استفن رادمیکر و بلز میستزال
در آغاز سال 2009، زمانی که کامپیوتر هایی که کنترل سانتریفوژ های ایران را مورد حمله ویروس استاکس نت قرار گرفتند منابع اطلاعاتی این حمله را عقب افتادن برنامه های اتمی ایران تفسیر کردند. این اتفاق بیش از آنکه به برنامه های اتمی ایران ضربه بزند، باعث تخریب اتحاد بین کشور های غربی شد. آمریکا و سایر کشور ها در مقابل ایران به یک اتحاد رسیده بودند.
مجموعه حملات به دانشمندان اتمی ایران و گزارش هایی مبنی بر کمبود مواد اولیه مورد نیاز سانتریفوژ ها، ویروس استاکس نت هم به این داستان که زمان بیشتری داریم تا جلوی برنامه های اتمی ایران بگیریم، اضافه شد.
در مورد این داستان تنها یک مشکل وجود دارد: بدنه داستان از واقعیت جداست.
در این هفته، آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار است گزارشی در مورد جزئیات تازه تلاش های ایران برای طراحی یک سلاح اتمی ارائه کند. این موضوع نگران کننده است اما مسئله مهم این است که ایران تا چه حد برای تولید اورانیوم غنی سازی شده، پیشرفت کرده است. مقدار اورانیوم غنی سازی شده، هرگز تا به این اندازه نبوده است و ایران را به ساخت سلاح اتمی نزدیک کرده است. این موضوع نشان می دهد که نه تنها برنامه غنی سازی اورانیوم ایران کند نشده است بلکه به سرعت ادامه دارد.
آخرین گزارش آژانس که در ماه سپتامبر منتشر شد، نشان داد که 6 هزار سانتریفوژ در نطنز مشغول به کار هستند که تعداد آن از همیشه بیشتر است و سریع تر از همیشه به غنی سازی اورانیوم مشغول هستند. اطلاعات آژانس نشان می دهد که در نیمه اول سال 2011، ایران قادر بوده است ماهانه 105 کیلوگرم اورانیوم با غلظت کم تولید کند. این رقم در ماه اوت سقوط کرد و به 56 کیلوگرم در ماه رسید که بیست درصد بالا تر از سال 2010 بود که مقدار آن 86 کیلوگرم در ماه بوده است. خط سیر این روند کاملا مشخص است.
ایران بیش از 3 هزار کیلوگرم اورنیوم کم غلظت تولید کرده و هر روز مقدار بیشتری تولید می کند. مسلما ایران باید برای رسیدن به مقدار مناسب برای تولید بمب اتمی، اورانیوم بیشتری را غنی سازی کند. سریع ترین راه برای دستیابی به مواد اولیه، داشتن 1850 کیلوگرم اورانیوم با غلظت کم است تا کم کم به 20 کیلو اورانیوم غنی سازی شده 90 درصد که مناسب ساخت بمب است، برسند. ذخیره ایران در حال حاضر 2⁄11 برابر آن مقدار است.
سال گذشته ایران به منظور تولید سوخت رآکتوری که ایزوتوپ تولید می کرد، روند تبدیل کردن اورانیوم 3.5 درصد به 20 درصد را آغاز کرد. آن رآکتور سالانه 7 کیلوگرم اورنیوم غنی سازی شده مصرف می کند ودر گزارش آژانس آمده است که ایران نزدیک به 50 کیلو اورانیوم ذخیره کرده است. بعبارت دیگر، در یک سال و نیم گذشته، ایران تولید اورانیوم برای سوخت هفت سال رآکتور کافی بوده است. با این وجود ایران در ماه ژوئن اعلام کرد که قصد دارد این تولید را سه برابر کند و آن را به تاسیساتی در نزدیکی قم که تا پیش از آن سری بود،منتقل کند.
یک گروه تحقیقاتی، در یک سری گزارش روند توسعه برنامه های اتمی ایران را مورد تحقیق قرار داده اند. طبق محاسبات، ایران اگر بخواهد می تواند در 62 روز اورانیوم غنی سازی شده مورد نیاز برای تولید بمب اتمی را با استفاده از ذخیره ای که دارد، تولید کند. بازرسان بین المللی هم هر دو ماه یک بار از تاسیسات اتمی ایران بازدید می کنند. معنایش این است که ایران می تواند قبل از اینکه جوامع بین المللی متوجه بشوند، اورانیوم غنی سازی شده برای بمب اتمی را تولید کند.
این زمانبندی با توجه به روند اخیر ایران، کاهش پیدا کند. زیرا بدست آوردن اورانیوم 20 در صد از اورانیوم 3.5 درصد چهار پنجم نیرو برای رسیدن به اورانیوم نود درصد طلب می کند، درصورتی که تهران به تولید اورانیوم 20 درصد ادامه بدهد، بشدت زمان تولید بمب اتم را کاهش می دهد. به محض اینکه ایران به 150 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد برسد- که این اتفاق در اوایل سال 2013 خواهد افتاد- برای ساختن بمب اتم فقط به 12 روز زمان احتیاح دارد.
اما هیچ یک از این موارد منکر این موضوع نیست که استاکس نت، باعث کند شدن روند برنامه اتمی ایران شده است. بعنوان مثال این ویروس، باعث متوقف شدن هزار سانتریفوژ در ایران شده است. طبق اطلاعات آژانس در ماه مه 2009، درست قبل از اینکه تاثیرات استاکس نت مشخص شود، تاسیسات نطنز با 4920 سانتریفوژ کار می کرد. در ماه ژانویه 2010 تنها 3772 سانتریفوژ در آنجا کار می کرد. ناگفته نماند که تحریم ها هم ایران را از خرید مواد اولیه برای سانتریفوژ های جدید، بازداشته است.
اما اگر گزارش آژانس مشخص کند که تولید اورانیوم ایران افزارش پیدا کرده است، نگرانی ها بیشتر می شود. تا کنون هیچ سندی مبنی بر اینکه تهدید اتمی ایران کاهش پیداکرده است، بدست نیامده. برعکس، این رقم دائم افزایش پیدا می کند.
واشنگتن پست، 8 نوامبر
