حامیان مادران عزا در صف زندان

ژیلا کرم زاده مکوندی، از حامیان مادران عزادار در مصاحبه با “روز” از احضار سه تن از حامیان مادران برای اجرای حکم به دادسرای اوین خبر داد و گفت که احضاریه او و دو حامی دیگر مادران را برای ضامن های آنها فرستاده اند.

خانم کرم زاده مکوندی به همراه لیلا سیف الهی و نادر احسنی، سه حامی مادران عزادار هستند که با قرار کفالت و وثیقه آزاد شده اند و اکنون با قطعی شدن حکم محکومیت شان به دادسرای اوین احضار شده اند.

لیلا سیف الهی، پزشک و ژیلا کرم زاده مکوندی، هنرمند و شاعر است و 19 بهمن 88 در منازل خود بازداشت شدند، آنها پس از 34 روز با کفالت 50 میلیون تومانی آزاد شدند و شعبه 28 دادگاه انقلاب هر یک را به 4 سال حبس تعزیری محکوم کرد؛ حکمی که اکنون در دادگاه تجدید نظر به دو سال حبس تعزیری و دو سال حبس تعلیقی که تا 5 سال قابل اجراست تبدیل شده است.

 نادر احسنی دیگر حامی مادران عزادار نیز 19 بهمن 88 بازداشت شد. او همان زمان به یک سال حبس محکوم شد و دوران محکومیت خود را سپری کرد. او اکنون مجددا به دو سال حبس محکوم شده است.

مادران عزادار که به مادران پارک لاله تغییر نام داده اند، مادران جانباختگان سی و یک سال گذشته هستند که اعلام کرده اند از خون فرزندان شان نخواهند گذشت و خواهان محاکمه آمران و عاملان اعدام های فردی و دسته جمعی، کشتارهای قومی و دینی، زندان، شکنجه، تجاوز، ترور، شبیخون به منازل، به خاک و خون کشیدن خوابگاه ها و… از دهه شصت تا کنون هستند.

مادران پارک لاله همچنین خواهان آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی هستند و اعدام را یک قتل سازمان یافته می دانند و مخالف هرگونه قتلی با هر شکل و هر نامی از جمله سنگسار و قصاص می باشند و خواهان لغو قانون مجازات اعدام هستند.

 

جرم؛ همدردی با مادران عزادار

ژیلا کرم زاده مکوندی، از حامیان مادران عزادار درباره احضار خود و دو حامی دیگر مادران عزادار به “روز” میگوید: روز دوشنبه برای ضامن های ما ابلاغیه فرستاده اند که ظرف 20 روز باید ما را به دادسرای اوین معرفی کنند. این در حالیست که حکم صادره اصلا به ما ابلاغ نشده بود و نمیدانستیم اصلا حکم چیست. وکیلم دیروز برای پی گیری رفت و تازه حکم را به او ابلاغ کردند اما کپی حکم را ندادند و او از روی حکم رونوشت برداشته. در اصل 4 سال حبس تعزیری ما شده دو سال تعزیری و دوسال تعلیقی که در 5 سال قابل اجرا است.

او می افزاید: گفته اند که چون خانم هستیم و این اولین پرونده سیاسی ماست در حکم ما تخفیف داده اند اما در اصل من تخفیفی نمی بینم؛ دو سال شده تعلیقی که باز ظرف 5 سال ما هیچ فعالیتی نخواهیم توانست داشته باشیم.

خانم کرم زاده مکوندی درباره اتهاماتی که مبنای صدور چنین حکمی برای او و دیگر حامیان مادران عزادار شده می گوید: یکی از اتهامات، تشکیل “مادران عزادار” است؛ می گفتند شما این گروه را تشکیل دادید. گفتیم که چنین چیزی صحت ندارد چون مادران عزادار اصلا گروه یا تشکیلاتی نیستند که رهبر یا لیدری داشته باشند، یک عده مادران داغداری هستند که به صورت خودجوش به پارک لاله آمدند.

