در ماه ژانویه، جسد دادستان نیسمان در حمام منزلش یافت شد. این اتفاق زمانی روی داد که وی خود را برای محکوم کردن کریستینا کیرشنر، رییس جمهور آرژانتین، آماده می‌کرد. او معتقد بود که کیرشنر در پرونده ایران که به سوءقصد مرگبار علیه مرکز همیاری یهودیان [آمیا] در سال ۱۹۹۴ مربوط می شد، لاپوشانی کرده. وزارت دادگستری آرژانتین این اتهام را به شکل قاطع رد کرده است.
روزنامه لا ناسیون می نویسد: “اتهامات وارده ازسوی آلبرتو نیسمان علیه رییس جمهور از دیروز به شکلی قاطع مدفون گردید.” دادستان نیسمان براین باور بود که یادداشتی که در سال ۲۰۱۳ میان آرژانتین و ایران به امضاء رسیده [به هدف ایجاد کمیسیونی متشکل از حقوقدانان مستقل برای تحقیق درخصوص سوءقصد آمیا]، درحقیقت برای ازبین بردن مدارک و شواهدی بوده که علیه پنج تن از مقامات ایرانی وارد بوده است. آنها از متهمان اصلی این سوءقصد بوده اند. همچنین قرار بر این شده که احکام جلب صادر شده ازسوی پلیس بین الملل در ازای قراردادهای بازرگانی پرسود ملغی شوند. اساس ادعاهای دادستان نیسمان شنودهای تلفنی‌ای بوده که وی به دست آورده بود.
به نوشته این روزنامه، دادستان خاویر دلوکا، از شخصیت های نزدیک به دولت که پرونده نیسمان را به دست آورده، درنهایت در تاریخ ۲۰ آوریل این اتهام را رد کرد. دلوکا در میان استدلالات خود گفت که انجام توافق بین المللی با یک کشور، همانند آنچه میان ایران و آرژانتین گذشته، هیچ گاه به مثابه یک جرم شناخته نمی شود، زیرا مجلس آرژانتین نهادی مستقل است. او افزود که اگر در این توافق عدم مجازات مسؤولان تحت تعقیب لحاظ شده، این مسأله به هرحال به انجام می‌رسید، زیرا کسانی که آن را به امضاء کرده بودند، به آسانی توان انجام این کار را داشتند.
به نوشته روزنامه لا ناسیون، این خبر منجر به آرامش خاطر رییس جمهور کریستینا کیرشنر شد، زیرا در صورت وارد بودن اتهام ممکن بود مجبور شود سال ها به دادگاه رفت و آمد کند؛ درواقع جنایات تروریستی به مانند جنایات علیه بشریت مشمول مرور زمان نمی شود.
این روزنامه همچنین می نویسد: “به هرحال اتهام نیسمان باید به یک طریقی دفن می‌شد. دلوکا همان کاری را انجام داد که رییس اش [دادستان کل] و مافوق رییس اش [رییس جمهور آرژانتین] از او خواسته بودند.”
منبع: کوریه انترناسیونال، ۲۱ آوریل
