از اینجا

خانه ی دوست هم اینجاست…

روزنامه ال پائیس نوشته است الان وقت حمایت از جعفر پناهی است. اما قبل از این یادداشت، شماری از سینماگران ایرانی مثل کیومرث پوراحمد، مهدی هاشمی، بهمن قبادی، محسن مخملباف، گلشیفته فراهانی و … صراحتاً خواستار آزادی بی قید و شرط کارگردان برجسته سینمای ایران شده اند.

عباس کیارستمی مشهور ترین کارگردان سینمای ایران که اعتبار جهانی اش آن قدر زیاد است که ژولیت بینوش را در تهران، گوشتکوب به دست، پای سفره آبگوشت می نشاند، از 22 خرداد تاکنون هیچ انتقادی از سران رژیم مطرح نکرده. لب از لب باز نکرده و دم فروبسته است.

 

کسی هم از کیارستمی توقع ندارد که مانند مخملباف، خاری در چشم خامنه ای باشد. مانند مجیدی یا ضیاءالدین دری، فیلم تبلیغاتی میرحسین و شیخ شجاع را بسازد. مانند قبادی، مصاحبه های افشاگرانه علیه رژیم و جنایت هایش انجام دهد. نه! چنین توقعی نیست. اما کسی هم انتظار ندارد که ایشان هنگام بازداشت غیر قانونی، ضد انسانی و توهین آمیز جعفر پناهی سکوت اختیار کند. جعفر پناهی همانی است که فیلمنامه بادکنک سفید کیارستمی را کارگردانی کرد و فیلمی جهانی از آن ساخت. همانی که آفساید و دایره و طلای سرخ را پدید آورد تا دنیا ببیند که یگانه کارگردان نو آور سینمای ایران، کیارستمی نیست. هستند بزرگانی مثل قبادی و پناهی که ضمن یادآوری آموخته هایشان از کیارستمی، راه خود را در وادی سینما پیدا کرده اند. 

امروز اما کیارستمی همچنان به سکوت بی فایده اش ادامه می دهد. غافل از این که بازداشت پناهی، نه فقط حبس او بلکه در حقیقت به زنجیر کشیده شدن فرهنگ و هنر در ایران است.

آقای کیارستمی، این یادداشت را خواهی خواند. یا دست کم حلقه هواداران و حواریون پرشمار، خبرش را به سمع شما خواهند رساند. فراموش نکنید که فردا روزی اگر آزادی چتر زیبای خود را در مملکت ما بگشاید، فقط ده نمکی ها و شریفی نیاها و شمقدری ها و فرج اله سلحشورها نیستند که به کلی از جانب ملت طرد خواهند شد. خیر! سکوت فعلی شما، زجرآورتر از سانسورهای شمقدری و تیغ و قیچی بدستان ارشاد است.

 

شما همیشه می گویید شان هنر بالاتر از این است که آغشته به مسائل سیاسی شود. قبول. اما شان شما چطور؟ بالاتر از این است که درباره آزادی جعفر پناهی اظهار نظر کنید؟ شما اگر اراده کنید، می توانید جمعی از برجسته ترین سینماگران دنیا را به اتحادیه اروپا ببرید تا خواستار اقدام جدی کشورهای اروپایی در قبال نقض آشکار حقوق بشر در ایران شوند. می توانید با همان نشریات پاریسی که قربان صدقه تان می روند، مصاحبه کنید و به سهم خودتان، خامنه ای و ایادی خونخوارش را از ادامه جنایت هایشان برحذر کنید. 

اگر شما بازداشت شده بودید، جعفر پناهی الان دنیای سینما را روی سر خامنه ای خراب کرده بود.

شما سال 1365 گفتید و چه زیبا گفتید و دنیا را به حیرت واداشتید. حالا ما از شما می پرسیم. به راستی خانه دوست کجاست؟

 

منبع: وبلاگ تارنمای سبز