او می افزاید: اتهام دیگر تبانی و تجمع علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام است. غیر از این در سالروز تولد اشکان سهرابی در بهشت زهرا و بر مزار اشکان، من قطعه شعری در همدردی با مادر اشکان سروده بودم و خواندم که این را نیز یکی از اتهامات من عنوان کرده اند؛ حتی قاضی مقیسه در دادگاه به من گفت آن موقع که شعر را خواندی و برایت کف زدند فکر کردی اینجا هم برایت کف می زنند؟

او به صدور احکام جدید و احضار برخی دیگر از حامیان مادران عزادار اشاره می کند و میگوید: تنها جرم ما همدردی با مادرانی است که عزیزی از دست داده اند و داغدارند؛ اینکه صدای مادران را به همه رساندیم و انعکاس دادیم وگرنه کار دیگری نکرده ایم. تنها جرم ما سر زدن به خانواده ها و همدردی با آنهاست؛ گویا این مسائل در مملکت ما جرم است.

خانم مکوندی پیش از این و پس از آزادی از زندان و صدور حکم دادگاه بدوی اش به “روز” گفته بود: من وقتی به حکم ام نگاه میکنم و بخشی از آن را میخوانم و می بینم که جمع شدن مادران، برافروختن شمع و راهپیمایی سکوت در پارک را به عنوان جرم نوشته اند نمیدانم باید به جهالت آقای مقیسه بخندم یا گریه کنم. از نظر او افروختن و روشن کردن شمع جرم است. در دادگاه به من گفت چرا به ارتباط با مادران عزادار ادامه دادی؟ گفتم مادران خواسته هایی دارند ازجمله اینکه کسی نباید به خاطر فکر و اندیشه اش زندانی شود. برگشت به منشی اش گفت بنویس این حقوق بشری است. ماندم چه باید بگویم.

او این برخوردها را در راستای انتقام از مادران عزادار ارزیابی کرده و در پاسخ به این سئوال که دلیل حساسیت حکومت به فعالیت مادران عزادار و برخوردهای امنیتی و قضایی با مادران چیست؟ گفته بود: وقتی انسجام و همدلی مادران را دیدند گویی ترسیدند. چیزی که مادران را به هم نزدیک میکند خواسته های مشترک آنهاست مادرانی که از اقشار مختلف جامعه، از ساده ترین زنان خانه دار گرفته تا زنانی با تحصیلاتی بالا یا هنرمند و… محکم در کنار هم و برای خواسته های مشترکشان ایستاده اند. ما یک قدم هم از این خواسته ها عقب نشینی نمی کنیم. خواسته های ما، خواسته های عموم مردم است؛ آزادی زندانیان سیاسی، محاکمه آمران و عاملان اعدام ها، کشتارها و…. و لغو مجازات اعدام… این به هیچ عنوان جرم نیست. این کاری است که حکومت باید انجام میداد و باید انجام بدهد اما نمی کند و ما جور آنها را می کشیم و ادامه خواهیم داد.

 

فشار بر سایر حامیان مادران عزادار

فشار بر مادران عزادار و حامیان آنها تنها به موارد بالا خلاصه نمی شود. سایت مادران پارک لاله گزارش داده است که منصوره بهکیش دیگر حامی مادران عزادار باید در روز 4 دی ماه به شعبه 15 دادگاه انقلاب با ریاست قاضی صلواتی حضور یابد. دادگاه قبلی او به دلیل عدم حضور نماینده دادستان به تعویق افتاده بود.

پیش از این و در 17 مهرماه سال گذشته نیز دو عضو مادران عزادار یعنی اکرم نقابی، مادر سعید زینالی و ژیلا ترمسی، مادر حسام ترمسی بازداشت شده بودند.

سعید زینالی، 23 تیر ماه 1378 در مقابل چشم های مادرش ربوده شد و از آن تاریخ تاکنون هیچ خبری از این فارغ التحصیل کامپیوتر دانشگاه تهران در دست نیست.

مادر سعید زینالی به “روز” گفته است که “ 12 سال تمام شد، نه به ما می گویند که سعید زنده است و نه می گویند که مرده. من دیگر هیچ از خدا نمیخواهم فقط حتی شده می خواهم جنازه بچه ام را ببینم و دفن اش کنم. دگر چه می توانم بخواهم”.

