موسیقی ♦ چهار فصل‏

امید حبیبی نیا
امید حبیبی نیا

کمتر پیش می آید که نخستین آلبوم یک خواننده ایرانی بتواند توجه بسیاری از مخاطبان از هر سن، سلیقه، دیدگاه و پایگاه ‏اجتماعی را به خود جلب کند.اما نخستین آلبوم حنا جهان فروز از جنس دیگری است.‏

hanna1.jpg

مروری بر نخستین آلبوم حنا جهان فروز
‎ ‎نجواهای والایش‎ ‎

کمتر پیش می آید که نخستین آلبوم یک خواننده ایرانی بتواند توجه بسیاری از مخاطبان از هر سن، سلیقه، دیدگاه و پایگاه ‏اجتماعی را به خود جلب کند.‏

از ابتذال مزمن موسیقی پاپ ایرانی که بگذریم، مضمون اغلب این آلبوم ها کمتر ممکن است برای بسیاری از مخاطبانی که ‏چندان ساده پسند نیستند، جذاب به نظر برسد.‏

اما نخستین آلبوم حنا جهان فروز از جنس دیگری است.‏
نه تنها صدای گرم، پخته و دلنشین ش بلکه نوع موسیقی، مضمون، انتخاب و ترانه هایش برای بسیاری از کسانی که شانس ‏شنیدن آنها را داشته اند، موهبتی سخت دیرهنگام اما شوق انگیز است.‏

نخستین آلبوم حنا دربرگیرنده هشت ترانه است که به فارسی، عبری و انگلیسی اجرا شده اند.‏
نخستین ترانه آلبوم “نیایی” است، ترانه ای که در آن ترکیبی از سازهای غربی و سنتی ایرانی از جمله تنبک در کنار گیتار ‏با صدای حنا درهم آمیخته اند.‏

انتخاب این ترانه به عنوان نخستین ترانه آلبوم به خوبی سلیقه و نوع نگاهش به موسیقی را نشان می دهد، موسیقی که ‏گفتمانی ست جهانی برای درهم آمیختن و چندگانگی.‏
در این آلبوم حنا پرسونایی چند سویه دارد، گویی ما زنی را در آینه می یابیم که سیمایش نه به وابستگی های جغرافیایی که ‏آن چنان که در ترانه هایش نیز هویداست، به کره خاکی و شاید هستی مرتبط است.‏

دومین ترانه آلبوم ‏Earth-Wind-Water-Fire، ترانه ای ست بر اساس رباعی خیام:‏
مائیم و می و مطرب و این کنج خراب جام وجان و جامه در رهن شراب
فارغ از امید رحمت و بیم عذاب آزاد زخاک و باد و از آتش و آب
اجرای حنا و گروهش از این رباعی آن چنان دلپذیر است که شاید خود خیام را نیز به سر ذوق درآورد.‏

hanna2.jpg

سومین ترانه آلبوم، ترانه ای عبری است که در قالبی متفاوت ارائه شده و در اسرائیل نیز محبوبیت بسیاری یافته است.‏
اما خلاقانه ترین کار این آلبوم چهارمین آهنگ آن است که ترکیبی از ملودیهای خاورمیانه ای و هندوستان است و گاه از ‏نظر ترکیب نواهای شرقی و غربی به کارهای انیگما و انیا پهلو می زند بی آنکه هیچ ردی از گرته برداری در آن باشد، به ‏این ترتیب در این ترانه حنا به موسیقی آمبیانس با رگه هایی از موسیقی که برخی آن را عرفانی، برخی پست مدرن و ‏برخی پدیدارشناسانه میخوانند، می رسد.‏

درویش پنجمین ترانه این آلبوم است که باز هم برخی از گرایش های هستی شناخته خواننده را نشان می دهند، نوای گیتار ‏در این ترانه به خوبی با محتوا و مضمون شعر همراه شده و اثری شنیدنی خلق می کند.‏

My Heart‏ ترانه ی ست ترکیبی به عبری و فارسی که با سازهای ارکسترال و آواهای خواننده روایتی ست از گمگشدگی ‏برای یافتن مادر که شاید نمادی از جهان هستی و نوستالژی سرزمینی کهنه باشد.‏

هفتمین ترانه آلبوم خداحافظ، بازخوانی یک ترانه محبوب قدیمی ایرانی ست که شاید برای گروهی یادآور نوستالژیهایی ‏همراه با دورانی ایستادگی در برابر ظلم و بیداد باشد، روزگاری که گاه نمودی از روشنگری در برخی ترانه های ‏فلوکوریک و سنتی می یافت.‏

و سرانجام آخرین ترانه این آلبوم ‏Let Me Fly‏ به انگلیسی ست که همچون برخی دیگر از ترانه های آلبوم به موسیقی ‏ترکیبی و آمبیانس نزدیک است.‏

مضمون ترانه نیز می تواند از منظرهای مختلف با تعابیر متفاوت دیده شود، اگر پرواز نوعی والایش برای رهایی از ترس ‏و تاریکی باشد، در این صورت خواننده با این اشاره از پرواز به عنوان استعاره ای برای عروج به شدنی دیگر بهره گرفته ‏است.‏

حنا جهان فروز تا پیش از این در تل آویو مددکار اجتماعی بود و شاید همین پیشه به او درک و بینشی عمیق تر از بشریت و ‏جهان هستی بخشیده باشد، هر چه باشد او مددکار کسانی بود که به او نیاز داشتند و تنها عشق به انسانیت و امید به والایش ‏اوست که می تواند بیش از همه دیگران را برای کمک به دیگران برانگیزد.‏

hanna3.jpg

موسیقی در هیچ دوره ای از زمانه مرزی برای خود نمی شناخت اما در جهانی که ارتباطات برایش مرزی نگذاشته است، ‏نواهای مختلف از سرزمین های مختلف مردم را به یکدیگر پیوند می زند.‏

موسیقی حنا نیز چنین است، این روزها این موسیقی در کوچه پس کوچه های تهران، اصفهان، شیراز، اورشلیم، غزه و یا ‏هر جای دیگری شنیده می شود، حتی مهم نیست که خواننده ش ایرانی ست، اسرائیلی ست یا هر دو یا هیچ کدام؛ زنی ست ‏که از درک خود از جهان می گوید.‏

شاید برای حنا که در دوازده سالگی ناچار شد رنج عبور مخفیانه از مرز زادگاهش برای فرار از مصائب زندگی در سایه ‏ترس و فشار را تحمل کند، این موسیقی خود نوعی والایش یا بازکشف خود باشد، اما برای ما نجواهایی ست که از ‏فراخودی گمگشته می آید.‏

در باره موسیقی حنا بیش از این ها می توان نوشت، اما ترانه ها خود بهتر از هر نوشته ای هستند، پس بگذارید آرزو کنیم ‏که حنا در صدمین آلبوم مستقل خود نیز حنایی متفاوت باشد که برای مخاطبی بخواند که موسیقی را برای والایش و نه ‏جنباندن اندامی برای سپری کردن اوقاتی با الکی خوش بودنهای بی انتهای موسیقی تجاری فارسی یا جریان مسلط پاپ ‏غربی بخواهد.‏

این آلبوم اما نوید چنین خواننده ای ست که در سرزمینی موعد به انتظار ما نشسته است.‏

صفحه حنا در مای اسپیس www.myspace.com/hannajahanforooz