نادر کرمی
منصور اسانلو در آخرین مرحله از سفر خود به اروپا که به منظور شرکت در مجمع عمومی فدراسیون سندیکاهای کارگران حمل و نقل جهان آی تی اف صورت گرفته بود، روز 31 خرداد در نشست کنگره سالیانه ITUC در بروکسل نیز شرکت کرد.
آی تی یو سی به عنوان نهاد کنفدراسیون جهانی کارگران که در اول نوامبر 2006 تاسیس شده 168 میلیون کارگر را در 153 کشور و سرزمین با 304 وابسته کشوری نمایندگی می کند .
سایت رسمی آی تی یو سی در گزارش خود از سخنرانی منصور اسانلو آورده است : امروز در نطقی خطاب به نشست شورای عمومی آی تی یو سی در بروکسل رهبر سندیکای ایران منصور اسانلو از شنکجه های وارد برخود و دیگر اعضای سندیکایش در شرکت واحداتوبوسرانی تهران و حومه توسط کارفرماها و مقامات ایرانی سخن گفت.
اسانلو که با هئیتی از فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی تی اف) همراهی می شد از آزار و اذیت و ارعابهایی که اعضای سندیکای شرکت واحد با آن روبرو هستند، اعضایی که گاه بیش از ده بار دستگیر شده اند، ضرب و شتم خانواده اعضا از جمله کودکان،بازداشت ها ورفتارهای غیر انسانی با آنها پرده برداشت.
درست قبل از سفرش به بروکسل، اسانلو مطلع شد که 5 سال محکومیت زندان برایش بریده اند اما او همچنان در مواجه با این آخرین نقض حقوق بنیادین توسط مقامات ایرانی شجاعانه ایستاد و خطاب به شورای عمومی گفت که” من از این هراسی ندارم”.
اسانلو تاکنون با دوره هایی از بازداشت در بند 209زندان مخوف اوین در تهران روبرو بوده است. بدنبال دستگیری اش در آدر ماه 1385 آی تی یو سی و آی تی اف شکایتی در سازمان جهانی کار طرح کردندهمچنین پرونده هایی برای 4 تن از سایر اعضای سندیکای شرکت واحد که بخاطر فعالیتهای اتحادیه ای شان به 2 تا 4 سال زندان محکوم شده بودند تشکیل شد.
دیوید کاکرافت دبیر کل آی تی اف در این مورد گفته است : “منصور اسانلو و همکارانش در سندیکا در حمایت از دستمزد شرافتمندانه،شرایط اشتغال و رفتاری منصفانه مصممانه به فعالیتهایشان ادامه می دهند. مقامات ایرانی باید از انکار مدامشان در حق فعالیتهای اتحادیه ای آزاد و مستقل شرم کنند و آی تی اف در همکاری با آی تی یو سی با هدف ایجاد همبستگی بین المللی به کار خود ادامه می دهد.”
سخنرانی در مجمع عمومی آی تی یو سی
به گزارش سایت رسمی سندیکای شرکت واحد تهران، منصور اسانلو رییس هیات مدیره این نهاد که اینک در مجامع جهانی به عنوان رهبر سندیکالیستهای ایرانی شناخته می شود در سخنرانی خود مجمع عمومی آی تی یو سی گفته است: “من در حالی در این نشست سخنرانی می کنم که همچنان 40 نفر از کارگران عضو سندیکای کارگران شرکت واحد غیر منصفانه و به دلیل فعالیتهای سندیکایی شان در دفاع از حقوق کارگران توسط مدیریت این شرکت اخراج شده اند . بنابراین برای بازگشت به کار این کارگران به شما مراجعه می کنیم و برای رفع این درد و رنج از شما یاری می خواهیم. “
وی همچنین می افزاید : “زمان حضور من در بروکسل بهتر از این نمی شد . به نمایندگی ازطرف سندیکا ، من از گزارش کمیته آزادی تجمع آی ال او در مورد شکایت مشترکی که توسط آی تی اف و آی سی اف تی یو (آی سی تی یو فعلی) که در تیر ماه 1385 ارائه شد استقبال می کنم . در این گزارش تاکید شده است که خانه کارگر قادر نبود خواسته های کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی را دنبال کند . دور از انتظار هم نبود چرا که خانه کارگر و شوراهای سلامی کار توسط دولت ایجاد شده اند و نقش اصلی آنها این است که کارگران را در محیط کار بپایند نه در دفاع از کارگران!”
وی در این سخنرانی که بررسی “مشکلات اساسی کارگران ایران” نام دارد می آورد : “اما این فقط کارگران اتوبوسرانی و خانواده هایشان در تهران نیستند که از یک چنین سیستمی رنج می برند. دولت طرح خصوصی سازی بیش از 80 درصد شرکتهای صنعتی را در بانکها، وسایل ارتباط جمعی، حمل و نقل و معدن در دست دارد که در حال حاضر بصورت دولتی اداره می شوند و این بازنگری در “اصول” اقتصادی است که به صراحت در قانون اساسی بیان شده است . این امر فاصله میان فقیر و پولدار را بیشتر می کند. فقیر فقیرتر و پولدار پولدارتر می شود. به همین دلیل ما شاهد اقدامات اعتراضی در سالهای اخیر در بخشهای صنعت نفت؛ آموزش و پرورش، صنایع نساجی، صنایع غذایی، ساختمان و حمل نقل هستیم . حتی کارگران بیکار و زنان نیز به جمع اعتراض کنندگان پیوسته اند.”
اسانلو ادامه می دهد : “بدتراز همه طرحهای بازنگری در قانون کار است که به اخراج کارگران و پرداخت پائین تر دستمزد به هزاران کارگر قرارداد موقت مشروعیت می بخشد. این اصلاح قانون دستها را برای اخراج کارگران دائمی و جایگزین کردن آنها با کارگران موقت قراردادی باز می گذارد . کارگاههای کمتر از 10 نفر دیگر تحت پوشش قانون کار نخواهند بود.”
اسانلو در پایان سخنرانی خود نیز می گوید که “من هراسی از خبر 5 سال زندان که قبل از سفرم اعلام شد ندارم. من احساس اطمینان و قدرتمندی می کنم چرا که می دانم جنبش بین المللی اتحادیه های کارگری پشتم است . مقامات ایرانی نیز این را می دانند. در عوض ما بعنوان بخشی از جنبش بین المللی اتحادیه های کارگری برای ارتقاء صلح ، عدالت و جهانی نویدبخش برای همه باقی خواهیم ماند.”
سخنرانی منصور اسانلو با تحسین و ابراز احساسات رهبران اتحادیه های کارگران جهانی که بیش از یک دقیقه ایستاده کف می زدند به پایان رسید .