به یاد بهاره هدایت و سایر دانشجویان در بند
22 خردادماه ۱۳۸۵. میدان هفت تیر تهران. سالگرد تجمع اعتراضی بزرگ جنبش زنان در ۲۲ خردادماه ۱۳۸۴. تجمع به خشونت کشیده شده و صدها تن از مدافعین حقوق برابر زن و مرد بازداشت می شوند. در میان آنها نام بهاره هدایت به چشم می خورد. بار اولی که بهاره را شناختم و نامش را شنیدم پس از آن تجمع بود که به خشونت کشیده شد. اگر اشتباه نکنم بهاره هدایت برای نخستین بار در این تجمع بازداشت و پس از یک هفته از زندان اوین آزاد شد. بهاره در دادگاه به اتهام شرکت در تجمع غیرقانونی به قصد برهم زدن امنیت ملی به دو سال حبس تعلیقی به مدت پنج سال محکوم شد. اما این بار آخری نبود که بهاره را به بند کشیدند. او در تیر 86، تیر 87، و فروردین 87 و… ادامه دادنش راه به جایی نمی برد جز اینجا که 16 آذر 1389 است و روز دانشجویی که بهاره هدایت بر تارک جنبش آن می درخشد و امسال جای او خالی است. و جای مهدیه گلرو، شبنم مددزاده و دهها دانشجوی نامی و بی اسم و رسم دیگری که عطای کلاس درس را به لقایش بخشیدند.
بهاره که در عرصه فعالیت های دانشجویی در ایران نامی آشناست، برای اول بار پس از 11 سال ترکیب مردانه شورای مرکزی دفترتحکیم وحدت را به هم زد. او پس از 11 سال برهژمونی مردانه این شورا ترک انداخت و با تلاش و همت خود برای رسیدن به آرمانهای بی جایگزینش، حضور خود را بر هیئت مردانه این شورا تبدیل به تکلیفی واجب کرد و تاریخی دیگر را در جنبش دانشجویی ثبت کرد. بهاره که اکنون در اوین به سر می برد، به تحمل نه سال و نیم حبس محکوم شده. صدور این حکم سنگین برای یک فعال دانشجویی زن، بی‌سابقه‌ترین حکم در تاریخ فعالیت‌های دانشجویی است. او برای قدم بر داشتن در راه آرمانهای خود محکوم به تحمل این حبس شده. آرمانهایی که از ساده ترین حقوق اولیه هر انسانی بوده و شاید آزادی و دموکراسی در صدر آنها باشند. بهاره، که این روزها بیش از ۱۱ ماه است که در زندان به سر می‌برد تا کنون از حق استفاده از مرخصی محروم بوده و بیش از ۷ ماه است که ملاقات حضوری نیز نداشته است و همسرش در پیگیری‌های مکرر جهت ملاقات حضوری با او، با مخالفت مواجه شده است.
بهاره هدایت، اولین فعال دانشجویی زن است که در حال پرداختن این تاوان سنگین برای فعالیت‌هایش در عرصه دانشگاه است. امسال درحالی روز دانشجو را گرامی می داریم، که تعداد زیادی از فعالان دانشجویی در حال تحمل دوران محکومیت خود بوده و در زندان به سر می‌برند و چشمان کلاسهای درس در جستجوی آنهاست. بهاره هدایت، یکی از دانشجویانی است که آزادی خواهی به بهای زندگی و جوانی اش تمام شده است. بهاره، مهدیه، شبنم و بسیاری دیگر از زنان و مردان دانشجو، ۱۶ آذرماه امسال را در زندان سپری خواهند کرد. آنها چیزی نمی گویند جز اینکه از من هرچه که می خواهی می توانی ساخت جز طوطی مباد که آنها را فراموش کنیم.
پی نوشت:
1- برگرفته از شعری از غاده السمان؛ از زنان شاعر پیشرو در دنیای عرب
[](/persian/news/newsitem/article/-0eae73188e.html#_ftnref1)