علی انصاری
محمود احمدی نژاد مدعی پیروزی ای شد که باور آن برای بسیاری مشکل بود: کسب 64 درصد آرا از حضور چشمگیر 84 درصدی مردم در انتخابات ریاست جمهوری ایران. حتی تفکیک استانی آرا که توسط دانشگاه سنت آندرو و چتم هاوس از وزارت کشور ایران بدست آمده، نشان از شگفت انگیز بودن ارقام دارد.
این شگفتی ها شامل برگشتن 100 درصدی نظر عده زیادی از طرفداران و رأی دهندگان سابق اصلاح طلب می شود که به طور ناگهانی از نظر خود برگشته و محافظه کار شده اند. ممکن است حضور افراد در انتخابات چشمگیر باشد، اما ثبت آرای بیش از 100 درصدی در استان های محافظه کاری نظیر یزد و مازندران، جلب توجه می کند. چهار استان دیگر نیز با حضور 90 درصدی رأی دهندگان معرفی شده اند. درکشوری که از دیرباز، اوراق هویت درگذشتگان برای اضافه کردن بر آرای مأخوذه استفاده می شود، این واقعیت ها می تواند مایه نگرانی اصلاح طلبان باشد.
احمدی نژاد ادعا می کند 13 میلیون رأی بیش از مجموع تمامی نامزدهای محافظه کار در سال 2005 کسب کرده است. اگر این درست باشد، بزرگترین افزایش در آرای کسب شده از زمان تأسیس انقلاب اسلامی به حساب می آید؛ رقمی بالاتر از آرای کسب شده توسط محمد خاتمی، برنده اصلاح طلب انتخابات سال 1997. این رویداد عجیب به نظر می رسد. اغلب نهادهای اصلاح طلب، انتخابات سال 2005 را که به پیروزی احمدی نژاد انجامید، تحریم کرده بودند. بنابراین، بازگشت این آرا می بایست به نفع رقیب اصلاح طلب، یعنی آقای میر حسین موسوی، تمام می شد. اما ظاهراً این اتفاق نیفتاده است.
از طرف دیگر، اردوگاه محافظه کاران، همایش مخفیانه ای را برای سوق دادن آرای خود به سوی احمدی نژاد در انتخابات سال 2005 تشکیل داده بودند. هرچند آنها این بار فرصت چهار ساله ای را برای تدارک بهتر و بهبود منابع خود دراختیار داشتند، اما افزایش 113 درصدی آرا، بسیار حیرت آور است.
اما این 13 میلیون رأی از کجا آمده است؟ بررسی تحلیلی ما، آرای هر استان را بر اساس رأی دهندگانی که در انتخابات 2009، به نامزدهای اصلاح طلب، اصولگرا ومحافظه کار رأی داده بودند و نیز کسانی که رأی نداده بودند، تفکیک کرد. این نظریه که موفقیت احمدی نژاد از سازماندهی رأی دهندگان محافظه کاری بدست آمده که قبلاً پای صندوق ها نیامده بودند، با اطلاعات موجود سازگار نیست. متوجه شدیم هیچ نسبت حقیقی میان افزایش مشارکت در استان ها و اوج گرفتن احمدی نژاد وجود ندارد.
برای آنکه این اعداد در 10 استان از استان های 30 گانه کشور افزایش پیدا کنند، احمدی نژاد می بایست موفق به کسب آرای رأی دهندگان مقابل شده باشد: کسانی که در سال 2005 مشارکت نکرده بودند، کسانی که در آن سال به هاشمی رأی داده بودند و نیز 44 درصد کسانی که در آن سال به نامزد اصلاح طلبان رأی داده بودند. باور این مسأله برای تمام کسانی که با چندسوگرائی سیاسی ایران ظرف دهه اخیر آشنا هستند، مشکل است.
به نظر می رسد احمدی نژاد بسیاری از پیروزی های بزرگ خود را در نواحی غیر شهری و اغلب در میان اقلیت های قومی و استان هائی بدست آورده است که قبلاً از نامزد اصلاح طلب، مهدی کروبی، حمایت کرده بودند. استان های غیر مرکزی و صاحب اقلیت های قومی (برخلاف ایده پرطرفداری که در غرب رایج است)، به طور سنتی برعلیه محافظه کاران رأی داده اند. قابل توجه ترین مورد به استان زادگاه آقای کروبی- لرستان- مربوط می شود که در آن، 55 درصد آرای بدست آمده وی در سال 2005 به رقم 6⁄4 درصد در انتخابات اخیر تقلیل یافته و همراه 296 درصد انحراف آرا به سوی محافظه کاران بوده است. در استانی با سابقه طولانی حمایت از لرهائی نظیر کروبی، چنین نتیجه ای بسیار تعجب برانگیز است. ایلام، خوزستان و استان مهم فارس، همگی شاهد شمارش آرای فراوانی برای احمدی نژاد بودند.
تفکیک آرا ممکن نیست چون به هرحال این آرا از طرف وزارت کشور تحت اختیار مدیر سابق همایش های انتخاباتی احمدی نژاد منتشر شده است. این رویداد نشان می دهد حتی نسخه رسمی رویدادهای کشور، باور برخی ادعاها را بسیار مشکل می سازد.
منبع: گاردین- 22 ژوئن
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/jun/22/iran-election-voters-numbers
