برنامه نظارت بر حمایت مدافعان حقوق بشر، به عنوان برنامه ای مشترک از “سازمان جهانی مبارزه با شکنجه” و ”فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر” اطلاعات جدیدی را دریافت کرده و از رهبران جمهوری اسلامی خواسته به سرعت درخصوص برای جلوگیری از حبس های خودسرانه و محکومیت ها اقدام کند.
متن اعلامیه این برنامه از اطلاعات جدید خبر می دهد با این مقدمه که : برنامه نظارت از سوی منابع قابل اطمینان مطلع شده که حکم اعدام آقای عدنان حسن پور، یکی از اعضای انجمن روزنامه نگاران کردستان ایران و گزارشگر هفته نامه “ئاسو” که از سوی دولتمردان جمهوری اسلامی توقیف شده، ملغی گردیده است. او همچنین یکی از مدافعان فعال حقوق فرهنگی کردستان محسوب می شود.
با توجه به اطلاعات رسیده، دیوان عالی کشور روز 3 سپتامبر 2008 حکم اعدام آقای حسن پور را که در تاریخ 9 ژوئیه 2007 صادر شده بود، به دلیل اشتباه در روند محاکمه ملغی کرده است. درحقیقت، به گفته دیوان عالی، دادگاه نمی توانسته آقای حسن پور را به عنوان یک “محارب” در نظر بگیرد. به همین دلیل، پرونده او به دادگاه سنندج بازگردانده شد تا مجدداً دراین رابطه حکم صادر شود.
برنامه نظارت از این تصمیم قدردانی کرده و از مسؤولان قضایی می خواهد که امکان برگزاری یک دادگاه بی طرف برای آقای حسن پور را ضمانت کنند.
به علاوه، برنامه نظارت خاطرنشان می سازد که آقای عبدالواحد [معروف به هیوا] بوتیمار، یکی از اعضای فعال سازمان غیردولتی و زیست محیطی “سبزچیا” که به همراه آقای حسن پور به اعدام محکوم شده بود، پس از اینکه در تاریخ 22 اکتبر 2007 حکم اعدامش از سوی دیوان عالی کشور ملغی گردید، برای بار دوم در 17 مارس 2008 از سوی دادگاه به اعدام محکوم شد.
آقایان حسن پور و بوتیمار که در زندان سنندج محبوس بودند، براساس گزارشات به دست آمده، به زندان اوین منتقل شده اند.
به علاوه، برنامه نظارت خاطرنشان می سازد که چندین نهاد سازمان ملل، از جمله کمیته حقوق بشر سازمان ملل، کمیته مبارزه با شکنجه سازمان ملل و گزارشگر ویژه در امور شکنجه خواستار لغو مجازات اعدام شده اند و اینکه در قوانین بین المللی [به ویژه ماده 6 میثاق بین المللی حقوق سیاسی و مدنی] آمده است که مجازات مرگ تنها برای جرم های شدید قابل اجراست.
برنامه نظارت همچنین تصریح می کند که ایران به عنوان یکی از اعضای شورای حقوق بشر متعهد شده تا “بالاترین سطح استانداردها را در ارتقاء و حمایت از مقوله حقوق بشر رعایت و حفظ کند”.
اطلاعات اولیه:
روز 16 ژوئیه 2007، دادگاه انقلاب مریوان آقایان عدنان حسن پور و عبدالواحد [هیوا] بوتیمار را به جرم “جاسوسی”، ”اختلال در امنیت ملی”، “اشاعه شعارهای جدایی طلبانه”، “خیانت” و “همکاری با احزاب مخالف کرد” به اعدام محکوم کرد. این در حالی است که این دو در طول محاکمه خود از داشتن وکیل محروم بوده اند و از زمان بازداشت در ماه های دسامبر 2006 و ژانویه 2007، امکان ملاقات نیز برای آنان در زندان مریوان، که تا ژوئیه 2007 به طول انجامید، محیا نبوده است.