حسام ترمسی نیز از بازداشت شدگان بعد از انتخابات مخدوش سال گذشته است که بعد از آزادی از زندان، به دلیل وضعیت وخیم جسمانی، بیماری کلیه و کبد و افسردگی شدید در بیمارستان بستری شد.
برخی گزارش ها به نقل از خانواده او، حکایت از سوء قصد افراد ناشناس با چاقوی آلوده به سموم ناشناخته به این جوان 19 ساله دارد که منجر به عفونت خون او شده است.

اکرم نقابی و ژیلا ترمسی با قرار وثیقه آزاد هستند و هنوز حکم دادگاه آنها ابلاغ نشده است.

حکیمه شکری و ندا مستیقمی دو حامی مادران عزادار نیز به اتفاق پدر رامین رمضانی، در 14 آذر ماه سال گذشته در بهشت زهرا بازداشت شدند.

رامین رمضانی، سرباز وظیفه ای بود که روز ۲۵ خرداد و در حالیکه در مرخصی به سر می برد بر اثر اصابت گلوله ماموران جان باخت و شکایت خانواده او برای معرفی قاتل و یا قاتلان فرزندشان تاکنون بی نتیجه مانده است.

 حکیمه شکری و ندا مستقیمی، دو حامی مادران عزادار متهم به جاسوسی و ارتباط با سایت های خارج از کشور شده بودند. آنها و همچنین پدر رامین رمضانی اکنون با قرار وثیقه آزادند.

سید محمد ابراهیمی از دیگر حامیان مادران عزادار است که اکنون در زندان به سر می برد. او رابط میرحسین موسوی با مادران عزادار بوده و آذر ماه سال گذشته بازداشت و به اجتماع و تبانی و اقدام علیه امنیت ملی متهم شد.

مادرش به “روز” گفته است که تنها جرم پسرش کمک و همدردی با مادران عزادار بوده.

مادران عزادار تیرماه 88 و بعد از کشته شدن معترضان توسط حکومت، فعالیت خود را در پارک لاله آغاز کردند. این گروه متشکل از تعدادی از فعالان حقوق زنان، مادران تعدادی از زندانیان، مادران جانباختگان و زنان معترض به خشونت ها و وقایع اخیر است که ابتدا روزهای شنبه هر هفته در پارک ها جمع می شدند اما به دلیل فشارها و برخوردهای امنیتی ناچار شدند به جای پارک ها و اماکن عمومی، در خانه های خود گرد هم بیایند..
شنبه 14 آذر88 اولین برخورد امنیتی با مادران پارک لاله، با بازداشت سی و سه تن از این مادران کلید زده شد. آنها روز بعد آزاد شدند. 19 دی ماه 88 نیز سی نفر از مادران در پارک لاله حتی پیش از اینکه تجمعی صورت گیرد دستگیر و به بازداشتگاه موقت وزرا منتقل شدند. این مادران نیز آزاد شدند اما طی دو سال گذشته تعدادی از مادران عزادار به نهادهای امنیتی احضار و تحت بازجویی قرار گرفته اند و فشارها بر این مادران همچنان ادامه دارد.
مادران لاله در بیانیه خود رسما اعلام کرده اند که “مادران پارک لاله، مادران تمامی زندانیان سیاسی، عقیدتی، فعالان مدنی و زندانیان گمنامی هستند که در زندان های کهریزک، اوین، رجایی شهر و… کشته شدند، شکنجه گشتند، مورد تجاوز قرار گرفتند و یا در دادگاه های نمایشی محاکمه و به احکام سنگین محکوم شدند. مادران پارک لاله، مادران جانباختگان سی و یک سال گذشته هستند که هرگز از خون فرزندانشان نخواهند گذشت و خواهان محاکمه آمران و عاملان اعدام های فردی و دسته جمعی، کشتارهای قومی و دینی، زندان، شکنجه، تجاوز، ترور، شبیخون به منازل، به خاک و خون کشیدن خوابگاه ها و… از دهه شصت تا کنون هستند. مادران پارک لاله، مادران تمامی جوانان این سرزمین هستند که توسط نیروهای امنیتی بازداشت و سپس مفقود شدند و تاکنون هیچ اثری از آنان نیست. مادران پارک لاله، مادران تمامی مجروحان حوادث یکسال اخیر می باشند که با معلولیت زندگی مشقت باری را پیش روی دارند”.
براساس اعلام مادران پارک لاله، آنها خواستار خواهان آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و لغو مجازات اعدام هستند.