از یکدیگر نمی ترسند. یا دلیلش فقط این است که نیروهای امنیتی کنترل را تشدید کرده اند. من فکر می ‏کنم دلیلش این است که مردم عوض شده اند و از خشونت و خونریزی خسته شده اند.‏

من چنین فکری دارم چ.ن خودم هم خسته شده ام.‏

منبع: نیویورک تایمز 11 فوریه