این دو روزنامه نگار در زندان اطلاعات سنندج زندانی بوده اند و برای اولین بار در تاریخ 9 اوت 2007 امکان ملاقات خانواده خود را یافتند. آنها در وضعیت روحی و جسمانی کاملا وخیم و نگران کننده ای قرار دشتند و به خانواده خود اطلاع دادند که به دلیل خودداری مقامات جمهوری اسلامی از امکان درمان مناسب محروم بوده اند.
در تاریخ 22 اکتبر 2007، دیوان عالی کشور محکومیت اعدام آقای حسن پور را که در 9 ژوئیه 2007 توسط دادگاه انقلاب مریوان صادر شده بود تأیید کرد. اتهامات وارده بر او “جاسوسی”، “اختلال در امنیت ملی”، “اشاعه شعارهای جدایی طلبانه”، ”خیانت” و “همکاری با احزاب مخالف کرد” عنوان شده بود. این درحالی است که دیوان عالی کشور حکم عبدالواحد بوتیمار صادره از دادگاه انقلاب را به دلیل نقص رسیدگی نقض کرده بود.
اقدامات فوری مورد درخواست:
از شما خواهشمندیم که هر چه سریعتر دولتمردان جمهوری اسلامی را از درخواست های زیر باخبر سازید:
1. تحت هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی آقای عدنان حسن پور و آقای عبدالواحد [هیوا] بوتیمار را تضمین کنند.
2. اطمینان دهند که آقایان حسن پور و بوتیمار هرچه سریعتر و بدون هیچ گونه قید و شرطی آزاد خواهند شد، زیرا حبس آنان صرفاً به دلیل فعالیت هایشان در زمینه حقوق بشر بوده و کاملاً خودسرانه است.
3. اطمینان دهند که دادگاه آقای حسن پور کاملاً عادلانه و بی طرف برگزار خواهد شد و امکان استفاده بلامانع از نماینده قانونی را خواهد داشت.
4. اطمینان دهند که آنها امکان برخورداری از معاینه و درمان پزشکی را خواهند داشت.
5. سریعا به هرگونه اقدام تهدیدآمیز و آزاردهنده در قبال تمامی مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند.
6. به مواد اعلامیه مدافعان حقوق بشر، تصویب شده توسط مجمع کل سازمان ملل در تاریخ 9 دسامبر 1998، احترام گذاشته و آن را رعایت کنند. به ویژه ماده اول آن که می گوید: “هر شخصی به صورت فردی یا گروهی این حق را دارد که در سطوح ملی و یا بین المللی اقدام به حمایت از حقوق بشر کند و آزادی های اصلی را تحقق بخشد” و همچنین ماده 6 قسمت دوم که می گوید: “هر شخصی این حق را دارد […] تا به شکلی آزادانه به افشا، اشاعه یا نشر نظریات دیگران و اطلاعات مربوط به حقوق بشر و آزادی های اصلی اقدام کند”. و به علاوه، ماده 12.2 که می گوید: “دولت باید کلیه تدابیر لازم را انجام دهد تا حمایت فردی و گروهی همه کس در برابر خشونت، تهدید، تعقیب، اقدامات تلافی جویانه، فشار، تبعیض های منفی شخصی و یا قانونی و هرگونه اقدام مستبدانه دیگری که به دنبال اقدامات مشروع و قانونی این اشخاص براساس این اعلامیه انجام شده، توسط مراجع ذیصلاح تضمین گردد”.
6. به طور کلی، تحت هر شرایطی اطمینان دهند که مفاد حقوق بشر و آزادی های اصلی در ایران مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر عهدنامه های بین المللی و منطقه ای که در زمینه حقوق بشر فعالیت می کنند و ایران نیز آنها را به رسمیت می شناسد رعایت خواهند شد.
منبع: فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، 4 سپتامبر
مترجم: علی جواهری