این روزهای سختی که می‌گذرد، همزمان است با ثبت سه ولادت در تقویم رسمی کشور ما؛ ولادت سه پیشوای شیعیان یعنی امام حسین، برادرش ابوالفضل و فرزندش امام سجاد. سه تن از خاندانی رنج کشیده و مظلوم که ایستادگی بر باورهایشان، خاطراتی در تاریخ به ثبت رسانده است که تا امروز دستکم برای ما ایرانیها به نمادی از شجاعت، شرف و جانبازی بدل شده‌اند.
از میان نقل قولهایی که به رهبر واقعه عاشورا در مورد هدف او و یارانش برای ستیز با حاکمیت نسبت داده شده، دو روایت بیش از همه فراگیر شده است: “قیام برای اصلاح امور امت” و “احیای امر به معروف و نهی از منکر”.
شهادت و جراحت و اسارت اما فرجام کار سه پیشوایی بود که این روزها همزمان با ایام ولادتشان است. و باز هم یادآوری این عبارت معروف که “تاریخ تکرار می‌شود” و اینکه چه نسبت آشکاری است میان مشی و سرنوشت این سه تن با راه و فرجام صدها ایرانی آزادی‌خواهی که مظلومانه در کف خیابان و کنج زندان جان خود را از دست داده‌اند یا با تن رنجور در خلوت سلول‌های انفرادی به انتظار سلام دوباره به آفتاب رهایی نشسته‌اند.
به راستی سردادن ندای اصلاح امور در جهت ارتقای کرامت انسان‌ها و بهبود شرایط زندگی مردم که تنها اقدام اصلاح طلبان دربند امروز است، جز به گام نهادن در مسیر حق‌طلبی حسین بن علی به چه چیز قابل تشبیه است؟
امر به معروف و نهی از منکر چیست؟ آیا احیای آن در نظر کسی که امروز برای ولادت‌اش شیرینی و گل پخش می‌کنند و به یکدیگر مدال افتخار می‌دهند، رسیدن به جایی بود که سرنوشت زهرا بنی یعقوب در ذهن ایرانیان مترادف با این واژه شود؟
یا اینکه “امر به معروف و نهی از منکر” در دیدگاه “شهید اصلاح” همانا ایستادگی در برابر ظلم حاکمان جور و دفاع از مردمانی است که حقوق فطری و الهی‌شان از سوی متصدیان از خدا بی خبر مورد تعدی و تجاوز قرار گرفته است. آیا امر به معروف و نهی از منکر، تقابل با مردمان است یا قد برافراشتن انسانی باورمند در برابر ستمی آشکار؟
اما امروز که شهدای اصلاح ایران مهمان قطعه 257 بهشت زهرای تهران‌اند یا پیکرهایشان به گروگان گرفته شده است و جانبازان اصلاحات، خانه در اوین دارند باید از باب همین امر به معروف و نهی از منکر به حاکمانی که هر روز و هرجا با مظلوم‌نمایی و البته دروغ سعی در تشبیه و پیوند موقعیت خود با جایگاه رفیع رهبران قیام عاشورا دارند، گفت لختی با خود بیاندیشید که در کجا ایستاده‌اید، چگونه دشمنان خود را از سپاه یزیدیان می‌خوانید درحالی که در زندان هایتان از جانباز جنگ و برادر شهید و…. یافت می‌شود تا جانباز اصلاحات و انقلاب.
آقایان فراموش نکنید که این عبارتی بی‌معنا و قابل مصادره در برابر قضاوت تاریخ نیست که “کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا”.
به شما یادآور می‌شویم اگر به یاد زخم‌های عباس بن علی هیات‌هایی برای رسیدگی به وضع جانبازان دردمند ارسال می‌کنید، مراقب باشید آدرس غلط به شما ندهند، جانبازان در زندان‌اند.