سخنرانی حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، تبدیل به سوژه‌ی جدیدی برای انتقادهای اصولگرایان شده است: آن‌ها از روحانی بابت عدم استفاده از مفاهیم “انقلابی” در نطق خود انتقاد کرده و آن متن را در شان رئیس جمهوری‌اسلامی نمی‌دانند.
حسین شریعتمداری، نماینده آیت‌الله خامنه‌ای در موسسه کیهان در سرمقاله این روزنامه نوشت که نطق روحانی “با آنچه از رئیس‌جمهور ایران اسلامی انتظار می‌رفت و می‌رود فاصله زیادی داشت”. به گفته شریعتمداری “جای این پرسش هست که کجای نطق ایشان از اسلام و انقلاب و نظام‌مقدس جمهوری اسلامی ایران، نشانه‌ای داشت”؟
شریعتمداری با اشاره به سخنان پیشین روحانی که توافق ژنو را “تسلیم قدرت‌های بزرگ مقابل ملت” ایران توصیف کرده بود، از رئیس دولت یازدهم پرسید: “اگر این‌گونه بوده و هست، چرا رژیم دم‌دستی و دست‌نشانده‌ای مانند رژیم آل‌سعود تسلیم نشده و رجز متکبرانه می‌خواند؟ و اگر مانند گذشته از موضع قدرت با آمریکا و متحدانش روبرو می‌شدیم، آیا رژیم نوکرصفت و میهمان‌کشی مانند آل‌سعود جرأت عرض‌اندام داشت”؟
حسن روحانی، رئیس‌جمهوری اسلامی در سخنرانی خود در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد خبر از آغاز فصل جدید روابط ایران با دنیا پس از توافق هسته‌ای داد، از دخالت غرب و آمریکا در منطقه انتقاد کرد و خواستار پاسخ‌گویی عربستان سعودی درباره حادثه منا شد.
رجانیوز، وب‌سایت نزدیک به جبهه پایداری، درباره سخنان روحانی چنین نوشت: “در شرایطی که انتظار می‌رفت رئیس جمهور در سخنرانی خود برای سران کشورهای دنیا، از پیام انقلاب اسلامی و دین مبین اسلام برای اداره بهتر کشورها و جهان سخن گفته و از مستضعفان در مقابل مستکبران عالم سخن بگوید، حجتالاسلام روحانی که تحصیل کرده حوزه علمیه است، در سخنرانی خود حتی از اسلام نام هم نبرده است”.
به نوشته رجانیوز “نقطه قابل توجه آنجاست که در سخنرانی روحانی حتی یک مورد هم به موضوع انقلاب اسلامی پرداخته نشده و حتی لفظ انقلاب اسلامی نیز در جایی از سخنان رئیس جمهور پیدا نمی شود و ایشان تنها به یک قسمت از تاریخ کشور اشاره می کنند که مصادف با روی کار آمدن دولت یازدهم است”.
روحانی در سومین سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تقریبا همان سخنانی را بیان کرد که پیش از این انتظار می‌رفت. او رسیدن به توافق هسته‌ای را شامل نقش‌آفرینی “همه مذاکره‌کنندگان، سران و رهبران دولت‌های آمریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه، آلمان، چین و جمهوری اسلامی ایران” دانسته و گفته بود که طرفین تلاش کردند “با حفظ اصول خود، فضایی تازه” ایجاد کنند و در نهایت “آن‌جا که لازم بود جلو رفتیم و آن‌جا که لازم بود شهامت انعطاف را داشتیم”.
با این حال حامیان روحانی عقیده‌ای دیگر دارند. آن‌ها سخنرانی روحانی را در به پیش راندن راهبرد جمهوری‌اسلامی موثر می‌دانند. حسین سبحانی‌نیا، نماینده مجلس، در این زمینه گفت: “صحبت‌های آقای روحانی درمورد مسائل بین‌المللی سیاست‌های جمهوری اسلامی برای همکاری با دنیا، مسأله عربستان، تروریسم و مسائلی که در منطقه می‌گذرد نکاتی بود که طبعا از رئیس جمهور کشورمان انتظار می‌رفت به آن‌ها بپردازد”.
حامیان روحانی از جمله تاکید کرده‌اند که در زمان سخن‌رانی‌های روحانی، صندلی‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد خالی نمی‌شود. اشاره آن‌ها به سخن‌رانی‌های محمود احمدینژاد در مجمع عمومی سازمان ملل متحد است. با توجه به مواضع احمدینژاد، بسیاری از رهبران و نمایندگان کشورها در سازمان ملل متحد، هنگام سخنرانی احمدینژاد اقدام به ترک جلسه می‌کردند.
به نظر می‌رسد دردسرهای سفر نیویورک برای دولت روحانی هم‌چنان ادامه دارد: عدم بازگشت به ایران در پی حادثه منا، دست دادن و ملاقات کوتاه ظریف و اوباما و اکنون انتقاد از متن سخنان روحانی. هنوز روشن نیست آیا مقام‌های بلندپایه‌تر جمهوری‌اسلامی نیز در این انتقادها علیه دولت روحانی متحد می‌شوند؟
