صف های طولانی اهدای خون در تهران و برخی از شهرها، جمع آوری سازمان یافته ی کمک ها و استقبال از عزای عمومی در کشور نشان داد که تلاش مشترک دولت و کیهان برای جلوگیری از شکل گیری “شبکه های اجتماعی” برای مددرسانی به زلزله زدگان آذربایجان ناکام مانده است. روزنامه کیهان، ارگان نماینده ولی فقیه دو روز پس از زلزله آذربایجان، راز سانسور بزرگ ابعاد این فاجعه در تلویزیون و برخی رسانه ها را آشکار کرد و در ستون خبر ویژه نوشت: “اتفاق پیش آمده (زلزله) بهانه خوبی برای تجدید سازمان و تجدید روحیه گروه های از هم پاشیده اپوزیسیون است”.
رئیس سازمان مدیریت بحران وزارت کشور هم تنها دو روز بعد از وقوع زلزله، ناگهان اعلام کرد “عملیات امداد و نجات به پایان رسیده” در حالی که حتی تا هم اکنون هم عملیات امداد ادامه دارد.
اما دولت و کیهان تنها ماندند و آگاهی بخشی خبرگزاری های مهم کشور (مانند ایسنا، ایلنا و مهر) که راهشان را از سیاست اعلام نشده ی حکومت جدا کردند نشان داد همیشه نمی توان شعور جامعه را با سانسور به بازی گرفت؛ به دو نمونه زیر نگاه کنید:
یک: خبرگزاری ایسنا انتقادها را بازتاب داده و به نقل از وبسایت “عصر ایران” نوشته: “مردم آذربایجان نیازمند کمک هستند و شبکه خبر مستند از سومالی پخش می‌کند و در کمال تاسف، شبکه‌ای دیگر، جنگ شادی و آن یکی خنده بازار پخش می‌کند! می‌خواهید سلیقه و نیاز مخاطب را بدانید؟ انتظار رفتار علمی نیست. آقایان ان‌شاء‌الله با دو چشم مبارک، صف‌های طویل اهدای خون را (بدون دعوت صدا و سیما و به صورت «واقعا» خودجوش) که ملاحظه می‌کنند؟ این نیاز مخاطب را نشان نمی‌دهد؟ انبوه کامنت مخاطبان در سایت‌های خبری را رصد نمی‌کنید؟ صدای ما را که نماینده افکار عمومی هستیم نمی‌شنوید، لا اقل صدای مجلس را بشنوید”.
دو: خبرگزاری ایلنا هم آمار قربانیان را باورنکردنی خوانده (یعنی حکومت را به دروغ پردازی درباره آمار قربانیان متهم کرده) و نوشته است: شهرستان هریس، اهر و ورزقان به ترتیب ۹۶، ۳۲۵ و ۱۱۰ روستا دارد که تقریبا بیشتر آن‌ها با خاک یکسان شده و در مجموع بیش از ۵۰۰ روستا بین ۸۰ تا ۱۰۰ درصد تخریب شده‌اند و آمار کشته شدگان در این زلزله بیش از آن چیزی است که توسط مسئولان در رسانه‌ها اعلام شده است.
خبرگزاری ایلنا در گزارش خود تصریح کرده: هنگامی که مجموع کشته شدگان زمین لرزه اخیر تنها در یک بخش هریس به ۲۵۱ نفر بالغ می‌شود اعلام آمار رسمی بیش از سیصد کشته اندکی تامل بر انگیز است.
دولت و کیهان هر دو اشتباه می کنند! زلزله، “بهانه خوبی برای تجدید سازمان” شبکه های اجتماعی نیست؛ بلکه یکی و تنها یکی- از بسترهایی است که مردم دیوار سانسور را می شکنند و یکدیگر را پیدا می کنند و به کمک هم می شتابند؛ مشکل از کیهانی هاست که مانند مارگزیده ها “از ریسمان سیاه و سفید می ترسند” چه رسد به سبز.