این، یادداشت “آسان”ی نیست. افزون بر ۹ سال از همکاری نویسنده با “روز” می‌گذرد؛ و حالا شورای سردبیری “روز” برای “ویژه‌نامه‌ی پایانی”، مکتوبی خواسته است.
اینجا، و در این “پایان”، برعکس قریب به اتفاق دیگر موارد، “توقیف” و دستور دادستانی نیست که به یک فعالیت مطبوعاتی خاتمه می‌دهد.
برخلاف اغلب موارد پیشین که عمر و سابقه‌ی حضور مطبوعاتی‌ام در روزنامه‌های مشهور به “دوم‌خردادی” و “اصلاح‌طلب”، کمتر از یک‌سال عبور می‌کرد؛ اینجا (روزآنلاین)، پیوندی یک دهه‌ای شکل گرفت. این همراهی طولانی، بلندمدت‌ترین زمان همکاری نگارنده با یک رسانه بوده؛ فعالیت مطبوعاتی که حاصل‌اش، افزون بر ۳۰۰ یادداشت و تحلیل سیاسی شده است.
صرف‌نظر از وجه تلخ پایان کار موقت “روز” برای نگارنده به‌عنوان یکی از همکاران، به جرأت می‌توان گفت که روزآنلاین به‌مثابه‌ی روزنامه‌ای منحصربه‌فرد در تاریخ مطبوعات ایران، و به‌ویژه در دهه‌ی اخیر و عصر فراگیری رسانه‌های آنلاین و پایگاه‌های خبری ـ تحلیلی اینترنتی، چونان سایتی کمیاب، قابل ارزیابی است. برخی از دلایل این ادعا چنین‌اند:
ـ تنوع و تکثر و گونه‌گونی نویسندگان و روزنامه‌نگاران خبره و تحلیلگران توانمندی که در روزآنلاین به بیان عقیده و نظر و تحلیل خود پرداختند؛
ـ مشارکت توامان فعالان سیاسی و مطبوعاتی شناخته‌شده‌ی داخل و خارج از ایران در به‌روز شدن و انتشار آن؛
ـ رعایت پاره‌ای استانداردها و خطوط قرمز و ملاحظات حرفه‌ای و سیاسی که روزآنلاین را با وجود رویکرد انتقادی از وضع سیاسی مستقر، در پیوند با فضای اجتماعی ـ سیاسی غالب در ایران نگه می‌داشت؛
ـ و پیوستگی محسوس و قابل تجلیل به جهت کیفی در خروجی آن، که به شماره‌ی ۲۵۰۰ رسیده است.
بر این‌ها می‌توان نقش مهم و موثر روزآنلاین را در آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی پس از کودتای انتخاباتی ۱۳۸۸ و برآمدن جنبش سبز افزود. از این زاویه، روز در بخش مهمی از کارنامه‌ی خود، چونان رسانه‌ای مهم و موثر در طرح مطالبات جنبش اعتراضی و دموکراسی‌خواه ایفای نقش کرد و با انتشار اخبار و گزارش‌ها و مصاحبه‌ها و تحلیل‌های ارزشمند، با سبزها همدل و همگام شد.
توقف حتی موقت فعالیت روزنامه/پایگاه اینترنتی/رسانه‌ای چون روزآنلاین، با ویژگی‌های ذکرشده، و نیز با توجه به ترکیب ارزشمند مدیریت و شورای سردبیری آن، و همچنین با عنایت به شرایط خاص کشور و روزهای ویژه و سختی که برای ایرانیان در حال سپری است، البته رخدادی خوش‌آیند و قابل پذیرش نیست.
اینچنین، نویسنده نه فقط به‌عنوان یکی از همراهان قدیمی و دیرآشنای روزآنلاین، که از منظر یکی از خوانندگان قدیمی آن، صمیمانه امیدوار است این امکان و بستر مطبوعاتی منحصربه‌فرد، هرچه زودتر احیا شود و با توان و کیفیتی فزون‌تر از پیش، فعالیت گسترده و رنگارنگ و گونه‌گون خود را از سر گیرد. دریغ است که این “روز” به پایان رسد.
هرچند با اطمینان می‌توان گفت که مبتنی بر کارنامه‌ی بجامانده، این “روز” بی‌پایان است؛ و با وجود تمام موانع و دشواری‌ها، ان‌شاالله، روزآنلاین به پایان نمی‌رسد.