در مورد موسیقی راک و پاپ ایرانی تا سال‌ها کار تحقیقاتی مهمی وجود نداشت. سانسور و نبود منابع دسته اول و مهم‌تر از همه جدی نگرفتن این گونه‌های موسیقی، تاریخ موسیقی ایران را صاحب حفره‌های متعددی کرده بود. اما با باز شدن شاهراه اطلاعات آزاد بر اینترنت و هم‌خوان شدن دانسته‌ها و به اشتراک گذاشتن داشته‌ها، نویسنده‌گان و هنرمندان زیادی به بررسی و تحقیق و معرفی این موزیک‌ها پرداختند. تحقیقاتی که البته خالی از اشکال و اشتباه نیست اما در اصل آغاز فصلی‌ست برای دیدن و شنیدن نوع دیگری از موسیقی که در فرهنگ رسمی و عمومی طرد شده و به حساب نیامده. یکی از این کتاب‌ها، به نام “آوازهای زیرزمین” به قلم ابراهیم نبوی نوشته شده و انتشارات نوگام هم به شکل الکترونیکی منتشرش کرده.
مولف خود درباره‌ی انتشار این کتاب نوشته: “بنا نبود آوازهای زیرزمین کتاب مستقلی باشد. می خواستم سه کتاب درباره سه گروه موسیقی راک ایرانی در بیاورم، به نظرم آمد که بهتر است در مقدمه نخستین کتاب مطلبی پژوهشی درباره موسیقی راک در ایران بنویسم. تقریبا سه تا پنج گروه مهم قبل از انقلاب و حدود هفت هشت گروه مهم در دهه هفتاد و هشتاد خورشیدی وجود داشت که مروری بر آنها لازم بود. وقتی شروع به کار کردم دیدم که کار عمیق‌تر و جاندارتر از آن است که گمان می‌کردم. تعداد گروه‌های راک و راک اندرول قبل از انقلاب به ۳۰ تا ۴۰ گروه می‌رسید و لازم بود جز معرفی این گروه‌ها شرایط پیدایی و نحوه حضور اجتماعی و مخاطبان آنها و محتوای کارهاشان بررسی شود و تازه این فقط مقدمه پیدایش این گروه‌ها بود. اتفاق واقعی که نام موسیقی راک را معنی دار می‌کرد، اتفاقی بود که در دهه هفتاد تا هشتاد و بعد از دوران اصلاحات ایجاد شده بود که عملا موجب شده بود صدها ترانه ساز و نوازنده و آهنگسرا و خواننده بیش از پنجاه گروه جدی موسیقی راک را ایجاد کنند. در مقابل اتفاقی که در دهه هشتاد رخ داد، موسیقی راک دهه چهل و پنجاه قبل از انقلاب ایران شوخی است. همین بود که تصمیم گرفتم مقدمه ای دویست صفحه‌ای بر کتابی ۳۰۰ صفحه‌ای بنویسم. ولی وقتی کار را آغاز کردم دیدم اصلا یک کتاب دویست صفحه‌ای اندازه واقعی این اتفاقات نیست.”
برای خواندن این کتاب به صورت رایگان می‌توانید به این نشانی مراجعه کنید.
