حمید احدی
فاش شدن زوایای تازه ای از حضور محمود احمدی نژاد از دانشگاه امیرکبیر، اصلاح طلبان را واداشته تا واکنش اولیه خود را در تقبیح بی احترامی دانشجویان به رییس جمهور منتخب پس بگیرند و خواستار تحقیقاتی برای ریشه یابی ماجرائی شوند که اگر نه توطئه ای برای سرکوب دانشجویان، فرصت برنامه ریزی شده ای برای تبلیغات دولتی بوده است.
مطبوعات و محافل سیاسی از میان اتفاق های سئوال برانگیز آن روز، انفجار چند ترقه، حضور عده زیادی از افراد امنیتی، اقدام های انجام شده پیش از سخنرانی احمدی نژاد برای تحریک دانشجویان و نادیده گرفتن توصیه های قبلی وزارت اطلاعات را موضوع گمانه زنی های خود قرار داده اند.
به نوشته همبستگی، یک عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیرگفته: دانشجویان حتی اجازه بردن موبایل به سالن نداشتند، چگونه ممکن بود بتوانند با ترقه یا نارنجک دستی وارد سالن شوند. علیرضا قره‌گوزلو، در گفت‌وگو با ایلنا، با اشاره به پرتاب ترقه یا نارنجک دستی در جریان سخنرانی رییس دولت، گفت: مشخص نیست این اقدام با چه هدفی صورت گرفته است اما خود من در آنجا بودم و اطمینان دارم این کار از دانشجویان سر نزده است. زیرا کنترل روی دانشجویان به حدی بود که امکان بردن چنین وسایلی به داخل سالن وجود نداشت.
دیگر حاضران در جلسه هم گفته اند اگر احتمالا یکی از دانشجویان معترض دست به چنین کاری زده بود به اطمینان می توان گفت با پخش فیلم و عکس وی تا به حال اقدامات خیلی جدی صورت می گرفت که اینک چنین اتفاقی نیفتاده است. باید پرسید چرا چنین صحنه ای حذف شده.
آینده نو، فاش کرده که قبل از آنکه رییس‌جمهور به دانشگاه امیرکبیر برود، یکی از دستگاه‌ها [وزارت اطلاعات] به مسوولان نهاد ریاست‌جمهوری توصیه کرده بود که رییس‌جمهور از حضور در این دانشگاه خودداری کنند و اگر اصرار به حضور در دانشگاه در چنین روزهائی دارد در دانشگاهی مانند علم و صنعت که همه دوستان وی در آن جا حضور دارند به ایراد سخنرانی بپردازند. از ابتدا گفته شد که دانشگاه امیرکبیر، نزاع‌های بسیاری را به صورت سنتی در درون خود دارد و رییس‌جمهور بایستی در محیطی آرام به صحبت با دانشجویان بپردازد ولیکن این مهم مورد توجه قرار نگرفته است.
به نوشته آینده نو پلمب دفتر انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر در شب قبل از مراسم سخنرانی رییس‌جمهور نیز باعث تحریک 650 عضو این انجمن شد که باز اقدامی، شایسته تامل بسیار است. علاوه بر این در دو خوابگاه دانشجویان امیرکبیر شب قبل تحریک هائی صورت گرفته و یک دانشجو هم دستگیر شده بود.
زاویه دیگری که مردم سالاری مطرح کرده حضور مهرداد بذرپاش نامزد ائتلاف حامیان دولت در انتخابات شوراهاست که معلوم نیست چرا همراه رییس جمهور به دانشگاه رفته بود در حالی که نه ربطی به این دانشگاه دارد و نه بر اساس ادعای خود سمت مشاورت دارد. او برای شرکت در انتخابات شوراها از این سمت استعفا داده است. به نوشته مردم سالاری یک فعال سیاسی پرسیده اگر آقای بذرپاش از سمت مشاورت رییس‌جمهور استعفا داده است پس به چه مناسبتی در محل سخنرانی رییس‌جمهور در دانشگاه امیرکبیر حاضر شده و همچنان مشغول انجام برخی هماهنگی‌ها بود؟
دبیر سیاسی یکی از روزنامه های توقیف شده به روز گفت اگر تمام شواهدی را که نشان می دهد نقشه ای در کار بود و خنثی گردید نادیده گرفته شود از یک تاسف نمی توان گذشت و آن هم هدیه گران بهاست که از سوی شرکت کنندگان در آن جلسه به کسی داده شد که کوچکترین اعتقادی به آزادی بیان ندارد.
به گفته این روزنامه نگار با سابقه، جای خاتمی را که همه می دانستند به طور واقعی مدافع حقوق بشرست به کسی دادن که وزیران ارشاد و علوم کابینه وی بیش ترین محدودیت ها را برای دانشجویان ایجاد کرده اند جای افسوس دارد. باید می آمد و با هواداران پادگانی خود سخنرانی می کرد و صدا و سیما و روزنامه های معلوم هم آن را منعکس می کردند. نه این که چند صدای اعتراض هم به گوش ها برسد و به او امکان دهد که درباره علاقه خود به آزادی تبلیغات کند.
