اعضای شورای امنیت سازمان ملل برای افزایش فشار بر ایران در ابعاد اقتصادی و سیاسی در یکسال آینده نیز، نیاز به قطعنامه جدید نخواهند داشت و با همین قطعنامه خواهند توانست نیات خود را پیاده کنند. این قطعنامه با ایران به عنوان یک کشور دارنده سلاح اتمی برخورد کرده است و اگر در این مقطع قرار نداریم باید نسبت به این مسئله حساس باشیم. پیش از هر گونه واکنش نسبت به قطعنامه باید از جایگاه کشور و جایگاه حقوقی مفاد قطعنامه آگاه باشیم و با روشن شدن این موضوعات، راهکار ها و واکنشهای لازم به خودی خود آشکار خواهد شد.
این قطعنامه ایران را در جایگاه کره شمالی قرار می دهد و در حقیقت همه آنچه گفته می شود روسیه ظرف دو ماه گذشته برای خارج کردن آنها از قطعنامه تلاش کرده است، به طور نهانی به قطعنامه بازگشته است. قطعنامه راه تفسیر بندهای مربوط به ارسال مواد و تجهیزات به ایران را در خصوص دو منظوره بودن آنها برای همه کشور ها باز گذاشته است. معتقدم اعضای شورای امنیت سازمان ملل برای افزایش فشار بر ایران در ابعاد اقتصادی و سیاسی در یک سال آینده نیز نیاز به قطعنامه جدید نخواهند داشت و با همین قطعنامه خواهند توانست نیات خود را پیاده کنند.
طبق مفاد قطعنامه کشورها می توانند از قضاوت خود در ممنوعیت آیتمهای دو منظوره در صورتی که به فعالیتهای هسته ای ممنوعه ایران کمک کند، استفاده کنند، اما باید کاربرد و مکان آنها بازبینی شود و به اطلاع کمیته تحریم های شورای امنیت برسد. از این پس کمیته تحریم شورای امنیت بر اساس همین قطعنامه تصمیم خواهد گرفت که چه کالاهایی به ایران ارسال نشود.
این قطعنامه همچنین از کشورها می خواهد کمیته تحریمهای شورای امنیت را از عبور هر فرد یا نماینده گروه هایی که در فهرست ضمیمه قطعنامه ذکر شده، از مرزهای خود مطلع کنند و با این شرایط هر تصمیمی در خصوص اتباع و مسوولان ایرانی در سفرهای خارجی به بهانه نمایندگی از سوی نهاد های خاص محتمل است و چالش بر انگیز خواهد بود. دستگیری دو دیپلمات ایرانی در عراق نیز می تواند در همین راستا محتمل باشد.این قطعنامه اثرات غیر مستقیم اما شدید بر اقتصاد ایران دارد. اعضای دائم شورای امنیت در فریبکاری آشکار اعلام می کنند با توجه به موارد تحریم ذکر شده قصد ما فشار بر مردم ایران نیست و مقام های داخلی نیز متاسفانه بر این امر صحه می گذارند.
قطعنامه بسیار مداخله جویانه در حاکمیت ملی ایران تنظیم شده است و در حالی که تصویب کنندگان قطعنامه در حقیقت همه پلهای پشت سر را خراب کرده اند و همچنان از امکان مذاکره و آشتی سخن می گویند. باید در یکی دو ماه آینده یک تصمیم جدی بگیریم، اگر به واقع آنگونه که رئیس جمهور می گوید ایران کشوری هسته ای شده و ادبیات بکار گرفته شده متناسب با جایگاهمان است باید جایگاهمان را درست تعریف کنیم و از مواهب آن نیز بهره ببریم و در صورتی که منظورمان از هسته ای شدن صرفا آماده سازی 3000 دستگاه سانتریفیوژ است نباید اجازه دهیم این تنبیهات علیه ما اعمال شود.
قطعنامه در حقیقت ایران را از همکاری های تکنیکی و علمی آژانس جز در موارد پزشکی و کشاورزی محروم کرده است و بر این اساس اجازه بسیاری از پژوهشهای مدرن را در این رشته نخواهیم یافت، در واکنش به این اقدام می توانیم بازرسان را بیرون کنیم و بازرسی آژانس را کاهش دهیم اما باید ببینیم این اخراج تا چه اندازه بعد از بیش از 2000 نفر روز بازرسی، اطمینان از صلح آمیز بودن فعالیت های ایران و کشف فاصله چندین ساله ایران تا بمب هسته ای برای اعضای شورای امنیت فوریت دارد و برای آنان به واقع حساسیت برانگیز و درد آور خواهد بود. باید بعد از کاهش مجوز ورود به بازرسان، برای اقدامات بعدی و واکنش های احتمالی نیز برنامه داشته باشیم تا تصمیمان صرفا اقدامی ایذایی نباشد.
[نماینده سابق ایران در کمیته خلع سلاح شورای امنیت]
منبع: مهر، دی