نگاهی گذرا بر زندگی پابلو نرودا
شاعری که گلوگاه انسان شد
پابلو نرودا یا بهتر، “نفتالی ریکاردو الیسر ریه‌س باسوآلتو” در ۱۲ ژوئیه ۱۹۰۴ در شهر پارالِ جنوب سانتیاگو به دنیا آمد.
از روی نام نویسنده چک یان نرودا نام پابلو نرودا را به عنوان نام مستعار خود انتخاب کرده و بعدها پابلو نرودا نامی شد که همگان او را با این نام می‌شناسند
مادرش معلم بود و پدر کارمند اداره مرکزی راه آهن. در دو ماهگی بعد از مرگ مادرش همراه با پدر به شهر تموکو هجرت کرد.
وی نوشتن بر خلاف میل پدرش بسیار دوست داشت و در این راه گابریلا میسترال که بعدها برنده جایزه نوبل ادبیات کمک و یاور وی بود. بعد از رفتن به دانشگاه شیلی در سانتیاگو اولین مجموعه شعر خود را منتشر کرد انتشار مجموعه‌های به وی کمک کرد تا مشهور شود و با شاعران و نویسندگان هم دوران خود آشنا شود.
پابلو با انتشار اولین کتاب خود با عنوان ”بیست غزل عاشقانه و ترانه ناامید” یکی از فاخرترین آثار در زمینه شعر مدرن جهان را خلق کرد تا آنجا که ”بالبرده” منتقد ادبی معروف مطالعه ان را برای رسیدن به بلوغ تغزلی همه شاعران معاصر دنیا لازم می‌داند.
پابلو نرودا با عنوان نماینده دولتی شیلی به برمه و اندونزی رفت و با آغاز جنگ داخلی اسپانیا او کنسول شیلی در این کشور شد و این اتفاقات
باعث شد که به سیاست نزدیک‌تر شود. نرودا در این زمان به احزاب کمونیستی نزدیک ترو با فدریکو گارسیا لورکا دوست شد
به انتقال پناهندگان جنگ اسپانیا به فرانسه وقتی کنسول شیلی در پاریس شد بسیار کمک کرد. با پناه دادن به نقاش مکزیکی داوید آلفارو سیکه‌ایروس که مظنون به شرکت در قتل تروتسکی بود پس از رفتن به مکزیکو در معرض انتقاد بسیار قرار گرفت.
از سال ۱۹۴۳ تا سال ۱۹۶۶ زندگی پر آشوبی داشت سفرهایی غیر قانونی به کشور های مختلف با گذرنامه های دیگران و انتقاد از شرایط حاکم بر جهان حاصل این سال‌ها بود و سر آخر وقتی در سال ۱۹۶۶ خواست که در کنفرانس انجمن بین‌المللی قلم در نیویورک شرکت کند اما دولت آمریکا به دلیل کمونیست بودن از دادن روادید به او خودداری کرد ولی با تلاش آرتور میلر، در آخر به او ویزا دادند.
با اینکه خود کاندید ریاست جمهوری شیلی بود وی اما او از سالوادور آلنده حمایت کرد.
او در سال ۱۹۷۱ برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
تلاش انسان بی‌پایان؛ اقامت در خاک، اسپانیا در قلب من، خشم‌ها و محنت‌ها، آواز همگانی، شعرهای ناخدا، چکامه‌های بنیادین، انگورها و باد، صد شعر عاشقانه، یادداشت‌های ایسلانگرا، کتاب سؤال‌ها، ”بودها و یادبودها” برجسته‌ترین آثار نروادا می‌باشند
چند روز پس از کودتای ژنرال پینوشه و کشته شدن آلنده در بیمارستانی واقع در سانتیاگو، کمی دورتر از کاخ ریاست جمهوری شیلی پابلو نرودا به خاطر سرطان پروستات.