همزمان با گفته های این روزنامه نگار که با گلایه می گفت که نظرش را روزنامه های تهران منعکس نکرده اند در وب لاگ محمود احمدی نژاد نوشته شد: “در نشست دانشگاه امیرکبیر، وقتی جمعی کوچک در میان اکثریتی مطلق در حضور رییس جمهور، با آزادی کامل، به رییس جمهور منتخب مردم توهین کردند و نمی ترسیدند، احساس مسرت بخشی به من دست داد.”
واکنش اصلاح طلبان
چند ساعت بعد از حادثه دانشگاه امیرکبیر، و در حالی که صدا و سیما به طور عادی خبری از اصلاح طلبان منتشر نمی کند در چند بخش خبری اعلام کرد که محسن میردامادی اقدام دانشجویان را تقبیح کرده و خواستار احترام گذاشتن به رییس جمهور منتخب شده است. نظری که علی شکوری راد معاون جبهه مشارکت هم آن را تائید کرد. این واکنش در پایان روز با واکنش اصلاح طلبان دیگر و از جمله اعضای ائتلاف نامزدهای شورای شهر تهران روبرو شد. اول از همه محمد علی نجفی مردی که طولانی ترین سابقه را در هیات دولت دارد و به نرمی مشهورست گفت که با جنین ابراز نظری مخالف است و آن را نظر میردامادی و یا جبهه مشارکت میداند و خود اعتقاد دارد که باید علت اعتراض دانشجویان را جست و جو کرد.
فردای آن روز قائم‌مقام حزب مشارکت از اظهارات دبیرکل حزب مشارکت در تقبیح رفتار عوامل اغتشاش دانشگاه امیرکبیر عذرخواهی کرد. محمدعلی ابطحی با درج مطلبی در سایت خود با اعلام این خبر ضمن عجولانه خواندن اظهارات میردامادی و شکوری‌راد در تقبیح رفتار عوامل اغتشاش روز دوشنبه و توهین‌کنندگان به رییس‌جمهور نوشت: رمضانزاده به عنوان قائم‌مقام حزب مشارکت به خاطر اظهارات میردامادی و شکوری از دانشجویان عذرخواهی کرد.
وی افزود: من هم با میردامادی صحبت کردم که چرا با این عجله اظهارنظر کرده است. گفتنی است میردامادی و شکوری اعلام کردند: ما حرکت برخی افراد در حرمت‌شکنی به رییس‌جمهور در دانشگاه امیرکبیر را محکوم می‌کنیم.
همان روز محمد رضا خاتمی دبیرکل اول جبهه مشارکت با اشاره به حوادث دانشگاه امیرکبیر، اعتراضهای دانشجویان را نشانگر ظلمی خواند که بر جامعه دانشگاهی روا میدارند و گفت: مگر دانشجویان ما چه میخواهند؟ زمانی حرکتهای دانشجویی را متهم میکنند که بخواهند اساس نظام را تغییر دهند اما مگر این بار دانشجویان چه میخواستند؟ آیا جز این بود که میپرسیدند چرا از بیرون اتوبوس اتوبوس دانشجو میآورند و به دانشجویان پلیتکنیک اجازه ورود نمیدهند؟ مگر غیر از این میگفتند که چرا دانشجویان را از تحصیل محروم میکنید و دوست ما و استاد ما به چه جرمی در زندان هستند؟ چرا رییس دانشگاه نشریات را میبندد؟ و چرا تصفیه دانشجویان رواج یافته است؟
دکتر ابراهیم یزدی دبیرکل نهضت آزادی هم به نوشته روزنامه های تهران گفته است حق آن بود احمدینژاد که به هر دلیلی امروز رییس‌جمهور ایران شده است، خود را مدافع همه ایرانیان بداند؛ چه موافقانش و چه مخالفانش.
یزدی تصریح کرد: کسانی که به دانشجویان ایراد میگیرند، باید به مسوولان به خاطر رفتارشان با دانشجویان ایراد بگیرند. بهتر بود رییس‌جمهور بگوید که به دانشگاه آمده است تا مستقیم انتقادات و شکایات دانشجویان را بشنود، نه آنکه افرادی را به دانشگاه بیاورند تا اجازه ندهند صدای اعتراض دانشجویان به رییس‌جمهور برسد.
وی گفت: کسی که خود را استاد دانشگاه میداند و امروز رییس‌جمهور شده است، اولی است که با خونسردی و متانت صدای دانشجویان را بشنود و به اعتراضشان توجه کند نه اینکه کسانی به دانشگاه بیایند و با دانشجویان درگیر و این پیام را برسانند که با برخورد به صدای دانشجویان جواب داده میشود.